zeroxcool.net – Harm van Tilborg

In traditie op de afgelopen twee jaren wilde ik dit laatste jaar van het decennium afsluiten met een grote post, die dit jaar gaat samenvatten. Dit gebeurt dan ook geheel in lijn op Kerstavond. Inmiddels zitten paps en mams klaar om richting de kerk te gaan, terwijl Teun net terugkomt van de verjaardag van neefje Tijn — waarop het voor mij tijd is om de agenda te openen en eens te kijken wat er het afgelopen jaar zich allemaal heeft afgespeeld. Naast een grote samenvatting kan ik uiteraard ook niet om de lijstjes heen, dus in deze post vind je eveneens de beste singles, albums en concerten. Ja, het wordt me de post wel :).

Oi oi oi, het gaat hard. De regen klettert inmiddels tegen het raam en ook de temperatuur is weer richting koukleum-hoogte gezakt. Ja, de kalender geeft bijna weer november aan. De maand waarin ik weer een maandje ouder mag worden.

Door al die drukte ook maar weinig op m’n stekje kunnen schrijven. Terwijl er in de tussentijd genoeg gebeurd is, net na m’n vorige bericht naar Coldplay in Londen geweest, wat in één woord ‘te gek’ was — okay, dat waren er twee. Daarna eigenlijk weinig concerten bezocht, wat een beetje lafjes van me is. Maar ja, dan kijk ik ook al m’n maatjes aan, die óf geen zin, óf geen tijd, óf geen centen hebben om mee te gaan. Ach, so be it. Zie rechts in het menu overigens een lijst van concerten waar ik wel ga proberen te verschijnen… Muse, Alberta Cross en The Temper Trap staan hoog op het lijstje. Voor de laatse twee zoek ik nog medegangers :).

M’n sportcarrière stond ook op het punt weer te beginnen. Na de nodige woensdagavond trainingen bij de lokale COVS (scheidsrechtervereniging) meende ik toch wel klaar te zijn om dit weekend eindelijk weer eens officieel de fluit te gaan hanteren. Bleek toch mooi even tegen te vallen. Tijdens één van de laatste sprints van de avond scheur ik zowaar m’n middelste hamstring zwaar in. Ai ai ai, vanwege het scheurende geluid en de scherpe pijnscheut, schoot er voor een honderdste van een seconde dat ene ongelukje van half 2006 door m’n hoofd. Gelukkig gaat m’n arm direct naar de hamstring en niet naar de knie… Neemt niet weg dat we er weer een weekje of zes uit liggen.

Toch jammer, want alle klachten waren zo goed als verholpen, door wat zooltjes en hard trainen in het krachthonk, dan toch opnieuw een tegenvaller. Je raakt er zowaar aan gewend…

‘Op school’ — ja zo noem ik het nog steeds — gaat ook alles naar behoren. De komende twee weken tentamen weken, enkel op de vrijdag. Echter, de nodige project deadlines en/of milestones zijn weer dichtbij, genoeg werk aan de winkel dus. Dat is eigenlijk waar ik nu ook mee bezig ben. Ik moet wat ISO 27002 controls noemen, in relatie met software security. Ja, je snapt nu waarom ik dan maar dit verhaal typ…

Tot snel, zullen we maar zeggen, misschien dan wat meer informatie over een weekendje Oostblok en een eventuele afstudeerstage — ja, ook daar ben ik inmiddels mee bezig. Geen buitenland waarschijnlijk, maar wel een interessante opdracht — in de veronderstelling dat het door gaat uiteraard ;).

Afsluitend met mijn nummer één plaat ‘of all damn times’. Hij heeft er wel vaker gestaan, maar ik kan hem niet vaak genoeg horen…

Jeuj! Gisteren m’n laatste tentamen in Nijmegen (Software Security) afgerond. En dan eindelijk: vakaaaaaaantie! Nog geen cijfers terug na m’n beruchte 1, maar ik verwacht overal wel voldoendes.

Dan wordt het de komende twee weken even semi-fulltime (30u) werken om nog even snel een buffer cash te vullen :). Aankomend weekend gaan we met de Polly mannen richting locatie x (ja, ondergetekende zit in de organisatie en kan die x invullen, maar dat weten jullie 14 juli denk ik :)). Daarna dus nog een weekje Tiscom om dan de week erna Bono en kornuiten aan het werk te zien. Twee dagen daarna vertrekt mijn vlucht vanaf Brussel naar London Heathrow, om van daaruit door te vliegen naar Halifax, Nova Scotia, Canada. Alwaar ik anderhalve week ga verblijven om daarna Mark, Hans en David te begroeten in Los Angeles, California, VS. Drie weken daarna druip ik weer af naar ons kikkerlandje. Hell yeah! Wat heb ik zin in de zooooomer!

Owja, coming to be single of 2009:

Tijd blijft een ongrijpbaar iets. Soms heb je er te veel van – okay, bijna nooit – en soms dan is het nergens te bekennen. Dat laatste was de laatste weken het geval. Hoewel ik meende voor mezelf op de uni niet te veel hooi op m’n vork te hebben genomen, bleek dat toch niet helemaal te kloppen. De voorbije weken ben ik daar weer achter gekomen. Deadline na deadline, verslag na verslag en project na project. Al moet ik zeggen dat het einde dáárvan in zicht is.

Morgen een kleine presentatie over het groepwerk van het vak Software Security te Nijmegen. Waar we een soort van security audit aan de hand van OWASP gedaan hebben voor het open-source bulletin board systeem phpBB. Wij hebben als groep zijnde het session management onder de loep genomen, wel interessant, maar niet meer dan dat. Dan wordt er maandag een kleine presentatie verwacht betreffende een paper over A Probabilistic Applied Pi–Calculus. Tot zover de kleine deadlines. De afgelopen weken hebben we voor de vakken Automated Reasoning en VLSI programming ook al twee verslagen ingeleverd – 50 pagina’s ieder. Kortom, het ware drukke weken.

Rest ons nog een mondeling voor VLSI a.s. dinsdag en het inleveren van een gezamenlijke en individuele opdracht voor Proving with Computer Assistence over anderhalve week. En dan zijn we klaar? Nee hoor. Dan volgen er vanaf volgende week woensdag 3.5 week tentamens. En dan? Dan wordt er twee weken gewerkt.

En dan? Dan gaan we U2 bekijken en twee dagen daarna begint dan eindelijk m’n trip naar Canada. Waar ik anderhalve week blijf en dan doorvlieg naar LA, alweer ik Mark, David en Hans zie. Om samen drie weken door het westen van de VS te trekken, met een gehuurde SUV. Ik zeg: kom maar op met die deadlines, nog even vlammen en geld verdienen. Om het dan in een kleine maand waarschijnlijk allemaal weer uit te geven.

Owja, en in de tussentijd ga ik nog wel even The Gaslight Anthem (wat een gruwelijk, te gek, gaaf en geniaal album, zóóó’n zin in!),

de Fleet Foxes,

en Moby

zien. Maar dat had de oplettende lezer uiteraard al lang aan het menu aan de rechterkant gezien… Hell fucking yeah!