25 februari 2011, Montañita, Santa Elena, Ecuador
De zonuren voor m’n blanke huid — die inmiddels steeds minder blank is — lopen op. Nog wel mooi witte voeten, dat krijg je als je liever op schoenen dan slippers loopt, en een goed wit bastje, maar daar wordt aan gewerkt… Kortom, het is goed toeven aan de Ecuadoriaanse kust. Vandaag verlaat ik Puerto Lopéz om samen met Wouter en de Duitse Theresa richting het surfers paradijs en hippie hoofdstad Montañita te gaan.
Na een kopje koffie in de ochtend en voor de laatste keer een heerlijk vers fruitsapje (zonder alcohol ditmaal) aan het strand, pakken we onze spullen en stijgen de bus naar Montañita in. Een trip van een klein uurtje langs de kust op. Muziek in en meteen een mooie tijd om na te denken over de toekomst. Ik heb namelijk gisteren een mailtje gekregen van één van de professoren aan wiens werk ik mijn afstuderen heb besteed. Of ik interesse had ‘to return to academia’. Een PhD positie that is. Oei, dat klinkt interessant, maar om me nou vier jaar ergens aan te verbinden… Genoeg om over na te denken de komende maanden :).
Als we aankomen in Montañita valt direct op hoe het aan de ene kant heel toeristisch is, maar aan de andere kant er ook een hele relaxte, hippie-achtige sfeer hangt. Kleine straatjes met veel kraampjes, enorm veel hostels die allemaal op kruipafstand van het strand liggen. Wouter, Theresa en ik moeten voor iedere nacht nog een hostel zoeken, dus op de bonefoi en rondvragen. We vinden er uiteindelijk één, maar enkel voor deze nacht. Dus verder zoeken als we eenmaal gesettled zijn. Even later vinden we een hostel voor de zaterdag en zondag. Voor zes personen (Wouter, Fabian, Kanerva, Louise en Theresa — die eigenlijk al richting Cuenca had moeten gaan, maar het stiekem wel heel erg leuk hier vond).
Nadat we onze plicht gedaan hadden op naar waarvoor Montañita bekend is: het strand. Flinke golven en ditem stroming, een hele uitdaging om staande te blijven in het water. Met een temperatuur van een graad of 35 en een watertemperatuur 18 graden is het goed uit te houden… Als we over het strand lopen zien we de Belgische dames en uiteraard snel bijgebabbeld en uiteraard weer bijgebruind. Afgesproken om ‘s avonds wat te gaan eten. Dat doen we uiteindelijk bij de Papillon. Op aanraden van één van mijn lopende Lonely Planets: Jayne. Erg lekker gegeten en opnieuw goede gesprekken gehad. Daarna richting een straatje gegaan waar enkel kleine standjes te vinden zijn, met daarvoor een stoel of zes en een tafeltje. Kortom: zitten en een heerlijk fruitdrankje gemixt met een vleugje alcohol bestellen. Voor een mooie $2. U raadt het goed, voor mij geen gezonde onzin, gewoon een whiskey cola…
Hierna richting één van de vele clubs gegaan. Een hippe tent met een prachtig uitzicht over de zee, vanaf eigenlijk de hele club. Daar een live reggae bandje uit Guayaquil aan het werk gezien, heel erg cool. Frontman had een mooi Amsterdam t-shirt aan. Het zal uiteraard ook eens niet… Goed gedanst die avond en de avond afgesloten met een romantische strandwandeling, met één van die leuke Belgische dames… Daarover volgt in een volgend hoofdstuk van mijn blog vast wel een keer meer ;).
