27 februari 2011, Montañita, Santa Elena, Ecuador
We verblijven nog steeds in Montañita, met velen welteverstaan. Ondanks dat ik uiteraard weer veel te laat in bed lag — dat mag je als 24-jarige gelukkig voortaan zelf bepalen — gaat de wekker wel heerlijk vroeg. Het is namelijk dé dag die ik het meeste zou gaan missen: PSV – Ajax. Een snelle douche later heb ik m’n laptop in de hand — helaas geen live TV uitzending hier — en ben ik op weg naar het internet café — waar ik de dag ervoor uiteraard gevraagd had hoe laat deze open ging. Normaliter was dat om 9u, maar naar wat aandringen vond de jongen het niet erg om er om 8:30u te zijn. Exact de tijd dat de wedstrijd lokale tijd begon :).
Helaas bleek het internet ook in Montañita niet om over naar huis te schrijven te zijn. Dus opnieuw geen bewegend beeld. Gelukkig wel het Radio 1 verslag. Met de speaker — aangeboden door de jongen achter de desk — aan m’n laptop trekken we (Wouter en Gitte zijn inmiddels aangesloten) het nodige bekijks op het terras voor het café. Al loopt iedereen weer snel verder, want het antwoord op ‘que idíoma?’ leverde veelal een frons op :).
Wel weer ouderwets spannend zo via de radio. Jammer dat we niet wonnen, maar dat zorgt er gelukkig voor dat Wouter (Rotterdam die fan van Ajax is :)) en ik nog vriendjes zijn vandaag. Wel ideaal om even later het resultaat van Twente te horen… Na deze intensieve mentale inspanning ontbeten bij (opnieuw) de Papillon. Daarna herhaalt hetzelfde patroon zich: richting het strand en maar bakken en braden. Dat was vandaag wel een hele opgave, een blauwe lucht zonder een wolkje te zien. Heel erg warm dus, incluis het zand. Dus heel lang hebben we het niet volgehouden voordat snel weer het water werd opgezocht.
Daarna nog wat gesurfd — op het internet :). En geprobeerd m’n blog een beetje bij te houden, wat inderdaad niet heel goed gaat hier aan de kust ;). Na nog wat gerelax aan het strand op weg gegaan voor het avondeten. Een redelijk dure tent, maar wel lekker gegeten. Inmiddels zijn Kanerva en Louise ook aangesloten, alhoewel voornamelijk fysiek. De dames hebben — nadat één van de twee het nodige Latijns Amerikaans liefdesverdriet heeft overwonnen — gisteren naar de drank gegrepen. En hadden daar uiteraard nogal wat last van ;). Louise is ook maar snel weer terug naar het hotel gegaan nadat ze eten rook…
Omdat het zondag is, is het inmiddels wel bekende cocktail straatje helemaal uitgestorven. Ook de clubs zijn allemaal dicht, tijd dus om ons eigen feestje te bouwen. We gaan richting supermarkt, waar normaliter op zondag geen drank verkocht mag worden — you gotta love catholic countries. Maar gelukkig zijn ze hier in Montañita heerlijk hypocriet en konden we best drank kopen, zolang het maar in zakken zat zodra we de winkel uitliepen en ons mondje zouden houden :).
Op richting het strand — waar inmiddels het getij erg hoog staat, wat inhoudt dat we allen op de trap zitten. Muziek erbij (Herm’s Summer Hits), drank erbij en Fabian en Wouter die beginnen een zandkasteel te bouwen. Inderdaad, alle elementen om een goede avond te hebben. Mooie verhalen en gesprekken plus uiteraard een foto van het ingenieuze bouwwerk van de heren. Wat een klein uurtje later wordt weggespoeld door de golven…
