zeroxcool.net – Harm van Tilborg

Daar zitten we weer. Kerstavond, mams richting de kerk, broer en pap op de bank om te kijken hoeveel centen Giel, Gerard en Coen bij elkaar gesprokkeld hebben… Voor mij is dit de laatste drie jaar dé dag om terug te blikken op het afgelopen jaar. En ja, ook dit jaar valt er weer genoeg te vertellen in de verschillende categoriën die ik de jaren bedacht heb. Een hele lap tekst, die misschien voor jullie op plekken minder interessant is, maar stiekem wel voor mij. Ik vind het steeds leuker de vorige verhalen terug te lezen. Anyways, laten we maar snel beginnen ;).

Van: Harm van Tilborg
Aan: Harm de Kleine
Onderwerp: Mijn ASP top 10 van 2010

Dag naamgenoot,

Zoals gezegd, waardeloze klote opgave, haha. Heel lastig. Ik merk zelf dat er veel albums tussen staan van voor oktober dit jaar. Misschien moet ik mezelf wat meer dwingen om nieuwe alba wat voorrang te geven. Ik denk namelijk dat Blaudzun, The Tallest Man on Earth, Jamiroquai, Warpaint en Tame Impala hier wel kans hadden iets hoger te eindigen… Anyways. M’n ‘sterren-teller-in-Winamp-average-Excel-berekenaar’ macro kwam hiermee aanzetten ;):

1. The National — High Violet

Ik kan met trots zeggen dat ik al overtuigd bezoeker van je The National kerk was, voorganger Harm, sinds Alligator. De heren uit Brooklyn, okay vooruit: Ohio, hebben me in zeer positieve zin verrast met dit prachtige album. En als je ze live gezien hebt, dan moet deze gewoon op één staan.

Parels: Terrible Love, Afraid of Everyone, Anyone’s Ghost

2. Arcade Fire — The Suburbs

Wat een kwaliteit leveren Win en z’n mannen (+ letterlijke vrouw) af. (En dat drie albums op rij.) De mystiek, power, ritmiek en boosheid? die te horen zijn op The Suburbs doet recht aan deze tweede plaats. Jammer dat ze Nederland tijdens de tour links hebben laten liggen…

Parels: We Used to Wait, Rococo, Deep Blue, Sprawl II

3. I Am Kloot — Sky At Night

Dit kwartje viel heel laat, maar worden dat dan vaak niet de beste albums? Vorige albums van de band uit Manchester staan hier inmiddels hoog op m’n backlog. Wat een fijne plaat zeg!

Owja: ik ga in januari voor een half jaar op reis, en heb het voorgevoel dat To The Brink (het dorpje waar ik woon heeft een prachtige Brink) een heul grote favoriet gaat worden die het verlangen naar thuis moet stillen — of juist versterken, haha, we gaan het zien ;).

Parels: Proof, To the Brink, Same Shoes, Radiation

In traditie op de afgelopen twee jaren wilde ik dit laatste jaar van het decennium afsluiten met een grote post, die dit jaar gaat samenvatten. Dit gebeurt dan ook geheel in lijn op Kerstavond. Inmiddels zitten paps en mams klaar om richting de kerk te gaan, terwijl Teun net terugkomt van de verjaardag van neefje Tijn — waarop het voor mij tijd is om de agenda te openen en eens te kijken wat er het afgelopen jaar zich allemaal heeft afgespeeld. Naast een grote samenvatting kan ik uiteraard ook niet om de lijstjes heen, dus in deze post vind je eveneens de beste singles, albums en concerten. Ja, het wordt me de post wel :).

Tijd blijft een ongrijpbaar iets. Soms heb je er te veel van – okay, bijna nooit – en soms dan is het nergens te bekennen. Dat laatste was de laatste weken het geval. Hoewel ik meende voor mezelf op de uni niet te veel hooi op m’n vork te hebben genomen, bleek dat toch niet helemaal te kloppen. De voorbije weken ben ik daar weer achter gekomen. Deadline na deadline, verslag na verslag en project na project. Al moet ik zeggen dat het einde dáárvan in zicht is.

Morgen een kleine presentatie over het groepwerk van het vak Software Security te Nijmegen. Waar we een soort van security audit aan de hand van OWASP gedaan hebben voor het open-source bulletin board systeem phpBB. Wij hebben als groep zijnde het session management onder de loep genomen, wel interessant, maar niet meer dan dat. Dan wordt er maandag een kleine presentatie verwacht betreffende een paper over A Probabilistic Applied Pi–Calculus. Tot zover de kleine deadlines. De afgelopen weken hebben we voor de vakken Automated Reasoning en VLSI programming ook al twee verslagen ingeleverd – 50 pagina’s ieder. Kortom, het ware drukke weken.

Rest ons nog een mondeling voor VLSI a.s. dinsdag en het inleveren van een gezamenlijke en individuele opdracht voor Proving with Computer Assistence over anderhalve week. En dan zijn we klaar? Nee hoor. Dan volgen er vanaf volgende week woensdag 3.5 week tentamens. En dan? Dan wordt er twee weken gewerkt.

En dan? Dan gaan we U2 bekijken en twee dagen daarna begint dan eindelijk m’n trip naar Canada. Waar ik anderhalve week blijf en dan doorvlieg naar LA, alweer ik Mark, David en Hans zie. Om samen drie weken door het westen van de VS te trekken, met een gehuurde SUV. Ik zeg: kom maar op met die deadlines, nog even vlammen en geld verdienen. Om het dan in een kleine maand waarschijnlijk allemaal weer uit te geven.

Owja, en in de tussentijd ga ik nog wel even The Gaslight Anthem (wat een gruwelijk, te gek, gaaf en geniaal album, zóóó’n zin in!),

de Fleet Foxes,

en Moby

zien. Maar dat had de oplettende lezer uiteraard al lang aan het menu aan de rechterkant gezien… Hell fucking yeah!