20 maart 2011, Loja, Ecuador
Tijdens m’n nachtelijke reis heb ik redelijk kunnen slapen en als ik dan in een echt bed de volgende morgen wakker word in Loja heb ik het gevoel klaar te zijn voor een dagje Loja. De bedoeling is dat ik vanavond met een nachtbus de grens met Perú over ga steken. Maar eerst eens even Loja verkennen, dat mooi gelegen is in — opnieuw — de Andés. Ik ontbijt bij een tent die ook in de Lonely staat: yoghurt, ijs en fruit. Wat wil een mens nog meer. Daarna een mooie wandeling richting de busterminal, waar ik vannacht ook was, om m’n ticket voor de nacht al te halen.
Eenmaal terug in de stad naar één van de stadsparken gegaan om daar in de zon op een bankje eens rustig het noorden van Perú door te nemen in de Lonely Planet. Ik had daar namelijk nog helemaal niets aan gedaan. De plannen ontvouwen zich rustig in m’n bolletje. Tijd om eens wat meer van Loja te zien. Ik ga op weg naar een Maria beeld, wat hoger gelegen voor een mooi zicht op de stad. Daarboven aangekomen zie ik een meisje wat me bekend voorkomt. Na haar aangesproken te hebben (‘following the Lonely Planet :)?’) blijkt dat ze in dezelfde tent een ontbijt had genomen, vandaar.
De Deense Louise reist ook alleen en is gisteravond in Loja aangekomen, vanuit Piura. Dat is precies de route die ik vannacht dus ga afleggen. Uiteraard een prima gespreksonderwerp. Zij kan mij tips over Perú geven, terwijl ik aan haar alle tips over Ecuador kwijt kan. Na een goede twee uur daar heerlijk in het zonnetje gezeten te hebben besluiten we weer af te dalen. Tijdens het mooie zicht hebben we ook de nodige herrie gehoord vanuit het zuiden van de stad, en aangezien daar het stadion ligt wist ik genoeg: voetbal. Niet geheel Louise haar ding, dus we spreken af vanavond wat te eten om 19u.
Wat navraag levert op dat de plaatselijke FC (Liga de Loja) het vandaag opneemt tegen Liga de Universidad Quito. Dé club uit Quito, waar mijn familie daar ook fan van was. Wat een toevalligheid. Normaliter speelt Loja in de Segunda Division, maar vanwege de beker komt vandaag het grote Liga op bezoek, ik weer geluk. Richting stadion dus. Ik hoor verschillende verhalen over de aanvangstijd, Zuid Amerika hè. Tussendoor schaf ik overigens ook nog een Loja shirtje aan (voor slechts $3 ;)).
Bij het stadion is het een drukte van jewelste. Mensen die merchandise verkopen, eten en uiteraard kaartjes. De gewone ‘boliteria’ is gesloten, up to the people on the street dus. Uiteindelijk weet ik een kaartje te scoren voor $10, waar wel de datum van gisteren op staat, maar dat was ‘no hay problema’. Beetje skeptisch word je ervan, maar goed, proberen en lukt het niet dan snel proberen terug te rennen ;). Maar gelukkig kom ik gewoon binnen. Het is al erg druk en de wedstrijd zou beginnen om 16u. Dat blijkt wat later 17u te zijn en weer wat later 18u. In de tussentijd nemen wat jeugdteams van Loja en Liga het tegen elkaar op. De tribunes zijn inmiddels al gevuld, mensen komen hier vroeg naar het stadion want plaatsnummering, dat bestaat niet :).
Het niveau van de jeugd potjes is redelijk en wat eten en wat geouwehoer met de personen naast je dood zeer zeker de tijd. Iets voor zessen komt de regen echter met bakken naar beneden. Ik zit dan wel op de ‘preferencia’ tribune (met dak erboven), maar helemaal goed werkt dat dak niet. Een natte bedoeling wordt het dus. Aangezien ik om 19u nog afgesproken heb zal ik helaas enkel de eerste helft zien. Maar dat is niet erg, in totaal heb ik dan een dikke twee wedstrijden gezien. De echte wedstrijd gaat in een redelijk tempo. Voor Loja is het vooral tegenhouden en dat lukt redelijk. Na de eerste helft staat het echter van 0-1. Ik vertrek en ren snel richting het hostel, waar we blijkbaar allebei vannacht sliepen :).
Net op tijd — Zuid Amerikaans gezien dan 😉 — om een restaurant te zoeken. Het is zondag, dus helaas, bijna alles is dicht. We eindigen bij een grill franchise. Ideaal weer, want Harm heeft het weer getroffen: Louise is vegetarisch. Ik vraag in m’n beste Spaans, dat van haar is blijkbaar ietsje minder, of ze ook rijst met groenten en ei hebben — heeft die tijd met al die vegetarische dames me toch nog iets opgeleverd ;). Dat is gelukkig het geval.
Als ik m’n bestelling ophaal hoor ik opeens: ‘ah, ook uit Nederland’ vanuit een stel komen. Ik denk zelf na hoe ze dat weten, want Louise en ik praten toch echt Engels met elkaar. Terwijl ik dit denk, en dat waarschijnlijk een bedenkende gezichtsuitdrukking met zich meebrengt, wijst de dame van het stel naar m’n trui. Haha, natuurlijk, met een Eindhoven University of Technology shirt is dat wel redelijk helder ;). Snelle chat verder met het stel en Louise en het is tijd om te pakken. M’n bus vertrekt namelijk om 22u. We wisselen snel onze e-mail adressen en een boel hostels uit om daarna doei te zeggen. Jammer dat zij omhoog gaat en ik omlaag, het klikte namelijk wel.
De border crossing gaat ‘s nachts perfect. De bus is voor de grens nog een keer gestopt voor een reguliere controle, terwijl het bij de grens heel gemakkelijk ging. Uitstappen, exit stamp halen in Ecuador, de internationale brug overlopen en een entry stamp in Perú halen — met een opgewekte douane medewerker die in iedere taal een welkomst zinnetje eruit floepte, incluis Nederlands en Hebreeuws — gewoon omdat het kan :). Waardoor het avontuur in Ecuador dus echt tot een eind komt en het in Perú gaat beginnen. (Al kom ik uiteraard nog terug in Ecuador voor m’n vlucht terug naar Nederland in Juni.) Maar daarover in wat volgende blogs uiteraard meer!
