Woensdag 14 september 2011 — New Orleans, Louisiana, Verenigde Staten
Good morning, na een rustig nachtje gaan we nu op weg naar New Orleans. Stad van de jazz, plus nog een paar dingen, maar daar kom ik later in dit verhaal op terug. Eerst maar ontbijten, dit keer verrassend genoeg niet bij de Subway. Maar bij het Wafle House naast ons motel. Echt zo’n Amerikaanse tent. Een neger van 2,5 meter hoog was de chefkok, de serveersters hadden net zo’n dikke reet als een hippo. Waarschijnlijk omdat ze er zelf ook elke dag eten. Maar al met al was het een goed, maar stevig ontbijt.
Na anderhalf uur rijden kwamen we aan in New Orleans. Prachtige stad. Na wat rond rijden en hotels checken, hebben we hem toch gevonden. Het meest luxe en mooiste hotel van de stad. En uiteraard midden op Bourbon street, het uitgaansgedeelte van N.O. Na het dumpen van onze koffers, uiteraard even de stad verkennen. Alhoewel verkennen, gewoon zoeken naar een kroeg om voetbal te kijken. Dit valt nog niet mee, want om een of andere reden ligt ons tempo niet zo hoog. En uiteraard, ook de eerste Gentlemens Club is weer gevonden! Maar toen we 100 meter verder waren wisten we het wel. Dit wordt moi!!! Ze hebben hier namelijk ook nog de Hustler Club, Penthouse Club en nog ongeveer 40 andere clubs…
Onder het genot van een milkshakie, vinden we dan een kroeg waar ze Ajax uitzenden. Hier wordt volop van genoten, en uiteraard ook van de emmer pils die we besteld hebben. Enkele lads van ons vinden ook de luxe versie van de jukebox. Hierin verdwijnen dan ook tig dollars om pletjes aan te vragen. De nodige emmers later, raken we aan de praat met een Amerikaans stel. De man vertelt ons dat zijn ex uit Nederland komt, maar dat dorpje kennen jullie toch niet. O nee, welk gat dan? Boekel. Hmm, eens even denken. ‘Zie je die jongen?’, ‘welke, die lelijke?’, ‘ja die ja’, ‘zijn pa is de burgemeester’. Oh kut, dacht ie. De beste man wilde haar naam niet zeggen, maar wij weten het wel. Zal die losbol van een Anky van Grunsven wel weer geweest zijn.
Na nog wat emmers is het tijd om te gaan eten. We vinden dan ook een prachtig seafood restaurant, althans dat vond ik. Sommige onder ons vonden het kut, duur en stinken. Maar die mening trokken ze snel bij, nadat de ober voor ons gratis entree kaartjes regelde. En ja hoor, deze waren uiteraard voor de Penthouse club.
Maar eerst even uitbuiken bij het zwembad van ons hotel, waar wij tot onze grote verbazing erachter kwamen dat de gemiddelde leeftijd van de hotel gasten niet onder doet voor een pre-historisch fossiel. Bij het zwembad werden onze afgetrainde lichamen uiteraard zeer goed bestudeerd door de fossielen. Wij waren natuurlijk ook niet te beroerd om onze skills te demonstreren. Bommetjes, duiken, we haalden alles uit de kast.
De heer Raaijmakers demonstreerde zelfs dat je ook op je handen kan lopen. Hierna kwam uiteraard de vraag, werken jullie in het circus? No, my dear. Telefoon nummers werden niet meer uitgewisseld, want we wisten niet of ze de avond nog gingen halen. Onderweg naar de kamer werden de kamermeisjes ook helemaal gek, voor die mensen ook een keer wat anders dan die ouwe uit bed te rollen.
Na het douchen en het besmeuren van lokmiddel op onze lichamen gingen we op weg. Bij het openen van de liftdeuren was er een ware party aan de gang. De hele lobby zat vol met fossielen, die waren aan ‘t genieten van een opera zangeres. Wij trouwens ook, maar dan van haar uiterlijk.
Op straat was het een groot feest met veel zatte mensen. Wij belandden in een kroeg waar een band goeie rock muziek speelde. Ondertussen werd ik gevoerd door een teefje dat met reageerbuisjes vol sterke drank rondliep. Maar na het afrekenen hoopten we al dat ze niet meer terug kwam. Gebeurde wel uiteraard. Na enige tijd verlaten we de tent, want we hadden nog die vrijkaartjes.
Bij aankomst komt de heer Bos erachter dat hij zijn i.d. niet bij heeft. Maar na het vertonen van zijn hotelpas mag hij binnen. Zal wel gedacht hebben, als je daar logeert ben je oud genoeg. We ploften binnen in prachtig rode kuipstoeltjes. En ja hoor, na enkele seconden hadden de meesten een mooie dame op hun schoot zitten. Pils werd besteld en er werd wat met de dames gepraat. Na ongeveer een half uur was het dan zover! Eén over twaalf, 15 september gaf onze horloges aan. Oftewel, mijn verjaardag waarop ik de prachtige leeftijd van 28 heb bereikt.
My fellow lads, hadden het kado al geregeld. Een mooie vos ging bij mij op schoot zitten en begon aardig heen en weer te schuren. Haar kleding verdween op mysterieuze wijze en mijn gezicht verdween in haar borstenpartij. Na ongeveer tien minuten duchtig schuur en tekker werk, was het weer tijd voor een pils en een peuk. En ja, Wouter Sommers ik had mijn handen in mijn nek. Enkele andere jongens kregen ook zin, haha. En volgens mij is de heer Raaijmakers zelfs verliefd geworden. Maar verdere details zal ik jullie besparen, maar de meesten zullen morgen wel weer naar de ATM moeten…
Door: Niels (alias Teek)
