16 maart 2011, Santa Fé y Isla de la Plaza, Galápagos, Ecuador
Het avontuur op de Galápagos is nog steeds bezig en we naderen de één na laatste dag op de cruise boot. In de nacht zijn we richting het eilandje Santa Fé gevaren, net voor de kust van het hoofdeiland Santa Cruz. We liggen aangemeerd (opnieuw samen met enkele andere boten) in een kleine baai als ik wakker word. Na het ontbijt rinkelt het belletje voor de eerste dagtrip van de dag: een bezoek aan het eiland. We stijgen in de zodiacs en gaan op voor een wet landing. Op het strand wordt het een beetje van hetzelfde: een hele berg zeeleeuwen zijn bezig hun favoriete bezigheid te bezigen: niets doen en zonnen ;). Na uiteraard weer de nodige foto’s lopen we verder over de vele rotsen.
We zien enkele vogels — die ook enkel op de Galápagos voorkomen — die rustig blijven zitten rond een plasje water en mooi poseren voor de vele fotografen onder ons. Het is vandaag opnieuw warm, maar alsof de goden ermee spelen is het een beetje bewolkt en dus goed uit te houden. We lopen richting een grote cliff die we ook op gaan. Een flinke klim later hebben we een prachtig uitzicht over de baai en het rare landschap van rotsplaten en cactussen.
Op dit eiland bevinden zich een grote populatie land leguanen, die we even later ook spotten. Enorme mooie geelkleurige beesten. We zien veel grote mannetjes en wat kleinere vrouwtjes. Hele dikke wow! We dalen de cliff weer af en lopen rustigaan terug richting het strand om weer in te stappen in de zodiacs.
De snorkel sessie doen we langs de kust van het eiland. De stroming en zee zijn nogal ruig, dus we worden weer terug gevraagd in de zodiacs om in de baai weer het water in te gaan. We zien enorm veel scholen vis en het blijft geweldig om erdoorheen te zwemmen. Ongelooflijk, geen enkele vis zal je aanraken. Alsof er een onzichtbare boog om je heen zit. Veel zeeschildpadden zien zwemmen en alsof het nog niet genoeg is zien we op het einde een groep jonge zeeleeuwen met elkaar spelend jagen. Zoals altijd gaan ze gewoon door alsof we er niet zijn en zwemmen ze om ons heen. Soms blijven ze even kijken wie die rare beesten met die gekleurde dingen uit hun mond zijn…
Ik kan er geen genoeg van krijgen maar na een tijdje worden we terug geroepen door Victor. De bull (het grote mannetje) heeft wel een beetje genoeg van ons en begint wat aggressiever te worden, tijd om te gaan dus. Eenmaal terug op de boot staat de lunch gereed. Man, wat ga ik dit luizen leventje missen ;). In de tussentijd varen we oostelijk van Santa Cruz richting het eiland Isla de Plaza Sur. Dit kleine eiland — misschien 600 meter lang en 200 meter breed — heeft ook een populatie land leguanen. Het mooie hiervan is dat ze een stuk kleiner zijn dan de leguanen op Santa Fé.
Eenmaal op het eiland legt Victor de evolutie van de leguanen op de Galápagos uit. De water leguanen zijn ooit ontstaan uit de land leguanen. Ze kunnen paren met elkaar, wat een hybride oplevert — die overigens niet vruchtbaar zijn. (Vergelijk het met paarden en ezels.) Zo’n vijf jaar geleden is er een derde soort leguaan gevonden op de Galápagos. Deze wordt nog steeds onderzocht maar is gevonden op het grootste eiland Isabella. In één van de vulkanen daar. Het mooie van de evolutie is dat ze paars zijn. Ze hebben hun leefstijl aangepast om te leven in zo’n grote hoeveelheid zwavel. Wat een mooie onderstreping van Darwin’s theorie.
We zien opnieuw een enorme hoeveelheid land leguanen. Als we water hoger staan en kijken over het landschap kun je tientallen gele bewegende beestjes onderscheiden. Wat een prachtig gezicht, gecombineerd met het rare oranje/rode/groene landschap met de blauwe zee op de achtergrond. We lopen naar het einde van het eiland voor een geweldig uitzicht op een rotspartij en de oceaan eronder. Er zitten enkele zeeleeuw mannetjes los van elkaar te zonnen. Victor legt uit dat dit de mannetjes zijn zonder een groep. Dat wil zeggen dat ze verloren hebben van een sterker ander mannetje, of te oud zijn om als jong door te gaan. De rots wordt al snel tot loser rots gebombardeerd :).
Ineens roept de Canadese Kath heel hard: shark! Inderdaad, in de oceaan zien we de bekende vin boven het water uitsteken. En even later drie meer. Een groep hamerhaaien aldus Victor, die hier in dit jaargetijde veel verblijven. Even verderop in de zee zien we een enorme rots. Gordon Rocks, waar rondom veel gedoken wordt. Claire en ik kijken elkaar snel aan, ai, hamerhaaien, gaan we dat wel doen :)…
Nadat we weer aan boord zijn zetten we koers richting het kanaal tussen Santa Cruz en Baltra. Het eiland waarop het vliegveld ligt en wat tijdens de Koude Oorlog door de Amerikanen als militaire basis is gebruikt. Hier worden we morgen afgezet. Normaliter stapt iedereen dan op het vliegtuig. Maar voor ons is het enkel de Israëlische Michelle — aan het reizen na in 2 jaar haar dienstplicht vervuld te hebben — die de Galápagos verlaat. De rest blijft nog even: gezellig.
Tijdens ons allerlaatste diner aan boord komt de crew ons bedanken in wit uniform. Er wordt een toast op ons gemaakt en even later toasten wij op hen. Wat een enorme top tijd hebben we op de Floreana gehad. De cocktail gaat er goed in en is het startsein voor een enorm gezellige laatste avond op het buitendek. Mooi om te zien dat je in zo’n korte tijd samen een mooie band op hebt gebouwd. Het zal lastig worden iedereen weer gedag te zeggen…
Ik heb ook besloten m’n laatste nacht eens op het dek door te brengen. De temperatuur is prima en na al de goede verhalen van de zeezieke mensen die het al gedaan hebben, kan ik natuurlijk niet achter blijven. Na de nodige drankjes moet slapen zeker lukken en de relaxte stoelen met matrasje en een dekentje doen de rest.
