zeroxcool.net – Harm van Tilborg

12 maart 2011, Santa Cruz, Galápagos, Ecuador

Gisteren is onze duik op de Galápagos letterlijk en figuurlijk in het water gevallen. En omdat je nu eenmaal niet zo heel vaak in je leven hier bent willen Claire en ik toch eigenlijk sowieso hier gedoken hebben voordat we de Galápagos verlaten. Er is een mogelijkheid om je terugvlucht eenmaal gratis te wijzigen en we willen hier ook gebruik van maken. We mailen Paul van CarpeDM of het mogelijk is deze van donderdag de 17e naar zaterdag de 19e te verzetten, zodat we op de vrijdag nog een mogelijkheid zouden hebben om te gaan duiken. Daar is vandaag namelijk geen tijd meer voor: de cruise staat op het punt van beginnen!

Na een yoghurt ontbijt lopen we door het dorpje, om te kijken welke schade er precies is — ramptoeristen dat we zijn. We zien de voornamelijk de pier, wat winkels aan de boulevard en een hotel in de mangroven flink getroffen zijn. Je ziet een waterafdruk op al deze gebouwen staan van ongeveer een meter hoog. Wat navraag levert op dat Puerto Ayora getroffen is door een golf van ongeveer 2,5m! Flink dus. Wel heel raar, Puerto Ayora en het eiland San Cristóbal zijn als enige van de Galápagos getroffen. Terwijl deze eilanden juist in het zuidoosten liggen.

We boeken meteen een hostel voor terugkomst na de cruise en doen nog snel een lunch en internetten wat voordat we daadwerkelijk ons thuis voor de komende zes dagen gaan bestijgen. Om 12u staan bij de pier en zien dat inderdaad wat dingen niet kloppen. Er zijn geen schepen aangemeerd en het water ziet er cement-achtig uit. Bij diezelfde pier worden we opgewacht door Victor, die naar wat later blijkt, onze gids te zijn tijdens de cruise. Een zodiac bootje komt ons zo ophalen en even later komen we aan boord van de Floreana. Wat later komen de andere gasten aan, die twee dagen eerder al aan boord zijn gekomen. De Italiaanse Marco — mijn roomie –, het Duitse echtpaar Ralf en Tina, de Noorse Kristine en de Amerikaan Steven. Allemaal boven de 35, maar het klikt direct.

Tijdens de tsunami gisteren zijn alle boten naar diep water gegaan. Het was een redelijk saai dagje voor hun, geen tours en ze mochten ook niet zwemmen — erg moeilijk als het 35 graden is. Dus hebben ze zich vermaakt op het prachtige topdek van de boot. Wat veel schaduw heeft en 360 graden zicht! Veel meer dan een hobbeltje hebben ze niet gemerkt van de tsunami.

Het belletje rinkelt en de anderen worden direct enthousiast. Een belletje rond 12u wil zeggen dat de lunch klaar is. Heerlijke lunch met genoeg te eten voor iedereen. Iets na de lunch rinkelt het belletje opnieuw, ditmaal buiten. Wat betekent dat er een tour op het punt van beginnen staat. Ik pak snel m’n tasje in en we pakken de zodiacs terug naar het vasteland. Daar wachten we op de bus die ons naar de highlands gaat brengen.

Tijdens het wachten zie ik een blonde schone voorbij schieten en knipper enkele keren met m’n ogen. Snel in de achtervolging en wat blijkt: ik had het goed gezien. Het is de Deense Susanne, die ik ken vanuit Quito. Ik wist dat ze richting de Galápagos zou gaan, maar ze zou — als ik aankwam — al weg zijn. Niet dus, onder meer vanwege de tsunami. Dus bijgepraat en toen toch maar opnieuw afscheid genomen. Mijn cruise komt donderdag terug en haar boot (richting de Cariben!) vertrekt dinsdag. In ieder geval leuk om gezien te hebben.

De rit met de bus vertrekt richting de highlands en we stoppen — na een ruig zandpad bestijgerd te hebben — in een reservaat. Victor legt uit dat hier de gigantische Galápagos schildpadden te vinden zijn. We lopen richting een klein meer waar ze normaliter rondhangen. En jawel, het is direct raak. We zien een enorm mannetje. Ongelooflijk om deze prachtige beesten van zo dichtbij te zien, zonder dat ze zich ook maar iets van je aantrekken. Enkel als we heel dichtbij komen — om te passeren — trekt meneer zichzelf terug in z’n schild: wow! Tijdens de rondgang zien we ongeveer vijf enorme makkers. Geen woorden voor, zo mooi!

Na de schildpadden gaan we op naar de lava caves. De Galápagos eilanden zijn ontstaan door vulkaanuitbarstingen. Deze lava tunnels zijn in die tijd ontstaan. De wandel door de tunnels duurt ongeveer een half uur en het is mooi te zien hoe de lava gestroomd heeft en waarom de tunnels ontstaan zijn. Als we omhoog komen is het tijd om wat te drinken in de boerderij waaraan de tunnel ligt, inclusief een prachtig uitzicht over het eiland en ver achteraf een zee. Schitterend!

We rijden terug en gaan weer aan boord, waar vrijwel direct het belletje rinkelt: het diner. Broccoli, boontjes, wortels, aardappelen en tonijn. Jawel, smullen. Mooi om te zien dat je elkaar snel leert kennen. Prachtige levensverhalen van iedereen, ik zal proberen de interessantste een keer te behandelen, de moeite waard in ieder geval. Na het diner volgt de briefing van Victor voor de dag van morgen, daarover in de volgende blog uiteraard meer.

Meteen maar levensverhaal nummer één, over onze Ecuadoriaanse gids Victor. Geboren in Quito en in het leger gezeten. Daar tot z’n 26e in gediend en ook verdienstelijk ‘cincaton’ (zwemmen, roeien, fietsen, hardlopen en nog iets ;)) deelnemer aan de militaire spelen geweest. Hij wilde wat anders, mede vanwege de financiën. Gids op de Galápagos leek hem wel iets, maar op dat moment zocht men enkel Engels sprekende gidsen, wat hij op dat moment niet deed. Toen via een bankmanager (‘tu hablas Íngles?’, ‘niet? ah, u bent op les? waar?’) bij een taalinstituut terecht gekomen en als een malle Engels geleerd. Terug gegaan en een baan als gids gekregen, voor meer dan 20 jaar nu. Vijf kinderen en allemaal op private scholen. Een maand werken en twee weken thuis. Ja, daar heb je wel zwaar respect voor.

‘s Avonds gaan de Noorse Kristine en ik richting het stadje om inkopen te doen: postkaarten — daarover in de volgende blog ook meer. We internetten wat en doen een drankje om om 22u weer op de pier klaar te staan. Eenmaal op de boot ontmoeten twee van de vier nieuwe gasten. Die vanmiddag ook hadden in moeten stappen, maar vanwege de tsunami was het vliegveld tot in de middag nog gesloten. De Britse Toby en de Canadese Peter. Snel wat gepraat, onder het genot van een drankje, maar ook op tijd naar bed gegaan. Om half zeven gaat de wekker namelijk!