15 augustus 2009 – 10:46 local time
De weg van Bakersfield richting Sequoia National Patk, California, Verenigde Staten
Vandaag staat Death Valley op de planning, dus de wekkers zijn gezet om 8 uur dan kunnen we lekker op tijd richting de heetste plaats van Amerika. Echter worden Mark, best man David, zelfbenoemde Vegas Big Shot cola boy en landverrader Hans pas om kwart voor elf gewekt door de schoonmaakster. “Some people just can’t handle Vegas”. Uiteraard begin ik de dag weer goed met een paracetamolletje, want pijn is niet fijn. Voor de eerste keer deze vakantie hoeven we bij het verlaten van een hotel kamer niet te wachten op Harm. Goedzo jongen.
Gokverslaafde Harm moet uiteraard nog richting de roulette, waar hij beweert een hele goede tactiek te hebben bedacht waarmee hij zeker wint. (David merkt nuchter op dat cola boy zijn grote mond wel kwijt raakt als hij bij Holland Casino weer eens 200 eurotjes verliest.) Na het uitchecken begeven we ons richting de Subway, waar duidelijk wordt dat Hans nog heftig onder invloed is van alcohol (of Duitse liefde?) aangezien hij afwijkt van zijn broodje bacon en zowaar iets anders besteld!
Dan eindelijk breekt het moment aan waar de ice boys al twee dagen naar snakken, ze mogen weer de ice boys uithangen. Als twee kleine kinderen die een chuppa chup lolly krijgen glunderen ze bij het aanzien van de zak ijs die ze uiterst gedreven en professioneel verdelen over onze koelbox. David gooit zelfs nog speels een ijsblokje naar Hans, wat schattig zeg.
Nu moeten we dan toch Sin City verlaten, dit gebeurt met gemengde gevoelens. Mister Vegas Harm heeft het er zwaar mee en zweert plechtig op zijn geliefde broodje Subway chicken dat hij elke twee jaar terugkomt. De anderen vinden het wel mooi geweest in de poppenkast van Vegas, waar je wel zeker een keer geweest moet zijn.
Uiteraard zal iedere thuislezert begrijpen dat alles wat over Las Vegas is geschreven uit de duim is gezogen van de desbetreffende auteur. Want ‘What happens in Vegas, stays in Vegas’ Dus we hebben natuurlijk veel meer spektakel meegemaakt…
We gaan nu richting Death Valley, aangezien Harm de enige is zonder alchohol in de aderen mag hij de eerst mijlen rijden. Hoe dichter we Death Valley naderen hoe hoger de temperatuur oploopt, vooraan in het park krijgen we nog wat waarschuwingen over de hitte dus we verwachten dikke lijpe shit. Na het eerste viewpoint neemt Mark het stuur over, aangezien Harm constant nummertjes en een rollend balletje ziet heeft hij moeite met het rijden. Eerst naar Badwater, het laagste en heetste punt van Amerika. Verder weinig boeiends te zien dan wat zout en het is er inderdaad vrij warmpjes, zo’n 45 graden.
Nou, om toch nog iets te maken van Death Valley gaan we proberen om een eitje te bakken op de moterkap. Van horen zeggen – ene Bas en Aad van Toor – hebben we begrepen dat dit kon. De auto in een zijweggetje geparkeerd en wat boter op de moterkap, daarna het eitje. Maar weinig kans dat dit gaat lukken, dus helaas geen gebakken eitje. Vooral Hans heeft het er zwaar mee, dit was een van de redenen dat hij naar USA op vakantie wilde. Met moeite heeft zijn ice boys kompaan David hem ervan kunnen weerhouden om direct naar huis te gaan. De auteer van dit verhaal heeft hier ook meteen zijn droom kunnen verwezenlijken, namelijk streaken in Death Valley. Tja, sommige dingen moet je gewoon gedaan hebben.
Ondertussen hebben we nog een Belg geholpen die in de berm vast was gelopen met zijn camper. Deze beste man deed uitermate zijn best om de stereotype Belg uit te hangen, aangezien hij ondanks het advies van Hans besluit een trekkabel te bevestigen aan zijn bumper. Bumper aan gort en nog geen centimeter verder. Maar nu heeft hij het bedacht, we maken hem vast aan de grill van de camper. Onze handyman Hans heeft het niet meer en grijpt helaas in (we hadden onze camera er al bijgepakt voor het komende spektakel). Hans bevestigt de trekkabel op de enige logische plaats en de camper wordt met gemak uit de berm getrokken. Na een ‘stay on the road next time’ en een sympathieke hand van hem zijn vrouw – die in Mill geboren is – rijden we verder.
Conclusie over Death Valley, zeker de moeite om doorheen te rijden qua natuur. Maar hetgeen waar vooral David op gehoopt had: ‘dood en verderf” kwam je niet tegen. Knappe jongen dat je hier afsterft, het is overbevolkt met toeristen en het dichtste bij de Death kwam onze high roller big shot mr. Vegas aangezien hij de hele rit bewegenloos op de achterbank heeft doorgebracht. Sommige mensen kunnen dus echt Vegas niet handlen.
Na het verlaten van Death Valley hebben we nog gesnackt bij een Mexicaans restaurant en navraag gedaan over de Sequoia Tree Park, ons volgend doel. Helaas komen we er achter dat we aan de verkeerde kant van het park zitten, doordat we zondag in San Francisco moeten zijn voor Alcatraz wijken we af van de planning. Voor zover we plannen, maar we gaan dus niet naar ghost town Bodie.
In de avond gaat mijlenvreter Hans achter het stuur zitten om nog de nodige mijlen weg te rijden, rond 10 pakken we – uiteraard – een Motel6 in Bakersfield.
(Voordat iedereen denkt dat Harm al zijn spaarcentjes aan het vergokken is geweest in Vegas, hij speelde gewoon op de laffe 10 dollar tafels. Dit zijn de laagste tafeltjes, maar om zijn ego toch wat te strelen zal ik maar vermelden dat hij wel zo’n 300 dollar heeft gewonnen, zo‘n 28 euro dus.)
Door: Mark
