Zaterdag 3 september 2011 — Las Vegas, Nevada, Verenigde Staten
Na maanden van geplan, de ene keer wat meer en beter dan de andere keer, ging voor zes jongemannen uit het zuiden des lands om half vijf ‘s ochtends de wekker. Twee auto’s inclusief bestuurders waren gereserveerd om het eerste kleine hobbeltje van de lange reis te overbruggen. Broer Teun en papa Sjaak waren bereid gevonden de heren af te zetten op Brussel Zaventem Airport. Mooi op tijd gearriveerd, wat ons tijd gaf om na het inchecken plus security check nog eens even rustig te ontbijten: pils en ‘croque monsieurs’ (tosti’s voor de paupers onder ons).
De eerste wat grotere hobbel stond op het punt van beginnen. Rond 11u — een half uurtje later dan gepland — waren we dan echt air-born: de vlucht richting Toronto, Canada was begonnen. ‘We enjoyed the ride’, met boven gemiddeld vliegtuig eten. Ditmaal geen kauwbaar Tupperware eten, goedzo Air Canada. Voordat we in Toronto aankwamen hebben we eerst nog een stop in Montreal gehad. Vliegtuig uit, door Border Control heen en daarna nog door douane. Zoals altijd zag onze Niels er verdacht uit en werd uit de rij gepikt. Mocht meneer z’n tas openschroeven. Niets gevonden natuurlijk en naar eigen zeggen heeft hij z’n benen niet hoeven spreiden…
Dit hele euvel resulteerde wel in het feit dat onze Niels te laat was om z’n bagage weer in te leveren. Wat betekende dat hij pas de volgende vlucht richting Toronto kon pakken, oi! Gelukkig vertrekt er iedere twee uur een vlucht, dus zat onze Niels iets minder in spanning. De lange tussenstop van vijf uur in Toronto maakte dit mogelijk.
De rest had overigens hetzelfde vliegtuig met wat ren- en vliegwerk ook net gehaald. Maar zoals het echte vrienden betaamt werden we dus op Toronto weer herenigd. Alwaar we onder het genot van (opnieuw) pils en vatsige frietjes plus kip dit vierden. Een dikke vier uur later konden we dan eindelijk de laatste etappe aan gaan vangen: de laatste vlucht van de dag. Opnieuw vier uur later landden we dan eindelijk in Amerika’s meest zondevolle stad: Las Vegas.
Een snelle rit met een hotelbus bracht ons naar ons bed voor de komende drie nachten: het Excalibur hotel. Na een mooie wandeltocht met al onze koffers door het casino konden we na het inchecken dan eindelijk alles droppen en ons, na een reis van een dikke 28 uur, opmaken voor een avondje Vegas!
Na wat mislukte pogingen — of was het gewoon te prijzig :)? — zijn we dan uiteindelijk terecht gekomen bij de Coyote Ugly. Bij Hans en Harm al bekend (en berucht). Met een plafond van hangende bh’s snapt u waarom wij hier onszelf helemaal thuis voelden :). De dames uit het publiek gaan nogal los na het verkrijgen van wat gratis limonade met een klein alcohol smaakje.
Na een aantal uurtjes goed feesten werden we om 4u lokale tijd daar eruit geveegd. Terug naar het hotel dus, met het nodige gevolg. Aldaar verder gegaan waar we gebleven waren. Om een uur of zes in de morgen ging dan toch echt het licht uit bij de meesten uit. Wat wel logisch was na een dag van een goede 35 uur.
Door: Harm
