Tijd blijft een ongrijpbaar iets. Soms heb je er te veel van – okay, bijna nooit – en soms dan is het nergens te bekennen. Dat laatste was de laatste weken het geval. Hoewel ik meende voor mezelf op de uni niet te veel hooi op m’n vork te hebben genomen, bleek dat toch niet helemaal te kloppen. De voorbije weken ben ik daar weer achter gekomen. Deadline na deadline, verslag na verslag en project na project. Al moet ik zeggen dat het einde dáárvan in zicht is.
Morgen een kleine presentatie over het groepwerk van het vak Software Security te Nijmegen. Waar we een soort van security audit aan de hand van OWASP gedaan hebben voor het open-source bulletin board systeem phpBB. Wij hebben als groep zijnde het session management onder de loep genomen, wel interessant, maar niet meer dan dat. Dan wordt er maandag een kleine presentatie verwacht betreffende een paper over A Probabilistic Applied Pi–Calculus. Tot zover de kleine deadlines. De afgelopen weken hebben we voor de vakken Automated Reasoning en VLSI programming ook al twee verslagen ingeleverd – 50 pagina’s ieder. Kortom, het ware drukke weken.
Rest ons nog een mondeling voor VLSI a.s. dinsdag en het inleveren van een gezamenlijke en individuele opdracht voor Proving with Computer Assistence over anderhalve week. En dan zijn we klaar? Nee hoor. Dan volgen er vanaf volgende week woensdag 3.5 week tentamens. En dan? Dan wordt er twee weken gewerkt.
En dan? Dan gaan we U2 bekijken en twee dagen daarna begint dan eindelijk m’n trip naar Canada. Waar ik anderhalve week blijf en dan doorvlieg naar LA, alweer ik Mark, David en Hans zie. Om samen drie weken door het westen van de VS te trekken, met een gehuurde SUV. Ik zeg: kom maar op met die deadlines, nog even vlammen en geld verdienen. Om het dan in een kleine maand waarschijnlijk allemaal weer uit te geven.
Owja, en in de tussentijd ga ik nog wel even The Gaslight Anthem (wat een gruwelijk, te gek, gaaf en geniaal album, zóóó’n zin in!),
de Fleet Foxes,
en Moby
zien. Maar dat had de oplettende lezer uiteraard al lang aan het menu aan de rechterkant gezien… Hell fucking yeah!
