26 maart 2011, Huanchaco, Trujillo, Perú
De laatste nacht eindigde dus nogal laat. En zoals je wellicht weet, doet dat deze stoere jongeman natuurlijk helemaal niets. Kortom, gewoon om 9:30u eruit. Okay, ik geef toe, dat had te maken met een niet zo heul handig geplande Skype date met een prachtige jongedame. Damn, dat lieg ik weer. Deheer Adriaans had zijn zaterdagmiddag vrijgemaakt om even bij te babbelen. Erg leuk!
Nadat ik op de hoogte was van de ontwikkelingen in Tunnis en David van mijn avonturen, was het tijd om nog even te brunchen. Na het eten check ik uit omdat ik vanavond Huanchaco ga verlaten. Ik besluit m’n camera te pakken en nog een rondje Huanchaco te maken. Blijkbaar is er vandaag een surfcompetitie bezig en de nodige Red Bull dames zijn er voor het ogelijk vermaak: mooi! Aldaar schaf ik weer een zonnebril aan — nummer vijf alweer, de huidige heeft een barstje, bagger RayBans :).
Na wat surfen te hebben gekeken ga ik richting het kerkje, welke wat hoger ligt. Vanaf daar heb ik een mooie view over het stadje en de zee. Als ik terugkom in het hostel wordt onze Chris — één van de twee partners in crime gisteravond — eindelijk wakker. Ik lig inmiddels heerlijk in de hangmatten wat in m’n Lonely te lezen en wat blogs te schrijven. We praten bij en proberen wat details van de vorige avond te verzamelen, whaha.
Tijdens m’n laffe periode in de hangmat komen de nodige bekenden langs en er wordt ook het nodige bijgepraat. Reisverhalen, verhalen van de afgelopen dagen, etcetera. Ook kom ik erachter dat er een Haagse jongedame in het hostel zit, dus weer even plat Haags kunnen praten — niet dat ik dat kan overigens, maar Harrie Jekkers helpt.
Ik besluit weer naar het restaurant te gaan waar ik donderdags met Kaleva heb gegeten. Dus weer heerlijke vis van de barbecue gegeten. Als ik terugkom in het hostel is het tijd om echt alles te pakken en te wachten op de taxi die me richting Trujillo brengt, vanwaar mijn bus naar de volgende locatie vertrekt. Ik zeg iedereen die ik de afgelopen dagen ontmoet heb gedag. Sommigen zal ik nog tegen gaan komen, terwijl anderen de andere kant op reizen. Maar hey, ook dat is reizen :).
In Trujillo ben ik mooi op tijd voor m’n bus richting Huaraz, een stadje midden in de Andés en ongeveer 8 uur verderop gelegen. De bus vertrekt om 21u en zal dus ergens in de ochtend aankomen. Als ik instap begrijp ik waarom de bussen in Perú zo goed bekend staan. Een heerlijk brede stoel, een benenplankje en een dekentje plus kussen liggen klaar. Dat gaat wel goed komen…
