21 februari 2011, Manta, Manabí, Ecuador
Ja, ik loop inmiddels een heel eind achter. Voornamelijk vanwege de Ecuadoriaanse kust die iedere dag tot een feestje maakt, met (uiteraard) veel zon, veel strand, veel te gekke en aardige mensen en de vele feestjes. Anyways, ik was gebleven met de nachtelijke busreis vanuit Quito richting Manta. Zeg maar het Benidorm van Ecuador. De nachrit ging redelijk goed, wel redelijk kunnen slapen na een goede film (128 hours, uitgewisseld met de Engelse Paul een tijdje terug in Quito). Echter, drie(!) maal werd de hele bus gewekt door de nationale politie. De eerste keer ook uit moeten stappen, voetjes wijd, handjes tegen de bus en fouilleren maar. Tasje open maken en laten zien. Gelukkig mocht deze ‘alto y rubio chico’ (lange en blonde jongen) gewoon weer verder. De controle is gericht op wapen- en drugssmokkel. Bij tankstations wordt dan iedere bus van de weg geplukt. Daarna nog twee keer tot stoppen gebracht. Maar toen de hele bus ‘segunda’ en ‘tercera’ riep konden we zonder uit te stappen doorrijden ;).
Om 7u ‘s ochtends in Manta aangekomen. Dat voel je: zwetend de bus uit, het is op dat tijdstip namelijk al een graadje of 25. Leuk als je vanuit een regenend Quito komt. Taxi richting Tarqui gepakt — dat is zeg maar het armere (vissers) deel van Manta. De hostels zijn hier wat beter betaalbaar. Onderweg naar dat hotel zie ik op het strand een enorme massa mensen staan, dus ik roep m’n maat de taxi chauf (‘aaaah PSV Eindhoven’) linksaf richting strand te slaan.
De drukte zijn de vissers die terug zijn gekomen en hun waar aan land brengen. Alwaar de restaurant chefs, markt koopmannen en distributeurs vechten om het mooiste stukje vis, heel cool om te zien. Ik kan gelukkig al inchecken in het hotel en besluit nog een uurtje of wat te gaan pitten, wat goed gaat — lang leve airco!
Als ik wakker ben breng ik de was naar de lokale wasserette en loop over het Tarqui deel van het strand, wat dus voornamelijk van de vissers is. Er worden hier nog ouderwets boten vanuit hout gemaakt, mooi! Ik eet daarna — uiteraard — een heerlijke visschotel in een lokaal restaurant. Heerlijk! De kust is nu werkelijk begonnen. Daarna richting het internet café en weer wat maten gemaakt met m’n PSV shirt aan. Overigens een aanrader in dit klimaat als je nog niet gewend bent, laat dat zweet maar stromen…
In de middag wandel ik richting Manta zelf — wat gescheiden is van Tarqui door een kleine rivier — en bezoek daar het commerciële strand. Daar is de eerste ‘viva la vida en el costa de Ecuador’ genomen hoor: palmboom, zon, zee, strand en zee :). Toevallig was er een training van een voetbalteam op het strand bezig. De (blanke) coach ziet m’n shirt en nodigt me direct uit — want ja, Europeanen die kunnen allemaal goed voetballen — om mee te doen. Vanwege m’n knie bedank ik vriendelijk, daar heb ik stiekem wel een beetje spijt van. Ach… Ik bezoek ook nog het uitgaan gedeelte van Manta, maar daar is niet heel veel te beleven om een uur of 5. Dus ik pak de taxi om m’n was op te halen en besluit morgen verder te reizen.
‘s Avonds eet ik opnieuw vis bij het commerciële strand, opnieuw erg lekker. Bij terugkomst in het hotel schrijf ik enkele blogs en zie ik enkele nieuwe afleveringen van Californication, hilarisch! Voordat ik het bed in duik nog een snelle duik in het zwembad, erg verfrissend bij een temperatuur die overdag de 35 graden heeft aangetikt.
