zeroxcool.net – Harm van Tilborg

Het is weer een lange tijd geleden dat ik hier wat heb geschreven. Vandaag had ik het tweede dagje vrij sinds 12 weken uni. En daar heb ik goed misbruik van gemaakt: uitgeslapen, kleren gekocht, wat gewerkt en een episode van het fenomenale Fringe bekeken.

En nu dan wat op m’n weblog schrijven. Terugkomend op de titel wilde ik even snel een samenvatting geven van de gigs die ik de afgelopen tijd bezocht heb. Zoals in de titel te lezen is, zijn er dat de nodige. Rechts op de hoofdpagina vind je ook de plaatsen waar ik eveneens zal verschijnen om weer een artiest te aanschouwen. Niet misselijk lijstje. En nog erger: het blijft maar groeien. Ai ai ai :).

Pfff, eindelijk eens wat tijd om een klein verslagje te schrijven over ons (Roel, Nelleke, Rob, Kristie, Giel en ik :)) bezoek aan Coldplay in Keulen. Dat is alweer een tijdje geleden (12 september om precies te zijn). Maar wat heb ik me daar toch een spektakel meegemaakt, ongelooflijk! Niet zoveel tijd om er zelf een heel verhaal over te schrijven. Daar hebben we Last.fm voor. Maar om toch niet al te lui voor te komen, na de klik volgt de setlist en een impressie aan de hand van wat YouTube filmpjes :).

Echter, een kleine anecdote wil ik jullie niet onthouden ;). Je hoort mensen vaak iets zeggen in de trend van: ‘je kunt veel over die mensen zeggen, maar…’. Laat ik dat ook eens doen: ‘je kunt veel van die Duitsers zeggen, maar man-man, wat een discipline’. Dat klinkt misschien wat lomp, maar laat ik mezelf toelichten. Als regelmatige bezoeker van concerten in Nederland, bevond ik me in een oase van rust in Duitsland. Ik ben tijdens dat concert níet platgedrukt; níet gebeukt, en níet lastiggevallen door mensen die constant van plaats verwisselen en je beeld verbrassen.

Ik wist niet wat ik meemaakte. Nog een mooi voorbeeld: bij de worsten – ja okay, vooroordeel(tje) 🙂 – kraam stonden verschillende spuiten voor de curry/ketchup/etc. Dat mocht je er zelf opdoen, evenals chili saus, die gewoon in een schaaltje met lepel stond. Ik durf er gif op in te nemen dat dat in Nederland ten eerste nooit had gekunnen, en ten tweede dat het een enorme teringbende was geworden. En die Duitsers netjes achter elkaar in de rij om rustig te wachten tot ze aan de beurt waren _O_ – respect :D.

Maar goed, we hadden staanplaatsen in de prachtige Köln Arena. Zeg maar het eerste kwart was afgezet, en enkel de eerste 1000 aanwezigen konden daar naar binnen met een polsbandje. Fair systeem, niets mis mee. Dus net achter dat kwart gedeelte gaan staan. Wat nog steeds een prima beeld opleverde.

Echter, na een nummer of vier zagen we dat security de nodige mensen door liet naar het eerste kwart. En – zoals je waarschijnlijk al verwachtte – was er een mooie rij gevormd om ook toegelaten te worden tot het restricted area. Jawel hoor, we kwamen er alle zes doorheen na een klein poosje wachten. (Nou ja, wachten met Coldplay op de achtergrond is geen wachten natuurlijk ;)).

Het zicht was daar stukken beter. Maar de mooiste verrassing kwam nog: na een nummer of tien zagen we op 5 meter afstand een drumpad plus piano omhoog komen. Wat krijgen we nou dan? Opeens kwamen Chris Martin en z’n mannen richting onze zijde. En daar hebben we Talk, The Hardest Part, Postcards From Far Away en een stukje Viva La Vida mogen aanschouwen en -horen: WOOOOOOOOOW.

Tja, nou is het alsnog een lange post geworden. Whatever :D. Maar om een lang verhaal kort te maken: ik heb echt één van de betere concerten ooit meegemaakt. Dat wordt een lastige top-5 (of misschien wel top-10) voor 2008 ;). Chris Martin blijft één van de charismatischte mensen die ik live heb mogen aanschouwen ;).

Na de klik dus de setlist en wat enorm gave YouTube filmpjes: zeker het bekijken waard (vooral de eerste, dat is ongeveer de positie waar wij ook stonden…)! En Rob bedankt voor je iPhone foto’s hierboven ;).

Het begint steeds meer op een muziek blog te lijken hier. Ach, waarom ook niet. Er staat nog een Coldplay concert report in de draft. En ook deze post helpt bij het feit dat we op de muziek tour gaan :). Snelle post: weinig tijd, want m’n master jaar is werkelijk begonnen, ongelooflijk druk. Dus dat komt volgende week allemaal, wanneer we een dagje niets hebben vanwege de tentamen periode.

Maar… Waar ik voor begon te typen: The Killers hebben de eerste single (‘Human’) van hun nieuwe – nog te verschijnen album – Day & Age uitgegeven. Wát een knijter van een plaat is dit zeg. Flowers omschreef het als ‘The Pet Shop Boys meet Johnny Cash’. Daar sluit ik me volledig bij aan!

Ai, YouTube is goed aan het filteren. Kan even geen goede versie vinden, be patient :D.

Nee, dat gaat deze log waarschijnlijk nooit worden. Maar op m’n (ja, ik blijf herhalen) favoriete muzieklog stond vandaag een berichtje wat ik niet links kon laten liggen. ‘The presidency in the US has started’, kan iedereen die niet in een grot leeft, niet zijn ontgaan. Dus het gelikte moddergooien naar elkaar – plus running mates – is begonnen.

Nu heeft een bandje wat de laatste tijd mijn aandacht getrokken heeft als zijnde de Amerikaanse Editors, regelrecht kant gekozen: “I’m the new blue blood. I’m the great white hope. I’m the new blue blood. I won’t fuck us over, I’m Mr. November.”. Tekst uit hun plaat ‘Mr. November’.

En dat is nog niet alles. In het promo filmpje voor Obama acteert hun fantastiche single ‘Fake Empire’ instrumentaal op de achtergrond…

Stars en stripes, mijn idealen zullen het nooit worden, maar het heeft wél iets.

Op één van m’n favoriete logs (ApplySomePressure) kwam ik deze commercial van Nike al tegen, voordat deze massaal werd uitgezonden rond de Olympische Spelen.

Wooooooow, kippenvel momentje. Al dan niet vanwege de misschien wel ‘verstopte’ steun aan Tibet?

Gek dat ‘All These Things That I’ve Done’ van The Killers me op het album ‘Hot Fuss’ zelf nooit echt is opgevallen. Dat is nu wel veranderd to be honoust :). Na de klik vind je de uitgebreide live versie :).