20 april 2011, Nasca, Ica, Perú
Ik zit inmiddels in Nasca, bekend van de nabij gelegen lijnen. Als ik tijdens het ontbijt Nederlands hoor, blijkt al snel waarom m’n hostel ‘Hospedaje Brabant’ heet. De eigenaresse is een Nederlandse, uit Eindhoven wel te verstaan. Ze woont nu al een jaar of zeven hier met haar man en runt het hostel, wat sinds die tijd ook hun een goede boterham oplevert.
Als ik aan het internetten ben gaat de deurbel en jawel, daar is ze weer, in vol ornaat: m’n Belgische vriendinnetje Gitte. Ik ben stiekem wel blij haar weer te zien, het was gisteren een beetje een stil dagje. We praten snel bij maar worden al snel onderbroken door de vriendelijke eigenaar: de taxi richting het vliegveldje staat klaar. Die heb ik namelijk gisteren geboekt voor ons tweeën, inclusief een vlucht over de Nasca lijnen.
Eenmaal bij het vliegveld moeten we door de gebruikelijke security checks en hoeven we maar enkele minuten te wachten voordat we de lucht ingaan. Het kleine Cessna vliegtuigje brengt ons — samen met een Colombiaans stel — de lucht in.
Als we in de lucht zitten valt op dat de figuren ons toch kleiner voorkomen dan we gedacht hadden. Dat wil trouwens niet zeggen dat ze klein zijn, maar voor de foto’s die je kent van de lijnen zijn in ieder geval goede lenzen gebruikt :). Het vliegtuigje heeft een route langs alle figuren en vliegt dan aan bijde zijden een keer langs. Dat zorgt voor de nodige bochtjes.
Veel foto’s en de nodige wagenziekte (ja in een vliegtuig) later ben ik blij dat we het laatste bochtje gaan maken, alvorens we na een half uurtje in de lucht te zijn geweest, gaan landen. Ik meende altijd erg goed te zijn in toffe dingen zoals achtbanen en kermis attracties. Maar dit leuke Cessna vliegtuigje had me toch bijna te pakken. Gelukkig is m’n ontbijt binnen gebleven.
De hele ervaring heeft stiekem wel indruk gemaakt. Het blijft fascinerend hoe men deze lijnen eeuwen geleden gemaakt heeft, zonder ook maar een vliegtuig of iets dergelijks te hebben. Tof dus!
Terug in de stad lunchen we en slenteren we door de vele souvenir shops. We vinden ook het ‘Hotel Libon’. Had die lieftallige Belg nooit aangegeven dat ze daar een hotel hadden ;). ‘s Avonds eten we een heerlijke schnitzel — we zijn erachter dat een ‘pollo milanesa’ een schnitzel is :). Om 22u vertrekt de bus die ons in één nacht richting Arequipa brengt. De bus arriveert echter pas om 0u. Ja mensen, fantastische die Zuid Amerikaanse tijd ;). In de bus, vol met locals, slaap ik redelijk. Maar daarover in de volgende blog meer.
