22 januari 2011, Quito, Pichincha, Ecuador
Het allereerste volledige weekend in Quito. En ook: de eerste week aan de andere kant van de oceaan. Jayne en ik hadden de nodige plannen gemaakt voor het weekend: beklimmen van de Pichincha vulkaan (4.800m) op de zaterdag, een enorme fietstocht (30.000 deelnemers) op de zondagmorgen en één of andere belangrijke American football match in de middag. En zoals met alle plannen is er weinig van terecht gekomen…
Omdat we zo lief waren onze medeklimmers (twee klasgenoten van Jayne) al om 9u uit te nodigen hadden we een mooie vier uur geslapen. Spik en span om te gaan klimmen — nouja, om eerlijk te zijn pak je een lift van 2.800 meter (hoogte Quito) naar het begin van Pichincha op 4.200m om daarna in ongeveer 3 uur naar 4.800m te hiken. Maar wat blijkt, de hele week mooi weer gehad: zijn er verdomme alleen maar wolken en is het een graadje of 10. Wat een graad of 0 op die hoogte betekent. Grote streep door onze plannen.
Gelukkig hadden onze klimmaatjes hun e-mail nog niet gelezen, dus niemand die voor de deur stond. Change of plans dus. Na een snel beraad besloten de bus te pakken richting Mitad del Mundo — yep, het midden van de aarde, de evenaar. Die ongeveer een kilometer of 30 boven Quito ligt. Bussen in Zuid Amerika is een belevenis op zich. Je stapt ‘ergens’ in, geen halte: no problemo. Dus wij stapten ergens midden op een snelweg in — wat volgens de salsa leraar van Jayne de kortste weg was ;).
Je stapt gewoon in en dan komt er na een tijdje een jongen langs die je moet betalen. Een lieftallige $0.40 voor een bustrip van ongeveer een uur. Eenmaal Quito uit wordt het wegdek (nog) slechter en na verloop van tijd, na een mooie tocht door een berglandschap, komen we bij Mitad del Mundo aan.
Het grappige is dat er eigenlijk twee Mitad del Mundo’s zijn. De eerste is de meest commerciële en ook de ‘foute’. Hij ligt namelijk — na metingen met moderne GPS-apparatuur — 300 meter ten zuiden van de evenaar :D. Dus is er 300 meter noordelijker een iets minder commerciëel museum ontstaan. Die ook leuke truckjes laten zien: een ei op een spijker, water wat klokwijs door een goot stroomt of tegen de klok in, etc. etc. Grappig om te zien, en wat nu allemaal waar is of niet…
Na een goede twee uur alles wel gezien en de bus terug gepakt. In Quito nog een mooie ‘RayBan’ gescoord voor $4 — het Indiaanse vrouwtje begon op $10, maar ‘you’re dealing with a Dutch guy’ zoals Jayne al zei ;). (De bril is overigens alweer kapot, ga ik er met m’n dikke kont op zitten :(… Binnenkort maar een nieuwe scoren dan.)
Eenmaal thuis ben ik moe, heb ik overal spierpijn, koppijn en een lichte buikpijn. Oi oi, ik heb toch geen griepje gepakt? Of was het het eten op Mitad del Mundo niet helemaal goed gevallen…? Is het de hoogte? Of heb ik gewoon te weinig gepit?
Okay, ik geef toe, op het tijdstip dat ik dit bericht schrijf (maandag 24 januari) ben ik weer zo goed als fit…
