Dinsdag 6 september 2011 — Flagstaff, Arizona, Verenigde Staten
Wat gedacht werd als een hel, viel uiteindelijk wel mee. Uitchecken om 11u in het Excalibur hotel kan tegenwoordig ‘by television’. Het viel voor sommigen onder ons niet mee om de stad van casino’s, dikke hotels, vrouwelijk schoon en het ongekende nachtleven te gaan verlaten, om te beginnen aan onze grote trip richting eindbestemming Miami.
Dus werden de eerste van ons al netjes om 8:30 wakker met redelijk ontnuchterde gezichten. Except de altijd nog liederige mr. Raaijmakers die wanneer hij opstaat zijn lieftallige ms. housekeeper in z’n boxershort in de hotelgang gedag gaat zeggen en niet te beroerd is een fooitje te geven.
Het was al heel wat dat Niels toch nog onze hotelkamer wist te vinden, omdat hij zijn ogen de nacht ervoor weer goed de kost had gegeven (en niet alleen zijn ogen). Maar er is altijd baas boven baas met laat thuiskomen: DJ vond het nog nodig om met een plaatselijke schoenpoetser Ace Ventura persiflages uit te wisselen.
Nadat iedereen zijn meuk had ingelaaien en gedoucht had, werd aanstalte gemaakt richting Las Vegas Airport waar we bij (vet) Hertz de leaseauto konden ophalen. Deze auto werd onder luid gejuich meegenomen van het parkeerdek. Het bleek een GMC Yukon XL te zijn, wat voor de leken onder ons meer op een rijdende tank lijkt, dan op een doorsnee Fiat Panda.
Met deze fijne jongen werd koers gezet richting Lake Mead. Dit laffe meertje is onstaan door de Hooverdam. Nadat we bij de plaatselijke sheriff $10 entree betaald zodat we bij dit meer een dagvullend programma zouden gaan invullen van maar liefst 5 minuten. Oftewel peuk bloaken, shirt uit, shirt aan en de auto weer in.
Hierna werd de weg vervolgd naar de Hooverdam. In de auto werden alle snufjes van de auto nog eens bekeken. Bij de Hooverdam hebben we een tourtje geboekt waarbij Nils in de cinemazaal bij het introfilmpje het niet kon laten om Ace’s nipple twist move te doen, wat door onze buren niet zo gewardeerd werd. Verder was het een indrukwekkend geheel waar je bij had moeten zijn. Vooral toen Niels en ondergetekende de pathfinder van het gehele tourguide personeelsbestand tegen het lijf kwamen (wat een doofy!!). Wat erg frappant was dat niemand bij de Hooverdam de wereldberoemde Ray Finkle kende. Meerdere malen gevraagd en maar geen respons.
Niels heeft als chauffeur de weg vanaf Hooverdam vervolgt richting Flagstaff. Over de ‘mother of all roads’ Route 66. Onderweg hebben we via onze shephard Herm en zijn Lonely Planet bij een uitstekend steakhouse gegeten waarbij zelfs Oprah haar dikke vingers ooit heeft afgelikt! Het was daar ook goed toeven. In dit Hilly Billy plaatsje kwamen we natuurlijk ook de eerste medelanders tegen.
Nadat iedereen zijn letterlijke en figuurlijke nek weer vol had zitten, zijn we gaan zoeken naar een motel. Deze hebben we via onze TomTom gevonden in Flagstaff. Twee kamers met ieder vier bedden, douche en kleuren tv. Niets bijzonders, maar verder prima voor de betaalde dollars.
Bepaalde onder ons vonden het toch nog nodig om wat te gaan drinken. Teek en Harm kropen liever samen lekker onder de fleurige dekens. Dat betekent dat de andere vier met de bolide het spectaculaire nachtleven van Flagstaff gingen ontdekken. Dit had wat vertraging doordat de staat Arizona wat strikter is dan Nevada. Geen kopietjes, maar “harde paspoorten”.
Na wat gedronken te hebben bij een hotelbar, zijn we daarna heengegaan naar een karaoke bar. Hier was het zangniveau gedaald tot ver onder het niveau van de dutch guys, vernoemd in een eerder verslag. Rond sluitingstijd 2u local time zijn we netjes met BOB Peeters via de Subway naar Motel 6 gegaan. Waarbij ik nog moet zeggen dat de waitress bij ons niet meer stuk kan, want bij de vraag: do you know Ray Finkle ze na even twijfelen wel: ‘ow yes, you mean Ace Ventura pet detective’! Hierna kon een ieder zijn nestje tevreden en voldaan opzoeken.
Thank you, bye bye then…
Door: Maarten
