6 augustus 2009 – 10:55 local time
San Diego, California, Verenigde Staten
Na opnieuw een laf avondje tanken werd Hans om 8:30u vastberaden wakker om zijn belofte van de avond ervoor te gaan vervullen: hardlopen. Niemand van de mannen voelde er wat voor om op dit tijdstip zich richting het prachtige beach van La Jolla te gaan begeven. Dus, toen Weemen een klein uurtje later terug kwam werd hij niet eens gemist. Ondergetekende voelde er toen wel iets voor om toch ook maar zijn belofte van de avond ervoor te gaan uitvoeren: ook een rondje hardlopen.
Zeker de moeite, het prachtige uitzicht op de zee vanaf de boulevard en de vele – ook hardlopende – jongedames maakte het een aangenaam tochtje. Daar kon de warme temperatuur (27 graden om 10u ‘s ochtends) niets aan af doen.
Tijdens mijn gang richting de weg kwam ik nog een sympathieke Amerikaanse hippy tegen die mijn shirt (ons aller PSV-shirt uiteraard) herkende. Bij terugkomst bleek meneer al te hebben aangepapt met de rest van onze gang. Hij vertelde grootuit over alle mensen die hij kende met daarbij als bewijs een business card-mapje. De CEO van Sun, de Chief Research Officer van Cisco, en: Paul van der Vloet, een Nederlander die ‘he loved’. Een man van een of andere Nederlandse handelsmissie, of we hem kenden… Wel mooi om te horen dat bij iedere ‘vriend’ van ‘m, hij kon vertellen wat die persoon per jaar ongeveer verdiende.
In de tussentijd hebben Mark, David en Hans zoals het echte scouts betaamt het uitgaansleven van San Diego’s Garnet Avenue (Pacific Beach) gecheckt. Dat wordt vandaag (donderdag) waarschijnlijk nog vervolgd. Ook hebben de heren nog even op San Diego University rondgekeken. Of daar nog iets uit voortvloeit is bij de schrijver van dit artikel niet bekend, maar gezien het intellect van dhr. Adriaans kan het goed zijn dat zijn academische toekomst hier ligt…
Tijd om bij ons mooie hotelletje uit te checken om opnieuw het strand op te zoeken. Van een niet nader te vernoemen bron hebben we de tip gekregen om Black Beach te bezoeken. Dit strand is niet een strand voor de gekleurde medemens, maar doelt op het feit dat je hier plaatsen laat zien die normaliter geen zonlicht krijgen. (Voor de taalpuristen onder ons: het illegale naaktstrand van San Diego.) De reden hiervoor is ook wel duidelijk. Voordat je op Black Beach kunt komen moet je eerst van een 100 meter hoge cliff af zien te dalen.
Helaas voor Hans waren er vooral oude rimpelvoertuigen te zien op het strand. Wij hebben onze Joskes allemaal in de koi (karper) gehouden, voor die mensen daar ook wel zo fijn. Toen David z’n huid een beetje roder wilde laten worden, hebben Mark, Hans en ondergetekende een strandrun van een kilometertje of drie gehouden. Jaja, al die burgertjes moeten er ook uit he. Even later weer de tocht naar boven gemaakt, onze kuitjes opnieuw aan het werk gezet.
Tijdens de zoektocht naar een nieuw motel wilde Mark nog wel even ergens een drive-in pakken voor een burgertje. Dat is uiteindelijk wel gelukt, maar toch moesten we naar binnen. Alwaar we een goede burger en some fries naar binnen gewerkt hebben. Met opnieuw gratis frisdrank refill uiteraard.
Inmiddels een motel gevonden en even wat berichten op onze beruchte log gezet en wat voetbalberichten gecheckt en even opgefrist. Om daarna rond 19u richting San Diego Downtown te vertekken. Om aldaar de USS Midway te zien – het museum daarvan was inmiddels gesloten. Desalniettemin mooi om zo’n 400 meter groot vliegdekschip te zien. Even verderop nog een foto gemaakt van hielenliefhebber David, bij een enorm groot standbeeld van een matroos en zijn geliefde (kleine Roel momentje hebben we dat maar genoemd).
Vervolgens rustig richting het uitgaansgedeelte gelopen, met tussendoor een bezoekje aan ons nu al geliefde Starbucks. Gedineerd bij de Subway, ja opnieuw. De financiele buffer moet even gevuld worden, met het oog op ons dure diner gisteren. Om even later de kroeg/club Whiskey Girl binnen te lopen. Alwaar een live bandje speelde met heerlijke Amerikaanse klassiekers (Summer Of ‘69, Leaving On A Jetplane, Sweet Home Alabama, Presley, enfin, u kent het wel). De mannen aan de nodige pinten, terwijl de serveerster uiteraard per drankje weer een dollar fooi toegestopt kreeg – lang leve de wisselkoers.
Toen ondergetekende na de zoveelste Diet Coke met een aquarium aan ijs het toch wel genoeg vond en aan het inkakken wasl stapte er ineens een dame bij onze tafel aan. Of ik uit Ierland kwam. Engeland dan? Ow, Holland. Hey, daar kwam die jongen achter ons toch ook vandaan!? Bleek de jongedame de leidster van de pubcrawl (kroegentocht) van een of ander hostel te zijn en blijkt die jongen uit Weird (Weert) te komen. Hij en twee maten zijn bezig met een roadtrip die onze doet verbleken. Ze gaan twee maanden weg, hebben er een maand opzitten en hebben inmiddels Boston, New York, Detroit, Toronto, Montreal, Baltimore en nu dan San Diego gezien: wow. Uiteraard goed geouwehoerd en Brabants geluld – hoewel het altijd opletten is met Limbo’s.
Rond een uur of twee opnieuw als laatste met z’n vieren de kroeg uit gebonjourd. Toch een avondje waarop onze geestelijke leiders in Nederland wel een beetje trots op kunnen zijn…
Door: Harm
