13 maart 2011, Floreana, Galápagos, Ecuador
Het is eindelijk zover: m’n cruise op de Galápagos is begonnen. In de nacht zijn we van het hoofdeiland Santa Cruz richting het eiland Floreana gevaren. Niet dat we daar heel veel van gemerkt hebben, enkel even wakker geworden toen de motoren om 2u aansloegen. Toen ik om 6u wakker werd lagen we al voor anker met een eiland in zicht: Floreana. Ik besluit voor ik de douche instap even snel het dek te checken en zie dat aldaar ook de nodige mensen hebben geslapen vanwege zeeziekte. De zonsopgang is prachtig en om 7u rinkelt het belletje voor het ontbijt.
Na het heerlijke ontbijt schrijft een ieder enkele postkaarten, die de Noorse Kristine en ik gisteren in het dorp gekocht hebben. Ik heb er drie op de post gedaan, waarvan twee naar Nederland en één naar Ecuador — de familie Sánchez in Quito. Later meer hierover. De eerste activiteit van de dag bestaat uit een vaart met de zodiacs rond de Devil’s Crone. Een raar uitziende rotscombinatie vlak voor de kust van Floreana.
Daar zien we eigenlijk de eerste échte wildlife: zeeleeuwen zonnend op de rotsen en de blue-footed boobies. Rustig heren, je hoeft nog geen tickets te boeken: dat is een vogelsoort — zeg een grote meeuw — met blauwe voeten, die enkel op de Galápagos en sommige kustplaatsen voorkomen. Een mooi begin van de dag! We varen terug naar de boot en maken ons klaar voor een tour op het eiland. Een ‘wet landing’, wat inhoudt dat je natte voeten krijgt, aldus Victor.
We landen uiteindelijk op een prachtig strand en stappen uit. Even verderop zien we een zeeleeuw spelen met de golfslag, het lijkt meer op surfen. En zoals we inmiddels gewend zijn, hij trekt zich niets aan van ons gezelschap. We lopen richting een half zoet- en zoutwater meer even verderop. In de verte zien we flamingo’s en onze gids Victor vertelt over de oorsprong van de eilanden — zoals gezegd vulkanische eilanden. Hij laat kleine groene kristallen uit het zand zien, die ontstaan zijn tijdens de uitbarsting.
We lopen verder en aan de andere kant van het eiland komen we op een prachtig hagelwit strand. We mogen enkel lopen op het gedeelte wat nog nat is. Op het zachte gedeelte liggen namelijk zeeschildpad eieren begraven. Erg mooi om ook de sporen van aan land gaan van de dames schildpad te zien. Dat zijn er afgelopen nacht maar liefst zes geweest! Victor wijst richting zee en daar zien we ongeveer vier donkere gestaltes: zee schildpadden die wachten om vanavond aan land te gaan, wow! Nadat we veel donkerrode krabben hebben gespot lopen we weer terug naar het strand waar we aan land gingen. Daar worden we opgepikt door de zodiacs. Voor we het weten gaat het belletje weer: het is snorkeltijd.
We varen terug naar Devil’s Crone en vallen daar één voor één in het water. We zien zoveel en horen achteraf van Victor dat het vandaag een groot prijzenfestival was. Naast de vele scholen tropische vis, plus ook diepzeevis — vanwege de vele stromingen die de Galápagos treffen — zien we white tip haaien, sting rays en zeeleeuwen jagen op vis. Ook zien we haaien in kleine grotten schuilen. Heel erg dikke wow!
Terug op de boot rinkelt het belletje voor de lunch. Opnieuw heerlijk warm eten met uiteraard vis — tonijn om precies te zijn. Lucky us ;). Na de lunch gaan we aan land bij Post Office bay. Dat is een baai waar vroeger de piraten en whalers hun post achterlieten. Dat deden ze vanwege het volgende principe. Telkens als een schip de Galápagos verliet, wordt er gekeken of er post is voor de locatie waar ze heengaan, is dat zo, dan nemen ze die neem en posten ze die op locatie. Deze traditie wordt nog steeds in toom gehouden — al zijn de piraten en whalers vervangen door toeristen ;).
We kijken welke post er is en nemen ongeveer vijf kaarten terug naar al onze landen. Nederlander dat ik ben neem ik niets mee, al heeft dat vooral te maken met het feit dat ik nog 3 maanden reizen voor de boeg heb. Dan duurt het wel heel lang… Ik heb dus wel, zoals gezegd, drie kaarten achtergelaten. Heel benieuwd hoe lang het duurt voordat die aankomen.
Hierna is er de keuze: hangen op het strand, snorkelen langs de rotsachtige kust of voetballen. Ik kies uiteraard voor het laatste. De crews van de aangemeerde schepen spelen partijtjes tegen elkaar. Ik voeg me mooi bij team Floreana en we winnen twee van de drie wedstrijden. Erg leuk om te zien dat iedereen bijnamen heeft, voornamelijk naar de geboorteplaats. Ik ben overigens gewoon ‘chico de Holanda’. De bonkige spits die de balletjes op het strandzand maar wat graag klaarlegt voor ‘Colombiano’ en ‘Haito’, respectievelijk de barman en de kok van de Floreana ;).
Na het intense partijtje voetbal (35 graden, volle zon en strandzand) doe ik m’n flippers aan en snorkel nog wat met Victor, die uiteraard ook van de partij was. En wat een geluk: we zien twee enorme zeeschildpadden na elkaar. Beide aan het smullen van de vegetatie op de rotsen. Opnieuw een dikke wow!
Na het diner vermaken we onszelf op het dek met de muziek aan en wat drank erbij. Ik probeer in de tussentijd m’n blog wat bij te werken. Ik lig namelijk erg ver achter. Hopelijk brengt de komende tijd in dit paradijs daar wat meer tijd voor… De eerste volledige dag was in ieder geval boven verwachting. Te veel eigenlijk om in je bolletje op te slaan…
