18 april 2011, Huacachina, Perú
Ik ben inmiddels in een oase van rust beland. Letterlijk en figuurlijk welteverstaan. Ik bevind me in het plaatsje Huacachina. Een klein dorpje in het midden van de woestijn gelegen aan een oase. Gisteren heb ik samen met m’n nieuwe Franse maat Davide goed doorgehaald in de plaatselijke kroeg/discotheek. Als ik wakker word is het al even licht. Ik ga ontbijten bij het hostel zelf en dat gaat er goed in.
Davide en ik besluiten het kleine dorpje te gaan verkennen met onze camera’s binnen handbereik. Het levert mooie plaatjes op. We eindigen op het terras wat uitkijkt op de oase en bestellen allebei een soepje en een drankje. Het is goed toeven hier, zo relaxed. Omdat het tijdens het middaguur nogal warm wordt vertrekken we naar binnen.
Daar ontdekken we een Wii, met Guitar Hero. Het blijkt dat Davide een prima gitaarspeler is maar dat hij, net zoals mij, nog nooit Guitar Hero heeft gespeeld. Daar komt uiteraard snel verandering in. Prima tijdsverdrijf! We trekken veel bekijks en al snel doen er een man of zes mee met onze competitie. Er blijken enkele natuurtalenten tussen te zitten :).
Om 16u staat echter de activiteit waar we al de hele dag op wachten op het punt van beginnen: de zandtour. Dat lijkt heel saai, maar dat is het zeer zeker niet. We stappen namelijk een zandbuggy in, waar zo’n 12 personen in kunnen. Mooie racestoeletjes en dito gordels. De hele buggy is volledig open air en als de chauffeurs hun tour starten hebben we al snel door dat het een hele ride gaat worden.
We scheuren over de tientallen meters hoge zandduinen met een enorme snelheid en worden door de hele buggy geschud. Het geheel is nog veel cooler dan menig achtbaanrit! Wat een enorme kick! Als we uitstappen kunnen we eindelijk datgeen doen waar ik eigenlijk nog meer naar uitkeek: sandboarden. Ik durf dat echter niet met m’n knie te doen, dus wordt het voor mij gewoon een gewaxt plankje onder m’n buikje leggen en gaan met die banaan. Dat lukt goed. Ik zoef met enorme snelheid de flink stijle zandduin af. Enorm cool! In het YouTube filmpje hieronder krijg je een goede impressie ;).
We doen dit niet één keer, nee, de buggy’s brengen ons naar drie andere duinen. Steeds ietsje hoger of stijler. Hell yeah! Maar aan alle plezier komt een eind. We scheuren nog wel de nodige duinen over en stoppen uiteindelijk om een mooie sunset te zien. Eenmaal terug in het hostel is een douche een welkome verrassing. Het woestijnzand is namelijk op plaatsen gekomen waar je liever geen zand vindt ;).
Davide, ik en nog twee nieuwe Britse buggy vrienden eten snel in een nabij gelegen restaurant. Daarna maken we onszelf snel klaar voor opnieuw een avondje stappen. Ditmaal is het echter wat drukker. Mede vanwege het feit dat de discotheek ditmaal gevuld is met de mensen uit de twee buggy’s van deze middag :). Het wordt al snel een prima feestje en de avond is zoals altijd te kort…
