zeroxcool.net – Harm van Tilborg

19 januari 2011, Quito, Pichincha, Ecuador

Het begint voortaan een standaard ritueel te worden. Of dat goed is durf ik niet te zeggen, maar ook ik heb voortaan m’n oordoppen in als ik de bus in stap, m’n tas voor me om te voorkomen dat m’n tas niet leeggeroofd of kapotgeprikt wordt… Als ik ‘s ochtends de krant probeer te lezen, lees ik dat er iedere dag ongeveer tien gestolen laptops, camera’s of mobiele telefoons in Quito worden aangegeven. Veelal gestolen in ‘el bus’…

Anyways, de les begint gewoon weer met het voorlezen van al m’n gemaakte notities. Dat zijn er inmiddels nogal wat. Ik heb ongeveer 16 A4-tjes vol gekregen, nice! Na de les — die naar mijn gevoel nog steeds moeizaam verloopt: het is zovéél allemaal — Facebook weer open gegooid. Werkelijk waar heel hardop gelachen om Ricky Gervais die de Golden Globes opnieuw mocht presenteren. Thanks voor de tip Mark G ;).

Rond een uur of 15u richting huis gegaan om daar wat verder te studeren. Het eten bij Mirella en Cesár afgezegd omdat we inderdaad een date hadden met de andere gringo’s. M’n mooiste kleertjes aangetrokken, haartjes in de plooi, luchtje erbij, alles om maar bij Jayne af te steken — wat niet heel moeilijk is gezien haar situatie ;).

Om 19u stipt stonden we bij de Maxiplaza, een énorme supermarkt (een andere dan die van zondag) en het verzamelpunt van de vijf gringo’s, want ook hun zitten in verschillende host families of in een hostel. ‘Hoe meer zielen, hoe meer vreugd’, de geestelijk leider van Polly Sint Tunnis zou trots zijn als hij het prachtige bonte gezelschap zag: een Duitse piloot, twee Finse dames, een Deense dame, twee heren uit Zwitserland, een Amerikaan, een Britse en één of andere Hollander. Nadat de nodige ‘booze’ gehaald was werd het tijd om richting ‘el Mariscal’ te gaan, in de volksmond ook wel bekend als ‘Gringolandia’. Inderdaad, ‘land van de expats’ ;).

De bus was nog voller dan ik ‘s ochtends gewend was. Ideaal hoor, ik ken de meesten inmiddels ook behoorlijk van hun fysieke kant. Nadat iedereen uitgestapt en weer afgekoeld was, was het tijd om richting de Chinees te gaan. Een ‘restaurante’ waar ze vaker kwamen. Bleek ook wel toen we binnenkwamen. De tafels werden direct aan elkaar geschoven, de zoute popcorn(?) en witte thee klaargezet. Heerlijk gegeten en gedronken voor een vermakelijke $4.

Op naar de toko waar het vanavond ladies night was. We waren als eerste binnen, wat inhield dat de Zwitser en de Amerikaan even los konden gaan met wat paaldansen zonder dat andere bezoekers in hun broek konden pissen van het lachen… Werkelijk waar een geweldige avond beleefd!

De hele avond gedanst, en ja Mark P, ook hier werkt de door jouw tot ‘Harm-shuffle’ gedoopte shuffle voor geen pepernoot. Jullie weten, ik heb het ritme van een tractorband. Wat helemaal niet erg is, er moet namelijk gewoon ge’bailar’t worden, no matter what. Je wordt door de lokale ‘chicas’ (ofwel ‘Quiteños’) gewoon de dansvloer mee op gesleept: hell yeah! Overigens niet voordat iedere gringoeaanse jongen bij binnenkomst van de dames welkom wordt geheten met een subtiel kusje. Dus inderdaad Niels, boeken dat ticket! (Joske doet het overigens ook hier op het midden van de evenaar prima hoor, don’t worry.)

U leest het mensen, het vergaat mij — naast het lastige Spaans — helemaal prima. Ik heb een naar voorgevoel dat de woensdagavonden voortaan ingevuld staan. Hasta mañanas!