Woensdag 7 september 2011 — Tucson, Arizona, Verenigde Staten
Vandaag ging de wekker om 08:15. Dit was voor de Polly tippy’s geen probleem aangezien de mannen met weinig bier en een vol buikje mooi op tijd naar bed gingen. Zelfs Maarten was een keer op tijd (can you believe it). Er stond vandaag o.a. een helikoptervlucht boven de Grand Canyon op het programma! Aangezien Harm en Hans deze tocht twee jaar geleden al gemaakt hebben, werd er enkel voor de overige vier heren een helicopter geboek(eld). Dit werd keurig door Harm geregeld vooraf zodat we verzekerd van een vlucht, in de auto stapten.
Natuurlijk gingen we ook deze dag weer voor de verandering op zoek naar, hoe kan het ook anders, de Subway. De Polly mannen worden hierin sterk beïnvloed door onze vrind Harm.
Naar eigen zeggen is zijn maag de hele dag van streek als deze geen stokbroodje belegd met roasted chicken + pudding krijgt (leuke jongen maar…). Nadat de buikjes weer gevuld waren gingen de mannen op weg naar de tweede grootste scheur in de aarde, oftewel: de Grand Canyon. Jullie mogen raden wat de grootste sleuf ter aarde is.
Dit was een tocht van ongeveer 1,5u. Onderweg waren enkele bosbranden waar we met onze pussy magnet maar net omheen konden cruisen. De wegen stonden wel vol rook maar dit weerhield ons niet. Natuurlijk waren we onderweg nog een aantal keren gestopt om te genieten van de geweldige view points die binnen de Canyon talrijk aanwezig zijn.
De nodige foto’s werden weer gemaakt en we gingen verder naar onze volgende bestemming: Grand Canyon Airport. Voor Niels & Niels, Maarten & ondergetekende begon de vlucht om 12:30. Deze vlucht duurde ongeveer één uur. In de tussentijd dat de boys airborne waren, gingen Harm en Hansel met de Pussy Magnet op stap. Met z’n tweeën hebben ze in de tussentijd genoten in de IMAX van de romantische film “The History of the Grand Canyon”.
De vlucht was supergaaf. Onze piloot (welke volgens mij Roger heette), begroette ons en we kregen safety instructions. Deze zijn echter totaal overbodig, want mocht er iets gebeuren boven de Grand Canyon in een copter dan ben je de nationale. Maar goed, zoals een verstandig man betaamt volgden we deze instructies op en kregen we een opblaasbaar reddingsvest om.
In dezelde helicopter waar we met z’n vieren in zaten, zat ook een Amerikaans stel.
Zij hadden een kind van vijf, die de ene na de andere vraag bleef stellen. Het niveau van de vragen was dusdanig dat het onze mannen ook flink aan het denken zette. Enkelen voorbeelden zijn: ‘can we camp here?’, ‘what is the highest tree?’, etc. Zijn pa werd het al snel beu want hij werd tot kalmte gemaand.
Na de vlucht kwamen de heren ons weer ophalen waar onze taxi-chauf in spé Hans Weemen aan het stuur zat. Deze jongen wordt tijdens de komende weken door ons gedrild zodat hij zijn droom kan gaan verwezenlijken. Taxichauffeur worden in een GMC Yukon XL. Dit is iets waarvan hij als klein kind al droomde. Wat vaststaat is dus ook dat Hans eenzelfde wagen binnenkort importeert.
Na de trip door de Canyon werd koers gezet naar Sedona. Hier is een attractie genaamd “Slight Rock Canyon”. Hans en kornuiten waren hier twee jaar terug geweest en dit was zeer de moeite waard. Alleen al voor de bochtige en zeer fraaie weg erheen. Slight Rock Canyon is min of meer een soort natuurlijke wild water baan met ijskoud water. Uiteraard weerhield dit de Polly mannen er niet van om een duik te nemen en een keer van de wildwaterbaan af te gaan. De zwembroek werd aangetrokken.
Vooral onze Harm was zeer in zijn sas. Dit vanwege het feit dat attracties bij Harm in het bloed zitten. Na een korte duik werd weer omgekleed en werd koers gezet naar Sedona. Hier werd koffie gedronken om hierna onze weg te vervolgen naar Tucson. Dit was een vrij behoorlijke trip. De DVD collectie van Ace Ventura & Dumb en Dumber werd daarom aangeschaft, zodat we deze op onze flatscreen TV in de auto konden gaan bewonderen.
Onderweg stopten we in Phoenix om een hapje te eten bij het plaatselijke 4-sterren restaurant Denny’s. Het eten was hier wederom goed. Nadat iedereen gegeten had werd koers gezet naar Tucson. De bekende uitspraken — naar aanleiding van het vermaeck op het kleine schermpje — van weleer vlogen door de auto, en iedereen lag constant in een deuk. Hierdoor was de trip naar Tucson al snel een feit.
In Tucson aangekomen gingen we op zoek naar het plaatselijke Hilton hotel om een nacht te kunnen logeren. Deze was er echter geen aanwezig dus belanden we weer in… U raadt het al: Motel 6. Dit motel kenmerkt zich door de zeer moderne bedlakens en zeer grote kamers. De koffie is hier ook prima in de ochtend (het enige wat niet gelogen is). Conclusie: Motel 6 is prima mits je niks tegen moderne bedlakens hebt.
Nadat iedereen opgefrist & weer scherp was besloten we om een pallet bier te laten komen en ouderwets een potje te toepen. Echter na drie potjes toepen had iedereen het er wel weer mee gehad. De pallet bier werd leeggedronken en 5 minuten later ging iedereen naar bed.
Morgen staat op de planning om naar El Paso te gaan. Dit ligt op de grens van de USA en Mexico, ben benieuwd of we het gaan overleven. Zoja, dan verschijnt morgen weer een nieuwe editie van deze Polly newsflash. Zoniet dan weten jullie genoeg ;). Greetings, take care and bye bye then.
Door: Mark
