Zondag 11 september 2011 — San Antonio, Texas, Verenigde Staten
Na een fijn avondje stappen werd iedereen weer fris en fruitig wakker dit mede door onze kamers met airco. Nadat iedereen de film weer even had teruggedraaid begon de dag voor de meeste vrij relaxed. We besloten om onze gezichten in de plooi te gaan zwemmen aan het zwembad van ons hotel (Dit is niet bij iedereen gelukt, dat is op de foto’s wel zichtbaar).
Het is ook de dag dat Amerika de aanslagen van 10 jaar geleden herdenkt. 9/11 staat in de meeste kranten wel op de voorpagina maar voor de rest kunnen wij niet zeggen dat we er veel van hebben meegekregen, de Amerikanen die wij spraken waren er vrij nuchter onder. En op de bommetjes in het zwembad na waren er voor de rest geen aanslagen in San Antonio. De aanslagen waar we het meeste last van hebben deze vakantie, zijn de aanslagen op ons eigen lichaam waar we waarschijnlijk zelf de hoofdveroorzakers van zijn!
Doordat we deze dag het ontbijt in het hotel hadden gemist werd hiervoor rond 13u een oplossing gezocht. De enige die het ontbijt niet had gemist was Niels… Dit niet omdat hij vroeg onder de lakens vandaan was gekomen, maar doordat hij net arriveerde toen het ontbijt werd geserveerd. De meeste jongens begonnen dus wel wat honger te krijgen. Iedereen lag zo fijn bij het zwembad dat er werd gekozen voor de meest Amerikaanse oplossing: de auto pakken en richting de dichtbijzijnde McDonald’s rijden! Hans en Maarten namen deze zware klus voor hun rekening en kwamen na een uurtje terug met vier zakken vol vatsig vreten!
Aan het zwembad werden ook de eerste contacten gelegd met onze lokale date die avond. Een bepaald iemand vond ‘s morgens een telefoonnummer + naam in zijn broekzak, na de eerste sms-jes werd duidelijk dat het om een vrouw ging… Dit was de eerste meevaller. Na nog wat heen en weer ge-sms werd duidelijk dat er wel een afspraakje in zat deze avond. Wat zullen we doen was de vraag van een bepaald iemand: ga ik alleen of vragen we of ze wat vriendinnen meeneemt (We is overigens het bepaalde iemand met zijn persoonlijke vertaler.) Er werd gekozen voor de meest(e) vriende(lijke) oplossing. Conclusie: rond 19u werden we verwacht in een restaurant een klein stukje lopen buiten het centrum.
Ondertussen werd er aan het zwembad vrolijk doorgegaan met niks doen. Ja ok niks doen… misschien een beetje overdreven, Niels G. is deze dag aan het zwembad toch zeker wel 2x naar de prullenbak gelopen om de asbak leeg te maken omdat deze anders zou overlopen. Ook onze Harm was op een gegeven moment vrij actief, dit nadat er vier zakken op tafel werden gezet.
Deze dag stond ook in het teken van het contact zoeken met het thuisfront, er werden meerdere vriendinnetjes en ouders opgebeld. Hierbij even wat opvallende vragen vanuit het thuisfront: ‘zien jullie ook iets, of wordt er alleen bier gedronken?’ vroeg een bepaalde ouder. ‘Hadden jullie niet gewoon in Nederland kunnen blijven als er toch alleen maar gezopen wordt?’ Na al deze gesprekken werd het toch even stil aan het zwembad… De meeste van ons waren zichtbaar aangeslagen. Er werd flink gediscussieerd: wordt er nu zo weinig verteld over onze activiteiten van overdag of drinken we nu gewoon zoveel?
We kwamen al snel tot de conclusie dat de meeste schrijvers de serieuze zaken van onze vakantie niet zo goed onder woorden kunnen brengen en veel liever schrijven over onzinnige gebeurtennisen ‘s avonds, dus mensen in Nederland maak je niet druk over ons wij komen er wel. (P.S. deze hele middag is er geen druppel alcohol verschonken).
‘Iedereen gedoucht? Ja we kunnen gaan’ Er werd aanstalte gemaakt richting de stad. Het contact met onze date was in stand gehouden en we werden nog steeds verwacht in het restaurant. Het enige probleem was dat we het restaurant niet konden vinden… Dit leverde heel wat irritatie op bij de meesten, maar gelukkig kwam de oplossing aanrijden in de vorm van onze taxi-chauffeur.
In het restaurrant zaten de dames al te wachten. Het was niet verkeerd en we vonden het niet beschamend om met deze dames aan tafel te worden gespot. Aan tafel waren we blij met de aanwezigheid van Harm, vooral een bepaald iemand was weer zeer te spreken over zijn eigen persoonlijke tolk.
Na het eten gingen we gezamelijk naar een Engelse pub aan de Riverwalk, hier zijn na een tijdje onze wegen gesplitst… Zo heeft de bepaalde iemand met een ander bepaald iemand een romantisch ommetje rond de Riverwalk gemaakt. Weer een ander bepaald iemand heeft na een uitzinnige versierpoging, in de vorm van een sensuele dans op Uka Uka-muziek ook zijn biezen gepakt voor eenzelfde romantisch ommetje. De overgebleven heren zijn gewoon duchtig doorgegaan waar men mee bezig was: het nuttigen van (al dan niet alcoholische) drankjes.
Overigens zijn Teek, Harm en eveneens onze Hans tot de ontdekking gekomen — okay, met hulp van één van de aanwezige dames — dat wodka pineapple juice een aangename combinatie is. Al was onze Hans het daar de dag erop niet geheel meer mee eens. Wat er in een nacht al niet meer kan veranderen…
Nadat iedereen weer veilig het hotel had gehaald waren de twee bepaalde iemanden blij dat er in Amerika geen kamers van drie geboekt kunnen worden. (We hebben normaal gesproken altijd twee kamers van vier waardoor je altijd twee plaatsen in bed overhoudt, dit natuurlijk voor het geval dat er per ongeluk bekers water of andere substanties omvallen op het bed, waardoor we altijd een reserve bedplaats hebben.) Deze avond werden er namelijk twee reserves ingezet… Dit waarschijnlijk omdat er toch het een en ander geknoeid was…
Nog een kleine noot over het ‘we hebben geen alcohol gedronken aan het zwembad verhaal’. Ik werd er zojuist nog op gewezen dat het ook niet toegestaan was aan het zwembad, dat verklaart denk ik wel het een en ander…
Door: Niels
