zeroxcool.net – Harm van Tilborg

Maandag 5 september 2011 — Las Vegas, Nevada, Verenigde Staten
Deze dag begon voor de meeste vrij redelijk, door alle bezienswaardigheden van gisteren waren sommige jongen vergeten door te drinken. Dit was wel een meevaller voor deze morgen… of ja middag. Het was al weer 12 uur voordat de meeste van ons toch het daglicht mochten bewonderen. ‘s Middags eerst maar wat eten aan het buffet van het Luxor hotel. Hier was goed te zien dat de Amerikaanse medemens meer honger heeft ‘s middags dan onze afgetrainde Nederlandse toyboys. Het buffet was enorm… veel, lekker en vatsig.

Zondag 4 september 2011 — Las Vegas, Nevada, Verenigde Staten

Na de eerste nacht in Vegas werden we rond 10 uur gewekt door ene Niels Raaymakers, waarschijnlijk weet deze jongen dat zelf niet meer, omdat hij nog niet alle alcoholische versnaperingen van de vorige avond heeft kunnen verwerken. Het ontbijt dat hij voor bepaalde mensen had gehaald kwam van het bekende restaurant ‘McDonalds’. Ook ik heb daar een menuutje naar binnen gewerkt. Maarten, Harm en Mark hadden een buffet in ons hotel waar ze onbeperkt konden eten, ideaal voor deze jongens.

Zaterdag 3 september 2011 — Las Vegas, Nevada, Verenigde Staten

Na maanden van geplan, de ene keer wat meer en beter dan de andere keer, ging voor zes jongemannen uit het zuiden des lands om half vijf ‘s ochtends de wekker. Twee auto’s inclusief bestuurders waren gereserveerd om het eerste kleine hobbeltje van de lange reis te overbruggen. Broer Teun en papa Sjaak waren bereid gevonden de heren af te zetten op Brussel Zaventem Airport. Mooi op tijd gearriveerd, wat ons tijd gaf om na het inchecken plus security check nog eens even rustig te ontbijten: pils en ‘croque monsieurs’ (tosti’s voor de paupers onder ons).

20 april 2011, Nasca, Ica, Perú

Ik zit inmiddels in Nasca, bekend van de nabij gelegen lijnen. Als ik tijdens het ontbijt Nederlands hoor, blijkt al snel waarom m’n hostel ‘Hospedaje Brabant’ heet. De eigenaresse is een Nederlandse, uit Eindhoven wel te verstaan. Ze woont nu al een jaar of zeven hier met haar man en runt het hostel, wat sinds die tijd ook hun een goede boterham oplevert.

19 april 2011, Nasca, Ica, Perú

Na de opnieuw erg gezellige avond in de lokale discotheken van Huacachina word ik toch wel op tijd wakker. Dat heeft voornamelijk te maken met de drukkende hitte die er rond dit woestijndorpje heerst. Na het ontbijt zeg ik gedag tegen m’n stapvrienden die al wel wakker zijn — inderdaad, dat zijn er niet veel. Vandaag ga ik namelijk Huacachina verlaten voor Nasca. Wereldberoemd vanwege de nabij gelegen Nasca lijnen. Daarover morgen meer overigens.