7 april 2011, Lima, Perú
De eerste dag in Lima verliep nogal hectisch, vanwege het trieste nieuws vanuit Nederland. Over twee dagen ga ik voor vijf dagen terug naar Nederland om de begrafenis van ‘ons opa’ bij te wonen. Dat lijkt me heel raar, maar ik ben er graag bij. Gelukkig werkt mijn reisverzekering daaraan mee. Rest me uiteraard nog wel die twee dagen in Lima. Na het ontbijt besluit ik een ISIC-studentenkaart aan te gaan vragen. Alhoewel ik officieel geen student meer ben, heb ik nog wel een TU/e kaart. De ISIC-kaart levert namelijk de nodige korting op…
Moet ik wel nog even een pasfoto laten maken. De heren van het hostel wijzen me de weg en na het maken zou alles binnen een half uurtje klaar moeten zijn. Dat blijkt achteraf een anderhalf uur te zijn geworden. Anyways, ik besluit de ISIC even te laten voor wat het is en een rondje rond het centrum van Miraflores te maken. Wat geclusterd is rond Parque Kennedy. Dit park doet nog meer Amerikaans aan, aangezien zo’n beetje alle fast food ketens die in de VS te vinden zijn hieraan gevestigd zijn.
Ook heb ik via Facebook afgesproken om m’n Ierse maat Donal uit Huaraz weer te gaan zien. We hebben afgesproken in zijn hostel, de Kokopelli. Daar aangekomen is hij druk aan het Pro Evolution Socceren met de Colombiaanse barman Freddy. Gelukkig gaat dat snel uit, PSV moet namelijk vandaag ook spelen tegen Benfica. Zoals inmiddels bekend is, verliep die wedstrijd niet helemaal gesmeerd. Dus ik had al snel de nodige lachers op m’n hand 🙁 ;).
Ik ontmoet daar ook een Nederlands koppel uit Voorhouten, wat zowaar PSV supporters blijken. Mensen met verstand dus! Ook is er een jonge gast uit Katwijk (aan Zee) die ieder jaar enkele maanden in Lima zit vanwege zijn werk — in de visserij uiteraard :). Gaaf om zijn verhaal te horen. Na de slechte wedstrijd ga ik terug naar m’n hostel om op te frissen. Ik heb afgesproken vanavond een drankje te komen doen met alle nieuwe maatjes.
Nadien dus teruggekeerd en eindelijk kennis gemaakt met het Peruviaanse drankje: de Pisco Sour. Die je in de Kokopelli hostel gratis eentje gratis zelf mag maken. Veel ijs, eiwit(!), de Pisco (een destillaat van druiven, 40 procentjes), een ander Pisco achtig destillaat, veel uitgeperste kleine limoentjes en dan shaken maar! Afmaken met wat druppeltjes gember sap en zuupen maar! Best binnen te houden, al heb ik er graag een schepje suiker bij.
Het is inmiddels redelijk druk geworden en het feestje is al even bezig. Ik ontmoet de nodige vrienden die Donal en barman Freddy reeds hebben en uiteraard is het een multi-cultureel feestje. Mensen uit Zweden, Duitsland, Ierland, Engeland en uiteraard één Hollander. Nog een grappig feit. Als ik spreek met de Californische Jenny blijkt dat ze ook in Quito begonnen is. Ook heeft ze daar Spaans gestudeerd. Dan blijkt ook nog dat ze op dezelfde school als mij heeft gezeten. En om het nog cooler te maken heeft ze ook Rosala als lerares gehad. Cool!
In Perú zijn eindelijk de verkiezingen aangebroken. Dat is hier op een zondag — zouden ze in Nederland ook moeten doen, schijt SGP. Nog een opvallend iets is dat er vanaf donderdagnacht 23:59:59 geen alcohol meer verkocht en geschonken mag worden. Gelukkig meldt de toffe eigenaar van de Kokopelli dat we ons geen zorgen hoeven te maken, maar dat de band ietsje zachter zal spelen — om niet te veel aandacht te trekken. De band bestaat overigens uit twee jonge gasten en spelen toffe avondmuziek.
We besluiten op het dakterras, waar ook de bar is, ons eten te bestellen. Dat smikkelen daar ook op en gaan verder waar we mee bezig waren. Toffe reisverhalen uitwisselen en uiteraard drankjes doen :). Donal is inmiddels redelijk close met twee leuke dames uit de VS en ik besluit de avond uiteindelijk bij de Mac. Heerlijk om na lange tijd weer eens echte kleine frietjes te eten. Overigens niet voordat ik door een dame of drie gevraagd word of ik geen ‘compania’ zou willen, sorry bedankt!
De taxi zet met af bij Cirque en al snel lig ik heerlijk te pitten, onwetend waarom exact ;)…
