7 maart 2011, Baños de Agua Santa, Tungurahua, Ecuador
Om het in onze ogen wat saaie carnaval in Cuenca te ontlopen, zijn we ‘gevlucht’ naar Baños met de nachtbus. Om 5u in de ochtend — van de verder relatief goed verlopen busrit — komen we aan in Ambato. Eén van de grotere steden rondom Baños. Eigenlijk niemand heeft echt kunnen slapen, op Kanerva na, dat belooft wat voor de dag ;).
In die vroege ochtend wachten we, langs de weg, op een bus richting Baños. Totdat we opeens opgeschrikt worden door een enorme Sint Bernardshond die ons helemaal wakker blaft vanachter het hek. De Zwitserse Fabian loopt er zachtjes heen en kalmeert hem met een mooi ‘och, kleinen Bernie, was machst du jetzt?’. Geniaal wakker worden!
Na een rit van een uur komen we iets over zessen in de ochtend aan in Baños. Tijd om ons richting het hostel te begeven dat Jayne via e-mail gereserveerd heeft. Eenmaal daar wordt ons aangegeven dat er geen kamers vrij zijn en ze geen reservering gehad hebben. iPhone erbij en e-mail laten zien. Ai, tsja, eh… Kom maar om 11u terug, dan weten we meer. Ideaal natuurlijk, want tijdens carnaval zijn er in Baños natuurlijk genoeg hotelkamers te verkrijgen…
We laten onze tassen staan en gaan kijken of we ergens een ontbijt kunnen scoren. Dat lukt bij een kleine bakkerij nadat we even in het park gewacht hebben en door een wazige zwervert worden lastiggevallen. Een mooie ‘que pasa?’ later van Fabian, besluit ons maar snel te kijken of de bakkerij al open was. Goed ontbijt gehad en bij terugkomst bleek dat er gelukkig twee kamers voor ons beschikbaar waren. Zorgen om niets dus ;).
Ik besluit m’n ogen even dicht te doen terwijl Jayne en Fabian in de tussentijd een activiteit voor de middag boeken. Kanerva en Gitte gaan doen waar ze goed in zijn, die verdomde marktkraampjes afstruinen. Je zou zeggen dat je dat na een goede twee maanden in Ecuador wel gezien hebt, maar nee…
We lunchen bij de Zwitserse bistro, waar Fabian weer even plat Zwitsers kan ouwehoeren met de ober en hij ons uiteraard rösti aanpraat. Trap ik natuurlijk niet in :), een mooie grote biefstuk staat er bij mij op het programma. Na een erg lekkere tomatensoep — ook de eerste in Ecuador — gaat de biefstuk met lekkere groenten en aardappel gratin er prima in. Afrekenen en snel klaarmaken voor de activiteit van vandaag. Fabian en ik gaan namelijk paraglyden (of, in het Spaans: parapenten), woohooo!
We stappen achter in de pick-up truck die ons richting Ambato brengt, waar vanaf we onze duosprong gaan maken. In de truck komen twee Chileense gasten ons vergezellen, prima oefening voor ons beider Spaans. Lachen gasten, mooie gesprekken over vanalles en nog wat. Tegelijkertijd de nodige waterballonnen en bakken met water vanaf balkonnen en andere auto’s moeten ontwijken. Achja, keeps the ride entertaining ;).
Eenmaal op de heuvel, op een 3,100m hoogte, hebben we een prachtig uitzicht over zowel Ambato alswel alle plaatsjes tussen Baños en Ambato. Eveneens een geweldige view op de redelijk actieve vulkaan Tungurahua die eigenlijk net boven Baños ligt. Je ziet er een klein wolkje uitkomen, prachtig om te zien. Omdat het té winderig is moeten we wachten, nu maar hopen dat het niet uitgesteld wordt. Wat de twee Deense schonen gisteren hadden… Er zijn drie piloten — en parachuten — en negen passagiers, dat gaat nog even duren dus.
Uiteindelijk zijn we good to go en vliegen we allebei een dikke 25 minuten in de lucht. Geweldig om je gewoon door de wind te laten varen, omhoog, omlaag, links en rechts. Je kunt werkelijk overal heen. Ik land uiteindelijk — na enkele malen proberen — op precies dezelfde plek als waar we gestart zijn, goed gedaan Jorge, mijn piloot. Hele mooie shots gemaakt, van de omgeving, de vulkaan en uiteraard mezelf.
We komen redelijk laat terug in town, wat weer tijd opleverde om de Deense dames wat beter te leren kennen en het Engels van de Chilenen wat op te schroeven. We gaan bij thuiskomst met Kanerva, Jayne en Gitte eten bij Good John. Een leuk hippie achtig tentje met prima eten en een gezellige setting. Het diner en de happy hour drankjes later is het tijd om het uitgaansleven van Baños onveilig te gaan maken. Helaas zonder Gitte, die niet helemaal lekker is.
We beginnen in de Jack Rock, een rock café met een tafelvoetbaltafel. Al snel mag team Gringo (Fabian en ondergetekende) het opnemen tegen de locals — die dit zo’n beetje iedere dag spelen. Eerste potje verliezen we, de tweede winnen we. Alom gepraat rond de tafel, dus een derde potje. Die we opnieuw verliezen en daarna weer. Helaas dus een eendagsvliegje. Na deze sportieve bezigheid is het tijd voor de andere: dansen. We doen dat in de Leprechaun, met een open buitenplaats. Gezellige boel waar we ook de drie piloten van vanmiddag zien. Als we om 2u buiten geveegd worden is het zoeken naar de underground place waar iedereen het over heeft. Die vinden we uiteindelijk, maar het is niet open, carnaval. Onderhand, dat is toch juist de tijd waarop die open moet zijn… Dus gewoon op naar het hostel en het bedje opzoeken.
