11 februari 2011, Baños de Agua Santa, Tungurahua, Ecuador
Je vindt inmiddels aan de rechterkant van m’n blog de (veelal Engelse) Facebook status updates. Dat moet jullie een klein beetje tevreden houden als er weer een lange tijd geen nieuwe blog posts zijn ;).
Geen spierpijn! Het is een wonder! Na m’n beklimming van gisteren voelt alles spik en span aan, zelfs m’n knieën. Sorry, ik dacht direct aan m’n (kleine) verhaal over de vrijdag te beginnen, maar ik zal eerst m’n excuses aanbieden vanwege de enorme achterstand in blog posts. Dat probeer ik één dezer dagen goed te maken, te beginnen met deze post.
Vandaag staat de reis naar Baños op het programma. Een busreis van ongeveer 2,5 uur. Voordat ik vertrek wil ik nog eenmaal gebruik maken van de wasserette, dus breng ik vroeg in de ochtend m’n vuile was weg en vraag of ze deze voor 12 uur klaar konden hebben: geen punt. Terug in het hostel update ik voor één van de laatste malen m’n blog en internet wat. Ik check uit, betaal m’n rekening (slechts $45 voor 5 nachten inclusief prima ontbijt) en pak m’n spullen. Echter niet voordat de schone was hier ook tussen zit. Ik pak een taxi richting de straat waar de bussen vetrekken en wacht een poos op de directe bus naar Baños.
Na een goede 2,5 uur arriveer ik in Baños en pak een taxi richting het hotel wat me ooit was aangeraden door César en Mirella. Okay, ik geef toe, als ik hun naam noemde dan kwam er nog een mooie korting bij ;). Prima hotel, maar voor de zaterdagnacht hebben ze geen enkel plekje over. Ai, da’s niet de bedoeling. Baños wordt namelijk een bijna kopie van het weekend Mindo van vorige week. M’n vriendjes en vriendinnetjes uit Quito komen namelijk morgenvroeg aan. Dat wordt dus iets anders voor de zaterdagnacht zoeken.
Eenmaal ingecheckt en gesettled pak ik m’n zonnebril en besluit ik Baños te gaan verkennen. Baños is een heel toeristisch plaatsje en een stuk groter dan Mindo. Het staat vooral bekend — en ontleed zijn naam daar ook aan, bad is baño — om zijn thermaalbaden, verwarmd door de nabij gelegen vulkaan Tungurahua, die nog regelmatig behoorlijk actief is. Dat zie je in het stadje terug door de vele borden met vluchtwegen. Het weerhoud de Ecuadorianen — en ons 🙂 — er echter niet van om, voornamelijk in het weekend, bezoekjes te brengen aan dit toeristisch oord. Naast de baden kun je er van allerlei andere activiteiten doen en er liggen de nodige watervallen in en rond Baños. Het heeft overigens ook een religieuze lading. De Heilige Maagd Maria is namelijk gezien bij de waterval dit letterlijk in de stad ligt. Ben ik toch nog een keer in een semi-Lourdes stadje geweest! Kortom, genoeg te doen om ons een weekend te vermaken.
Na m’n tochtje rond het stadje, waar ik veel bekenden uit Latacunga tegenkom, zie ik op Facebook dat Shelly — de Engelse dame met wie Jayne en ik de tour door het kratermeer deden — al enkele dagen in Baños is en ze is nog online ook. Snel afgesproken om ‘s avonds wat te gaan eten. Dat doen we uiteindelijk, na aanraden van de Lonely Planet, in een heel apart Argentijns restaurant. Ik heb een kippenborst gestoofd in een witte wijn- en biersaus met heel veel groenten, terwijl Shelly twee enorme gekruide en gegrillde koeien ribben heeft. Het smaakte allebei werkelijk geweldig! En het mooiste: dat voor $6,50 per portie. Na het eten duiken we de kroeg in waar het happy hour is, ja mensen, we hebben oog voor detail. Goede gespreksonderwerpen: muziek, drugs en film. Plus alles wat daar tussenin zweeft. Jawel, het was een prima avond. Shelly vertrekt morgenvroeg maar ik heb de nodige tips gekregen en omdat de vriendjes en vriendinnetjes pas rond 14u morgen aankomen moet ik de ochtend nog nuttig zien te vullen, dat gaat wel goed komen!
