21 augustus 2009 – 19:01 local time
Ergens op 11km hoogte in het noorden van Quebec, Canada
We vliegen nu ergens boven Canada op weg naar ons gigantische en geliefde Nederland. Ik weet niet hoe onze Mark erbij komt dat wij een kikkerlandje zijn of misschien toch wel: alcohol.
Onze dag begon uiteraard weer met het wachten op onze grote vrind Herm, erg vervelend maar het went zullen we maar zeggen. Onze Harm is erg geobsedeerd van het moviepark Universal Studios. Dit komt waarschijnlijk omdat onze Herm vroeger ambitie had, ja je hoort het goed, onze Herm had ambitie. Toen onze Harm in zijn midlife crisis (tussen de 10 en 15 jaar) zat, had hij altijd de ambitie om een groot acteur te worden. Ik persoonlijk heb daar nooit zo’n vertrouwen in gehad, maar dat kan natuurlijk helemaal aan mij liggen, NOT. Ik ben dus met ons Harmpje naar Universel Studios geweest, terwijl onze andere twee matties wat vrouwelijk schoon gingen spotten op de stranden van Malibu.
Hans en Mark hebben ons afgezet bij het moviepark, waar onze Herm al bijna tot zijn eerste emotionele moment kwam. Het was voor onze Herm werkelijk waar een droom die uitkwam. Na een goed half uur in de wachtrij gestaan te hebben, konden we eindelijk het park betreden.
Je kunt het wel raden, dit werd onze Herm toch even te veel. Na een klein kwartiertje janken konden we eindelijk de attracties gaan bekijken. De eerste attractie waar wij in hebben gezeten, was de Studio Tour. Hier word je met een karretje door de studio’s van Universal gereden. Tijdens deze tour zijn we nog achterna gezeten door Psycho, bijna vermoord door Jaws, dus we mogen van geluk spreken dat we het overleefd hebben.
We zijn nog door de straat gereden waar Desperate Housewives wordt opgenomen. Toen we door deze straat reden ging onze Herm helemaal uit zijn bol. Ik vroeg hem waarom, waar hij op antwoordde: ‘dit is echt mijn serie’. Ik dacht bij mijzelf, prima jongen.
We hebben op een attractie na alle shows en attracties kunnen doen. Er was een attractie genaamd het Horror House, waar uit het niets monsters, psycho’s, etc uit het niets verschenen. Harm en ik zijn ons beiden hier allebei een keer goed kapot geschrokken.
Vlak voor we het park wilde verlaten, moest onze Herm weer zijn coin hebben waar kinderen van vijf jaar dolgelukkig mee zijn. Wat denk je, hij wilde perse een coin van Jurrasic Park hebben, want die van de Mummy was weer niet goed genoeg.
In de tussentijd zijn Hans en Mark als eerste op zoek gegaan naar huizen van beroemdheden. Ze hebben wel wat huizen gespot, ze zijn zelfs bij Tom Cruise op de koffie geweest, helaas moesten ze de koffie wel voor de poort opdrinken. Na het checken van de huizen, zijn ze in Malibu opzoek gegaan naar wat vrouwelijk schoon. Na wat uren spotwerk, is onze Mark tot de conclusie gekomen dat er een verband bestaat tussen veel geld en mooie vrouwen, we wachten echter nog op een wetenschappelijke onderbouwing hiervan.
Hans was aan het verkondigen dat hij een beroemdheid in een dikke car had gespot. Hij had hier een foto van gemaakt (kei onduidelijk), maar hij is ervan overtuigd dat dit een grote beroemdheid was. Hij zal thuis nader speurwerk gaan verrichten.
Mark en Hans zijn ook nog even een kijkje weesten nemen op Santa Monica Pier, waar vele kinderatrracties te bleven zijn, zoals een reuzenrad, draaimolen, ballengooien, etc. Hans en Mark waren voornamelijk gekomen om ballen te gooien. Onze Mark heeft Hans bij elk van deze spelletjes zwaar vernederd, beetje lullig. Onze Hans ging het niet direct om de prijzen, maar meer om het zo hard mogelijk gooien van de ballen, typisch Hans.
Wij hebben vervolgens onze Mark opgebeld of hij ons kon komen halen bij het moviepark. Hij zei dat hij er over een half uurtje wel zou zijn, maar geen Mark te bekennen. Het was namelijk weer een keer file in LA, verrassend. Nadat de twee waren aangekomen, gingen we richting ons motel. Hier moesten we snel onze spullen droppen, omdat onze Herm voor deze avond een filmpje op het programma had gezet in een IMAX bioscoop. Tussendoor moesten we nog snel even snacken bij uiteraard een burgertent, want we moeten onze nek wel blijven spekken. Anders gelooft natuurlijk niemand dat wij drie weken in de USA zijn geweest. We zijn naar de film District 9 geweest, deze film was naar mijn mening zeker de moeite waard.
Na de film reden we terug naar ons motel, om vervolgens onze auto volledig te strippen, in de goede zin van het woord natuurlijk. Het was helaas alweer onze laatste dag van onze vakantie, omdat wij de dag erop de auto weer moesten inleveren bij het ‘eerlijke’ bedrijfje Alamo.
Door: David
