10 augustus 2009 – 19.20 local time
Op weg naar Boulder City, Nevada, Verenigde Staten
Bij het schrijven van het eerste gedeelte zitten we in onze Dodge mijlen weg te tikken richting Boulder City. Waar Hans onze beestje netjes over de highway 40 stuurt met als navigator David, die vooral de binnenkant van zijn ogen navigeert. Hij schrikt net wakker met de vriendelijke opmerking: “Zijn we er nou nog niet Hans! Godverdomme!”. Slaap rustig verder David want onze TomTom geeft nog 175 mijl aan.
Laat ik ook even de binnenkant van m’n ogen bekijken en terugkeren naar vanmorgen: het wekkertje gaat al om 7 uur, op tijd op want vandaag staat de Grand Canyon plus de rit van 250 mijl naar de Hoover Dam op het programma. Na een voor mij slechte nacht, ik krijg het maar niet voor mekaar om zonder alcohol in mijn bloed fatsoenlijk te slapen. Het valt ook niet mee om te slapen tussen twee mannen en een parttime houthakker. Maarja, snel douchen en spullen in auto gooien. The ice boys zorgen weer voor een gevulde koelbox. Zo staan Hans, David en Mark al snel klaar, maar dan uiteraard nog even op Harm wachten. Is niet erg hoor, alles went.
Na een goed ontbijtje met gratis refill koffie (de juiste manier om deze jongen gelukkig te maken in de ochtend) gaan we naar Grand Canyon Village. We hebben besloten om eerst te informeren naar een helikopter vlucht over de Grand Canyon, ondanks de drukke dag kunnen we om half twee een vlucht boeken. Ideaal! Die 225 dollar pakken we wel terug in Vegas. Bij het regelen van de vlucht werden we allen gewogen, tot onze grote schrik waren we nauwelijks aangekomen! Terwijl de bedoeling toch echt was om in fastfood land USA de nodige kilo’s erbij te snacken. Hierop hebben we besloten meer te gaan snacken bij ongezonde tenten.
Om de tijd te vullen tot de vlucht gaan we diverse viewpoints af, hier worden uiteraard mooie plaatjes geschoten van zonnebrillen, nummerplaten, benen, schaduw van personen, oren, eekhoorntjes en ook nog enkele van de Canyon zelf. Want wat is die indrukwekkend! Op zijn Amerikaans: amazing! Fabulous! Great! Spectaculair! Lovely! Superb! Beautiful! Astonishing! Magnificant! Fantastic! Wonderful! Extraodinary! Overwhelming! Breath-taking! And flabbergasting!
Maar oke, het blijft ook gewoon een ‘big fucking hole’, dus na twee uurtjes hebben we het wel weer gezien. We hebben nog mooi even de tijd om bij McDonalds te snacken en wat dollars uit de muur te trekken. Maar ineens zijn we onze (sorry David dat ik jouw woord gebruik, maar hij is te toepasselijk nu om niet te gebruiken) Harm kwijt, de beste jongeman heeft weer een coin-machine gevonden! Ik herhaal: heel leuk zo’n muntje, voor als je vijf bent. Maar oke, we wachten wel weer even.
Om een uur klokken we in bij de heli-mannen. Het volgend half uurtje wordt gevuld met homofiele uitspraken van king gay uitspraak doen Harm en prima runner-up Mark. David belt nog even met zijn moeder, zeer emotioneel telefoontje waar zelfs ik het maar net droog bij hield. Om half twee zullen we opstijgen, samen met de piloot en Mutti und Sohn aus Austia. We krijgen met deze 50 minuten durende vlucht absoluut waar voor ons geld, want nu zie je pas echt hoe groot en mooi de Grand Canyon is. Voor de mensen thuis: het Grand Canyon National Park is net zo groot als Zwitserland. De Canyon zelf is 250 mijl lang en is gemiddeld zo’n 16 mijl breed. Ons helikoptertje vliegt er doorheen met zo’n 120 mijl per uur. Het geheel is eigenlijk onbeschrijfelijk maar hopelijk dat de foto’s een beter beeld schetsen.
Ondertussen geariveerd in onze dikke hotelkamer in de Rio, Las Vegas (die Hans morgen zal beschrijven) zal ik de dag van gisteren nog even verder beschrijven.
Maar nu snel weg bij de Canyon en richting Boulder City, waar de Hoover Dam op ons zit te wachten. Om genoeg calorieen binnen te krijgen gaan we halverwege een stop maken bij een soort KFC. Snel snacken en weer verder, na even op Harm te hebben gewacht. Aangekomen in Boulder City zien we al wat van de Hoover Dam, maar morgen kijken we verder. Eerst onze eerste levensbehoefte halen: Budweiser. Daarna een motel kamer geboekt voor een absurde 49 dollar. Daar besloten om een pokeravondje te gaan houden, dus terug naar de supermarkt voor nog meer Budweiser en uiteraard een stok kaarten. De vriendelijke vrouw achter de kassa was nog scherp ondanks haar 109-jarige leeftijd en merkte op: “You guys are gonna play cards right?”. Heel goed vrouwtje, jij mag blijven.
Als avondeten een goede burger weggesnackt bij Pitburger, de beste burgers van de regio volgens een local. En het moet gezegd worden, het was goed te doen. Het pokeravondje verliep volledig zoals verwacht, Mark speelde de andere jongens geheel van de tafel met zijn pokerface en onnovolgbare tactieken. Rond half drie eindigt de avond, Mark heeft nog wel zin in een burgertje. Maar aangezien drunk driving niet mag in Amerika vraagt hij de nuchtere Harm of hij nog wat wil verdienen? Hierop barsten de ice boys in lachen uit, de mensen thuis mogen invullen wat voor zieke gedachten deze beide knuffelkoningen hebben gehad.
Morgen dus Hoover Dam en daarna nog een stukje Parijs, Egypte, Venetie, New York en owja: Las Vegas.
Door: Mark
