5 augustus 2009 – 16:34 local time
San Diego, California, Verenigde Staten
Na een enorm heftige avond in een kei gezellig café in LA, werden wij de volgende ochtend een beetje lafjes (kapot) wakker. De verklaring zit hem hier in het feit dat wij maar liefst 3 halve liters pils en een flesje Bud achterover hadden gedrukt. Ik hoop dat dit laffe drink gedrag de goede naam van Polly niet schaadt. Ik publiceer dit dan ook met pijn en moeite in mijn hart! Zeker als onze leider dhr. Bos dit te lezen krijgt.
Vervolgens zijn wij voor de derde keer terug gegaan naar Alamo vanwege onze obsessie voor de Cadillac Escalade. Harm nam de onderhandeling voor onze obsessie waar. Helaas hadden de onderhandelingen weinig uitgehaald. Wij zouden een meerprijs van 65 dollar per dag moeten betalen, dit pikten wij niet.
Dit alles is te wijten aan onze onderhandelaar Harm, hij dacht echt dat hij het in zich had om tot een mooie prijs te komen. Door zijn onkunde, gebrekkige Engels en de slechte aura dit om hem heen hing, hebben wij dus de Cadillac Escalade misgelopen. Dit zullen wij die jongen voor altijd kwalijk nemen en dat zal hij weten ook.
Na de slechte onderhandeling van Harm, zijn wij wat gaan snacken bij het altijd gezellige en grootse restaurant de Subway. Na het vatsige ontbijt de dag eerder bij restaurant de gele driepoot ook wel bekend als de McDonalds. Hier zag ik eenieder heerlijk genieten van zijn broodje. Onze Hans moest natuurlijk weer 2 keer bestellen om zijn (dikke) nek op peil te houden.
Na onze heerlijke voedsel, zijn wij doorgereden naar Rodeo Drive. Dit is een van de duurste winkelstraten ter wereld. Hier en daar reden wat laffe Ferrari’s rond en wat eigenlijk ook niet. Voor mij persoonlijk was dit wel een fijne ervaring, omdat ik over een paar jaar naar alle waarschijnlijkheid ook in zo’n auto rond scheur. Dit vanwege mijn uitmuntende hoge intellect.
We zijn ook nog even binnen gewipt bij Bvlgari, schijnt een dure juwelier te zien. Dhr. Geven had hier enkele horloges gepast, waaronder een horloge van 6300 dollar, omgerekend in euro’s natuurlijk een schijntje, maar toch. De verkoopster dacht echt dat Geven serieus een horloge wilde kopen, maar wij weten wel beter. Dhr. Geven staat bij ons bekend als iemand die dood en verderf vertegenwoordigd!
Het volgende spannende avontuur waar wij naar op zoek zijn gegaan, waren de studios van Universal. Hier zijn wij door de City Walk gelopen. Dit is een straat met grote onzinnige objecten zoals: een gitaar, monkey, Cadillac geparkeerd in een gebouw etc. Hier hebben wij nog een heerlijk koude pint gepakt. Mark had natuurlijk weereens een pint besteld die over datum was, echt weer iets voor hem. Ik zal mij niet publiekelijk uitlaten over mijn ergernis van dit feit.
Toen begon de rit richting San Diego, die echt snel ging. Wij hebben godverdomme 28 mijl in die minder fijne file gestaan. Misschien ook niet zo slim om in de spits van LA te gaan rijden. Op de weg richting San Diego hebben wij in San Clamente overheerlijk steak gegeten met een enorme pieper en wat groentes, waar onze Hans wederom niet zo’n fan van was. Hij zegt dat het zijn gezondheid schaadt. Na onze goede maaltijd zijn wij weer verder gereden, waar wij in La Jolla een motel hebben gepakt. Dit was voor onze doen een luxe motel, wij hebben hier maar liefst het enorme bedrag voor neer moeten tellen van 109 dollar met 4 personen. Dat is toch bijna 27 dollar per persoon, puh puhuu!
Nadat wij ons geinstalleerd hadden in ons paleisje, zijn wij richting het beruchte uitgaansleven van La Jolla gelopen. Wij hebben hier menig pilsje genuttigd, wat de gezelligheid ten goede kwam. Tot ieders verbazing ging onze diet coke boy aan whisky, omdat hij bier voor losers vond. Na drie whisky beweerde onze grote frisdrank fanaat dat hij nergens last van had, maar wij wisten wel beter! Uiteraard werden wij als laatste de tent uitgeveegd. Ik hoop dat dit onze laffe drink gedrag in LA enigszins doet vergeten. Morgen neemt diet coke boy het pennetje van me over. Over een dagje in San Diego…
Door: David
