zeroxcool.net – Harm van Tilborg

7 augustus 2009 – 14:46 local time
Ergens tussen San Diego en Burego Wells, California, Verenigde Staten

Inmiddels zit ik in de auto richting Burego Wells en hebben we San Diego achter ons gelaten. Er is echter nog een groot deel van m’n Canada trip niet beschreven, bij dezen dus.

Na de heerlijke maaltijd woensdagavond 29 juli zijn Kristie en ik richting haar werk gegaan: de golf course. Daar kon ik eindelijk mijn golf cursus op de middelbare school – zeven jaar geleden – uitproberen op een echte course. In Canada is golf een redelijk populaire sport. Het staat er niet echt bekend als een ‘rijkeluis’ sport, maar het is ook niet zo goedkoop als ‘hockey’ (ijshockey). De plek waar Kristie werkt, heeft een 9-hole en zelfs twee 18-hole courses: Dunderave en Brunell. Beide met een verschillend tarief. Uiteraard pakken Kristie en ik de mooiste (en duurste) baan: Dunderave. Deze course heeft een enorm hoogteverschil en veel uitzicht op de rivier die langs stroomt.

[sthumbs=55|43|44,max,3,y,center,]

6 augustus 2009 – 22:13 local time
Pacific Coast Inn, San Diego, California, Verenigde Staten

Inmiddels zijn we al een kleine week verder voor ik m’n Canada verhaal hervat. Het wordt steeds moeilijker details te herinneren, omdat er in de tussentijd zoveel nieuwe dingen gebeurt zijn in zulk kort tijdbestek. Ik zit hier achter m’n laptopje ‘s avonds te typen terwijl ik de mannen heb gedropt in het uitgaansleven van San Diego. Ik voel me niet helemaal okay en wil over een korte tijd gaan pitten. Wel de ideale gelegenheid om na m’n VS verhaaltje te proberen het hele Canada verhaal af te ronden. Daar gaan we weer:

1 augustus 2009 – 18:50 local time
Ergens in de lucht boven Albuquerque, New Mexico, Verenigde Staten

Daar zit ik dan. Net Star Trek gekeken (van mijn held J.J. Abrams), was goed te pruimen. En nu dus nog een kleine twee uur de tijd om in het vliegtuig boven het voor Giel bekende New Mexico mijn Canada avontuur uit de doeken te doen. M’n eerste vlucht van 3½ uur zit er inmiddels op. Die ging aardig snel voorbij met een stuk lezen, muziek luisteren en pitten. Anyways…

We waren gebleven op het puntdat een ontzettend gare Kristie en ik aankwamen in Toronto. Het duurde even voor de bagage op de band arriveerde, maar daarna door richting de ‘arrivals’ hal. Waar Kristie’s (okay, ook een beetje mijn) vriendin Treena ons al stond op te wachten. Treena heb ik ooit in Nederland ontmoet, in de tijd dat Kristie au-pair was. In de tussentijd via Facebook wel contact gehouden, goede hosts moet je te vriend houden, zeg maar, haha. Ze kwam toen voor een dagje of twee langs voor haar Eurotrip. Ze heeft dubbel en dwars meer van Europa gezien, dan ik. Van die avond (feest in een schuur, kan het nog Hollandser, haha) zijn nog een stel prima foto’s te zien. Iedereen heeft zich toen wel vermaakt. Erg leuk dus om haar weer te zien. Na een goede hug (ja, nummer zoveel) richting de auto waar haar vriend Sashar klaarstond. Zoals het een echte gentlemen betaamt hoefde we onze tas maar af te geven en te gaan zitten. Wat een service Treena & Sashar.

[sthumbs=79|80,max,2,y,center,]

1 augustus 2009 – 14:19 local time
Halifax International Airport, Nova Scotia, Canada

Tja, ik kon m’n verhaal die woensdag niet afmaken, want ja, er moest weer een activiteit gedaan worden (golfen). Maar daarover later – ja, opnieuw – meer. Op dit moment heb ik net afscheid genomen van Kristie en haar vriend Kyle. Tranen hebben er niet gevloeid, maar als je 1½ week met elkaar optrekt is het wel even goed huggen, haha. Ik ben na een half uur door alle security measures voor de VS gekomen en zit nu te wachten op m’n vlucht richting Atlanta, Georgia. Die over een dik uurtje vertrekt…

Laten we teruggaan naar die vrijdag 24 juli. Kristie aan het werk op een charity toernooi, tijd dus voor de rest van de familie om me te vermaken. Rond de middag opgepikt door Joey, Kristie’s oudste broer. In z’n grote truck de buurt een beetje verkend. Weinig interessants als je Joey mag geloven: ‘Ah, this is boring’, ‘Not much to see here’. Maar voor mij is alles nieuw uiteraard, dus ik heb m’n ogen uitgekeken.

[sthumbs=12|13|14,max,3,n,center,]

29 juli 2009 – 15:27 local time
Georgetown, PEI, Canada

Het heeft even geduurd, maar hier zijn we weer. Vanuit Kristie’s achtertuin zit ik hier in een heerlijk zonnetje te typen. Het was een drukke dag, maar daarover later meer. Zomer heeft PEI dan eindelijk aangedaan. Het is vandaag 29 graden met een gevoelstemperatuur van 36 graden. Woehoe, beat that California (dat zal wel gaan lukken in Death Valley).

Laten we eens even een grote sprong terug maken naar donderdagmiddag PEI (Halifax)-tijd. De hele vlucht was okay. Nouja, voor zover +/- 6 uur vliegen prettig is… Na een lange tijd wachten in de rij voor de ‘border control’ – ik was zo stom even snel naar de wc te gaan, kon ik weer achteraan in de rij aansluiten – dacht ik nog security tegen te komen toen ik door de deur liep, maar nee: daar was Kristie. Die nogal bang was dat er geen Harm de hoek om kwam, want ja, zo’n beetje het hele vliegtuig was al langs gekomen. Na een goede ‘hug’ – ja, er gaan er nog meer volgen – op naar Kristie’s fantastische automobiel. Ik denk dat er geen mattere kleur zwart voor bestaat. Het ding heeft 318.000 kilometers op de teller staan. Niet heel veel voor een diesel, maar bedenk even dat het een benzine auto is. En het ding rijdt prima, netjes Kristie.

[sthumbs=3|4|6,max,3,n,center,]