zeroxcool.net – Harm van Tilborg

14 februari 2011, Quito, Pichincha, Ecuador

Ik ben dus weer terug in Quito. Het hostel wat ik geboekt heb heeft een prima ontbijt, dat zit dus wel goed. Ook de kamers zijn goed schoon. Heb maar voor één dag geboekt, maar dat worden er wel meer. In de ochtend begin ik eindelijk aan de klus die ik uit ben blijven stellen: het organiseren van m’n foto’s. Ja, ik geef toe, nog steeds niet op deze blog, die koppeling werkt niet en op mijn bug report wordt niet echt gereageerd :(. Echter, op Facebook is inmiddels het eerste resultaat hiervan te bewonderen.

Toen ik nog Spaans had ben ik wel eens een ‘almuerzo’ (lunch) gaan eten met Jayne op een plek waar de dames en heren, die we toen net kenden, gingen eten. Voor $1,75 krijg je een bord soep, een vers geperst (tropisch) vruchtensapje en een groot bord met rijst plus een stukje vlees, vis of kip en uiteraard: bonen ;). Ik was gisteren uitgenodigd om dat de hele week te komen doen met de dames, prima idee! Dus vanuit m’n hostel rustig richting m’n oude wijk gelopen en daar samen geluncht. Erg lekker en een goede basis voor de middag.

Na de lunch met Louise en Susanne (twee Deense) richting de Supermaxi gegaan. Een enorme supermarkt/HEMA, vergelijkbaar met de Wallmart in de VS. Daar koffie gedronken, snoepzakken gevuld en eigenlijk de plannen voor deze week gemaakt. Maar daarover in volgende blogs uiteraard, moeten het wel een beetje spannend houden ;).

Terug in het hostel besluit ik te verhuizen van een kamer buiten het hostel naar een kamer erin, gedeeld met drie anderen — scheelt ook weer wat centen ;). In de middag krijg ik een nieuw kamergenootje: de Britse Nicola. Meteen ouwehoeren uiteraard. Mevrouw is net in Quito aangekomen en blijft in Ecuador voor acht weken. Het leukste komt nog: ze is getrouwd met een Nederlander en kan dus ‘een klajn betje Niderlands’. We besluiten in de ‘social room’ van het hostel het bier voor $1 (en voor mij de whiskey voor $2) te gaan uitproberen. Daar aangekomen zijn er nog twee andere Engelse dames, gezellige boel dus.

Door mijn vertiefde kut telefoon (excuus opa!) mis ik de dagelijkse afspraak met m’n Mindo en Baños vrienden op Plaza del Foch — het ding veranderd de tijdzone zo nu en dan. Dus nodig ik de Engelse dames en de twee inmiddels aangeschoven Kangeroes uit voor het Indische restaurant. Erg lekker gegeten en — zo blijkt achteraf — gelukkig ben ik niet gemist door m’n maatjes, hun hadden namelijk problemen met het vervoer. Terug in het hostel besluit ik Inception op te zetten maar m’n ogen houden dat niet vol, op de helft maar uitgezet en naar dromenland gegaan :).