28 maart 2011, Huaraz, Ancash, Perú
Ik zit weer in Zuid Amerika’s hooggebergte: de Andés. In het stadje Huaraz om precies te zijn. Na daar gisteren gearriveerd te zijn en de dag met de nodige Nederlanders door te hebben gebracht, is het vandaag tijd om eindelijk eens wat echt werk te gaan verzetten: ik wil op zoek gaan naar een hike door de bergen in de buurt van Huaraz. Na het ontbijt ga ik richting het centrum om Guido — de Nederlandse jongen met een zaak in toerisme — te ontmoeten. Die heeft namelijk de nodige tips voor me.
Hij raadt me enkele bedrijven aan, echter helaas hebben geen van deze een tour die één van de komende dagen start. Dus ga ik op naar één van de grotere agencies en kom uiteindelijk uit bij Galaxia Adventures. Die starten morgen een 4-daagse tocht door de Cordillera Blanca. De zogenaamde ‘Santa Cruz-trek’. Deze trek is heel erg populair en neef Bart heeft deze een jaartje of zeven terug ook gedaan. Tijdens het boeken hoor ik een Engels-Nederlands accent en wat blijkt: de Amersfoortse Jasper heeft zojuist dezelfde trek geboekt, die ga ik de komende vier dagen dus weer zien, leuk!
Eenmaal de agency uit ga ik op naar een schoenmaker. Eén van m’n schoenen — gelukkig niet m’n hike schoenen — ligt helemaal open, tijd om te maken dus. Ik lever hem in bij de eerste de beste ‘zapetaria’ die ik zie en voor 20 soles (5 euro) zegt meneer hem te maken. Die haal ik na terugkomst van m’n hike wel op. Dan moet ik nog op zoek naar een nieuwe jas. Mijn oude jas is tijdens m’n laatste avond in Quito gejat en in de tussentijd (Galápagos en m’n tijd aan de kust) heb ik nog geen jas nodig gehad. Hier in de bergen is het echter behoorlijk frisjes, dus tijd voor een nieuwe.
Ergens aan de straat staat een man allerlei hike attributen te verkopen waaronder ook jassen. Ik pas de nodige aan en kom uit bij een mooie The North Face jas, die water- (de verkoper dondert er een flesje water overheen) en winddicht (ik dat ding aan, hij blazen, geniaal!) is. Na wat onderhandelen kom ik op de belachelijke prijs van 100 soles (25 euro) uit.
Hierna snel naar de supermarkt om de nodige snacks voor tijdens de trek in te slaan. Het worden voornamelijk koekjes, voor het echte eten wordt namelijk ‘gewoon’ gezorgd. Eenmaal terug in het hostel probeer ik wat van m’n foto’s te sorteren en internet ik wat. Ik spreek ook met de Engelse Jim af — die ik gistermiddag ontmoet heb — om wat te gaan eten ‘s avonds. Tijdens de internet sessie valt achter de stroom voor een dikke 10 minuten uit. Gelukkig blijft m’n laptopje werken, al heb ik daar niet veel aan als de rest uit is ;).
Jim en ik eten — als enigen binnen — bij een redelijk chique restaurant en ook daar slaat het noodlot toe: de stroom valt opnieuw uit. Wat leidt tot een romantisch schouwspel. Er staan immers kaarsjes op onze tafel, wat vanaf nu de enige lichtbron in het restaurant is. Gelukkig wordt er op gas gekookt, waardoor we — in het donker — gewoon ons eten geserveerd krijgen. Uiteraard zijn we beiden blij als een kwartier later al het licht weer aanspringt ;). Het eten was overigens erg lekker, daar lag het niet aan :).
Terug in het hostel zie ik de Chileense Karin weer en we praten bij over wat we vandaag gedaan hebben en wat we beiden gaan doen de komende dagen. Ik zeg haar ook direct het slechte nieuws: ze zal last krijgen van mij morgenvroeg, aangezien ik om 5u eruit mag omdat ik om 6u opgepikt wordt voor mijn hike. Snel naar bedje dus!
