zeroxcool.net – Harm van Tilborg

Er zijn werkelijk waar dagen, dat ik inlog op de backend van m’n weblog met de gedachte om een kleine blog post te gaan typen. Geloof me, dat is zo. Als ik dan echter ingelogd ben, dan staat er een rood gloeiend lampje te knipperen dat er één en ander geupdate moet worden. (Ja, WordPress heeft ook z’n voor- en nadelen.) Maar om terug te komen op de gedachte, het uiteindelijke doel (het schrijven van een blog post) is dan na verloop van tijd – dat is, na alle updates geïnstalleerd te hebben – verdwenen. Maar niet ditmaal, ik heb zowaar wat tijd gevonden mijn belevenissen van de laatste dikke maand op schrift te zetten. En gezien de titel, zal het een positief verhaal worden, jawel.

Beginnend bij de afronding van mijn afstuderen. Op maandag 26 juli heb ik de laatste versie van mijn thesis (genaamd ‘Shaping DNS Security with Curves — A Comparative Security Analysis of DNSSEC and DNSCurve’) ingeleverd bij mijn afstudeercommissie. Twee weken later (maandag 9 augustus) heb ik deze thesis gepresenteerd tegenover een volle zaal, gevuld met diezelfde commissie, maar ook met veel familie, vrienden, klasgenoten en (oud-)collega’s. Na dit publieke deel heb ik mijn thesis verdedigd ten opzichte van de commissie, waarna er witte rook verscheen: ik ben geslaagd!

In het publiek zat ook mijn opa, die vorige week de prachtige leeftijd van 90 jaar heeft bereikt. De commissie had voor het cijfer van m’n afstuderen een mooie formule in huis. ‘Ik moest vaker een oud iemand in het publiek meenemen’, de leeftijd van de oudste persoon in het publiek gedeeld door 10 was namelijk m’n cijfer. Afgestudeerd met een vette 9 dus, helemaal te gek! De komende tijd zal ik wat meer informatie (thesis, resultaten, code, documentatie, et cetera) omtrent m’n afstuderen vrijgeven…

De dag na m’n afstuderen hebben we om 4u ‘s ochtends met ons 9-persoonsbusje koers gezet naar de eerste stop voor onze Oost Europa trip: Praag. Met zes vrienden hebben we vervolgens goed huis gehouden in Krakau, Auschwitz, Boedapest, Siofok, Bratislava en uiteindelijk München. Ik heb nog wat regels liggen met de agenda van deze top vakantie, die ik als ik weer eens wat meer tijd over heb uit wil gaan schrijven. Maar voor nu voldoet het onderstaande filmpje ook meer dan prima ;):

Uiteraard leuk om ook nog even de toekomst in te kijken. De komende tijd heb ik op m’n 23e al een kleine sabbatical opgenomen. Na 7 jaar fulltime gestudeerd te hebben met daarbij ook 7 jaar part-time gewerkt te hebben, vond ik het tijd om beide stil te leggen (eentje met reden: lees hierboven ;)), de andere omdat ik nu de kans heb er eens langer dan 4 weken tussenuit te gaan. Dat is dan ook de bedoeling. Na verschillende kleine tripjes naar Dublin, waarschijnlijk Parijs en misschien ook nog Kiev, staat er op de planning om voor een onbepaald aantal maanden Latijns-Amerika te gaan bezoeken. Maar goed, allemaal nog erg onzeker en vooral: onbekend. Wie weet over een korte tijd meer hierover. Ook nog een leuk vooruitzicht: laatste weekend van september staat er een duikcursus op de rol. Kortom, op dit punt is het leven precies zoals de titel van deze blog aangeeft…

1 augustus 2009 – 18:50 local time
Ergens in de lucht boven Albuquerque, New Mexico, Verenigde Staten

Daar zit ik dan. Net Star Trek gekeken (van mijn held J.J. Abrams), was goed te pruimen. En nu dus nog een kleine twee uur de tijd om in het vliegtuig boven het voor Giel bekende New Mexico mijn Canada avontuur uit de doeken te doen. M’n eerste vlucht van 3½ uur zit er inmiddels op. Die ging aardig snel voorbij met een stuk lezen, muziek luisteren en pitten. Anyways…

We waren gebleven op het puntdat een ontzettend gare Kristie en ik aankwamen in Toronto. Het duurde even voor de bagage op de band arriveerde, maar daarna door richting de ‘arrivals’ hal. Waar Kristie’s (okay, ook een beetje mijn) vriendin Treena ons al stond op te wachten. Treena heb ik ooit in Nederland ontmoet, in de tijd dat Kristie au-pair was. In de tussentijd via Facebook wel contact gehouden, goede hosts moet je te vriend houden, zeg maar, haha. Ze kwam toen voor een dagje of twee langs voor haar Eurotrip. Ze heeft dubbel en dwars meer van Europa gezien, dan ik. Van die avond (feest in een schuur, kan het nog Hollandser, haha) zijn nog een stel prima foto’s te zien. Iedereen heeft zich toen wel vermaakt. Erg leuk dus om haar weer te zien. Na een goede hug (ja, nummer zoveel) richting de auto waar haar vriend Sashar klaarstond. Zoals het een echte gentlemen betaamt hoefde we onze tas maar af te geven en te gaan zitten. Wat een service Treena & Sashar.

[sthumbs=79|80,max,2,y,center,]

1 augustus 2009 – 14:19 local time
Halifax International Airport, Nova Scotia, Canada

Tja, ik kon m’n verhaal die woensdag niet afmaken, want ja, er moest weer een activiteit gedaan worden (golfen). Maar daarover later – ja, opnieuw – meer. Op dit moment heb ik net afscheid genomen van Kristie en haar vriend Kyle. Tranen hebben er niet gevloeid, maar als je 1½ week met elkaar optrekt is het wel even goed huggen, haha. Ik ben na een half uur door alle security measures voor de VS gekomen en zit nu te wachten op m’n vlucht richting Atlanta, Georgia. Die over een dik uurtje vertrekt…

Laten we teruggaan naar die vrijdag 24 juli. Kristie aan het werk op een charity toernooi, tijd dus voor de rest van de familie om me te vermaken. Rond de middag opgepikt door Joey, Kristie’s oudste broer. In z’n grote truck de buurt een beetje verkend. Weinig interessants als je Joey mag geloven: ‘Ah, this is boring’, ‘Not much to see here’. Maar voor mij is alles nieuw uiteraard, dus ik heb m’n ogen uitgekeken.

[sthumbs=12|13|14,max,3,n,center,]