24 februari 2011, Puerto Lopéz, Manabí, Ecuador
Ja mensen, ik loop enorm achter. Nu ik dit type is het donderdag 10 maart en zit ik in een vliegtuig van TAME richting Santa Cruz — één van de Galápagos eilanden –, business class wel te verstaan. Anyways, het is eindelijk tijd om eens rustig terug te gaan blikken op mijn avontuur aan de kust. Ik heb besloten morgen Puerto Lopéz te gaan verlaten (samen met Wouter) voor Montañita, alwaar we Louise, Fabian en Kanerva weer gaan zien. Maar hey, eerst nog een dagje relaxen hier…
Na het ontbijt besluit ik richting het strand te lopen, wat maar drie blokjes verderop ligt. Aldaar kom ik de vier Belgen en Wouter tegen en we keren terug naar het hostel van de heren. Ze moeten hun reis nu namelijk echt gaan vervolgen. Thomas moet namelijk op het vliegtuig zitten aanstaande zondag. Wel mooi om te zien dat ze normaliter maximaal twee nachten blijven, in Puerto Lopéz zijn het er vier geworden ;). Na de heren gedag gezegd te hebben — alhoewel ik John waarschijnlijk nog ga ontmoeten als ik terugkeer in Quito voor m’n vlucht naar Nederland — pakken de dames, Wouter en ik een typisch Ecuadoriaans ‘almuerzo’ op de markt: soep, rijst met vis en een ‘jugo’ (fruitsapje) voor $1.75.
Daarna richting het strand gegaan en even goed gebakken en gebadderd. Niet te lang, PSV moest namelijk voetballen tegen Lille. Dus richting het internet café gehaast — helaas nergens live te volgen op TV — om erachter te komen dat het internet hier helaas nog steeds via rooksignalen verloopt. Geen bewegend beeld dus en zelfs het radio verslag van Radio 1 was niet te volgen. Dus ik heb robots zien voetballen. Wat ik ervan gezien heb was het een prima potje, mooie vrije trap Dszudszak :).
Wat later was het tijd afscheid te nemen van onze Belgische vriendinnen Gitte en Sarah. Maar niet getreurd, die zien we dit weekend gewoon terug in Montañita. Na deze emotionele inspanning hebben we weer gedaan waar we goed in zijn: strand hangen. Net toen we lekker lagen komt er een blonde pup labrador over m’n prachtig gebruinde lichaam heen geraced met een rennende Ecuadoriaanse schone erachteraan. Veel excuses gekregen, maar hey, voor zo’n ontmoeting mag iedere pup over me heen rennen :). Wel komisch om te horen dat de dame in spé Heidi heet en haar hond heel toepasselijk Sissi genoemd heeft. Geloof me, ze was geen Oostenrijkse :). Leuke babbel in Spanglish gemaakt om daarna terug te keren in het hostel.
Als ik m’n handdoek buiten aan het uitkloppen ben komt er een dame langs en, zoals dat hier gaat na een ‘hola, buenas noches’, snel een praatje gemaakt. De Duitse Theresa gaat morgen ook richting Montañita. Snel gevraagd of ze nog moest eten en jawel. Meteen een extra gast voor het diner vanavond. Die avond bij een restaurant gegeten met een Italiaans/Oosterse kaart — what’s in a combination. Opnieuw erg lekker. Daarna nog wat fruitdrankjes (vooruit, met een drupje alcohol) gedaan op het strand om richting bed te gaan. Een lang (party) weekend staat voor de boeg!
