zeroxcool.net – Harm van Tilborg

9 augustus 2009 – 12.20 local time
De weg tussen Prescott en Williams, Arizona, Verenigde Staten

Na een rustige avond konden wij de volgende dag een keer zonder hoofdpijn opstaan en voelde wij onszelf fit. Wij hebben vervolgens een frisse duik genomen in ons zeer luxieuze zwembad waar ook een bubbelbad aanwezig was, waar overigens de temperatuur van het water tegen het kookpunt aan kwam.

Wij hebben ons vervolgens gedouched (dat doen we ook zo af en toe) om vervolgens een broodje te eten bij het luxe wegrestaurant de Subway. Hier waren de heren Hans en Harm wederom heel orgineel met bestellen, NOT!

In Gay-Springs ook we bekend als Palm Springs was een kabelbaan aanwezig waar wij ons wel even aan wilde wagen. Wij de berg oprijden naar de kabelbaan, waar wij vervolgens niet echt enthousiast werden van de kabelbaan, dus hebben we maar weer rechtsomkeer gemaakt. Het kosten ook maar liefst 23 dollar, omgerekend 5 euri’s (naar beneden afgerond), dus echt te duur.

Toen wij de berg bedwongen met onze wagen had deze het zwaar. Hierdoor kwam het onderwerp Cadillac Escalade weer boven drijven, waar wij onze onderhandelaar Harm weer even een bepaalde blik gaven waarbij hij het ternauwernood droog hield.

Toen kon onze rit van 285 mile naar Prescott beginnen. We konden de cruisecontrol erop knallen, want het waren vooral lange wegen waar weinig te beleven was. Na ongeveer 130 mile hebben we een sanitaire stop gemaakt, waarbij onze Harm de wc weer even mokka bruin liet kleuren. Om 17u kwamen wij aan in Prescott waar wij als eerste een gun store binnen liepen en onszelf met het grootst mogelijke geweer op de foto, was wel dikke shit.

Hierna hebben wij een motelletje opgezocht om daar onze spullen te droppen. Wederom hadden wij voor ‘Motel 6’ gekozen, waarom weet niemand. We hebben vakantie dus verstand op nul en vooral niet te veel nadenken. Dat is voor de meeste van ons niet zo’n probleem.

Na het droppen van onze bagage zijn wij direct gaan eten bij de Gurley Grill wat zeer goed te snacken was. Na het diner zijn wij ons gaan opfrissen om ons op te maken voor een wilde avond in Prescott aan de wereldberoemde straat ‘Whiskey Row’. De naam belooft al niet veel goeds en daags daarna heeft deze straatnaam zijn naam eer aangedaan tot ergernis van ons.

Wij begonnen onze kroegentocht bij Matt’s, waar wij na een alcoholische versnappering besloten door te gaan naar de Coyote Bar. Vanwege het feit dat hier alleen maar lokale sherffies (cowboys) vanaf de 40 tot de fossielen aan toe waren. De Coyote Bar zou iets meer van onze leeftijd moeten zijn, maar hier was de gemiddelde leeftijd eind twintig. Hier liep overiges ook een fossiel rond die nog jarig was ook, leuk voor haar.

Onze Mark werd in deze bar door een vader (beweerde dat hij een ex-NHL speler was) benaderd of hij zijn dochter wilde vermaken. Mark hoeft hier geen moment over na te denken en sprong als een wilde op zijn prooi af. Ze was een beetje verlegen waardoor ze onze Mark min of meer afwees, kei lullig voor die jongen. Je kunt het zo gek niet bedenken of moeders (de moeder van Marks prooi) nam onze Mark mee de dansvloer op. Hij danste hier alsof  hij al jaren niet meer gedanst had, is waarschijnlijk ook zo. Je kon gewoon zien dat onze Mark erg gelukkig was op de dansvloer met moeders, toch leuk voor die jongen.

Verder hebben we nog verschillende kroegen bezocht, maar deze waren allen niet heel geweldig. Dus keerde wij uiteindelijk toch maar terug naar de Coyote Bar. In deze bar dacht men dat Mark en ik David sexuele gevoelens voor elkaar hadden, hebben we eigenlijk ook! Men dacht dus dat wij een gay setje waren, maar een stevig gezette jongedame (oftewel vatsig) vertelde ons dat wij ons daar niet voor hoefden te schamen, nou gelukkig maar, Mark en ik kregen het al benauwd.

Het barpersoneel kreeg er ook lucht van dat er gays in de house waren en wisten niet hoe zij zich tegenover ons moesten gedragen. Wij gaven ze natuurlijk af en toe een laf knipoogje.

Na genoeg drankjes heeft onze Diet Coke boy (hij drinkt overigens ook wel een Sprite om het een beetje spanned te houden) ons weer netjes naar het motel gebracht. Ik persoonlijk vindt het een beetje vreemd dat onze Herm niet voor iemand werd aangezien die op het mannelijke geslacht valt. Sommige dingen moet je ook niet willen begrijpen.

Door: David