19 maart 2011, in transit, Ecuador
Het zit er vandaag dan echt op. Ik ga het paradijs op aarde, de Galápagos, vandaag dan echt verlaten. Na wat gezoek op internet heb ik besloten richting Loja te vertrekken. Eigenlijk de grootste stad die het dichtste bij de grens met Perú ligt. Het wordt namelijk ook wel tijd om Ecuador zelf gedag te zeggen — in ieder geval tot begin juni. De wakker gaat om een uurtje of 7 en Claire en ik maken ons op voor een dag reizen.
We ontbijten aan de overkant van de straat en nadat we onze spullen gepakt hebben zien we het Argentijns/Braziliaans koppel al op ons wachten. We delen de taxi richting de pond en een uurtje later arriveren we op het vliegveld van Santa Cruz (gelegen op het eiland Baltra). We checken allemaal in bij onze respectievelijke vliegmaatschappijen. Mijn vlucht richting Guayaquil — de grootste stad van Ecuador met 2,5 miljoen plus inwoners — vertrekt pas om 12:30u, dus nog genoeg tijd voor mij. De vlucht van het koppel en Claire daarentegen vertrekt om 10:30u. Tijd dus om gedag te zeggen. Erg leuk om met Claire op te hebben getrokken, zij zal haar reis in Ecuador gaan vervolgen en wie weet zie ik haar nog terug in Perú.
Tijdens het wachten vermaak ik me door te luisteren naar de gesprekken van een schoolklasje met hele rijke Amerikaanse kinders, die de hele wereld begrijpen. Gelukkig schiet de tijd op en om 12u zit ik in het vliegtuig, op naar Guayaquil.
Ik heb besloten Guayaquil niet aan te doen tijdens m’n reis. Te veel criminele verhalen gehoord en uiteindelijk blijkt er ook niet heel veel te zien te zijn. Dus als ik op het vliegveld aan kom pak ik direct een taxi richting de Terminal Terrestre, de gigantische drie verdieping hoge busterminal. Tijdens de vlucht heb ik echter bedacht dat het niet heel handig is om richting Loja te gaan. Dat is namelijk een busrit van 9 uur en het is inmiddels bijna 16u. Wat inhoudt dat ik pas rond 1u ‘s nachts daar aan kom. Ik besluit dus richting Machala — een plaatsje aan de zuidelijke kust — te reizen, wat maar 4 uur is. Om daar een nacht te verblijven om dan de volgende dag richting Loja te reizen.
In de terminal doe ik voor de eerste keer in Latijns Amerika een eet stop bij de McDonald’s. Een bekende plek voor me overigens, want de vorige keer was ik hier met Gitte op doorreis richting Cuenca, vanuit Puerto Lopéz. Eenmaal in de bus is het relaxen: muziek luisteren, lezen en een serietje kijken. Als ik rond 20u in Machala aankom kijk ik even of er bussen richting Loja gaan. Die zijn er, zelfs deze avond nog om 22u. Ik pak m’n Lonely Planet en bel het eerste hostel wat in Loja te vinden is. In m’n beste Spaans — jaja, het gaat werkelijk steeds beter — vraag ik of ik vannacht om 3u nog in zou kunnen checken. Dat was geen probleem. Ideaal! Dat had ik in Guayaquil moeten bedenken, anyways, ik koop een busticket en drop m’n tas direct als zijnde bagage.
Ik vraag een man — van wie ik denk dat deze voor de bus maatschappij werkt — waar ik goed en goedkoop kan eten. Hij loopt met me mee, helpt me met m’n bestelling en schuift aan. Al snel blijkt dat ik de plaatselijke dorpsgek heb getroffen. Al die hartelijkheid en vriendelijkheid is natuurlijk niet voor niets :)… Als we teruglopen zegt meneer m’n portemonnee nodig te hebben voor een cola. Geniaal! Ik zeg dat ik wel een cola voor ‘m aanshaf, maar dat ik mooi m’n portemonnee bij me houdt. Grappig, de man van de mini supermarkt geeft al aan dat de man niet helemaal goed bij z’n bolletje is. Ik zeg hem dat ik dat inmiddels door had, maar dat hij wel een cola’tje verdiend heeft :).
Al met al stap ik om 22u de bus in, die na ongeveer 5u rijden door opnieuw de Andes om 3u ‘s nachts in Loja arriveert. Ik pak een taxi die me netjes afzet bij mijn hostel en bel aan. De meneer die ik aan de telefoon had doet open en laat me m’n rare kamer zien. Hele hoge muren, bedje, stoeltje, tafeltje, that’s it. Maar voor $5 per nacht klaag ik niet. Snel kleertjes uit en bedje in. Ben ik al met al toch nog in Loja aangekomen :).
