zeroxcool.net – Harm van Tilborg

5 februari 2011, Mindo, Pichincha, Ecuador

Nieuwe dag en een andere kaart… Zoals ik al zei: het echte reizen gaat nu beginnen. ‘s Ochtends vroeg eruit, want m’n tas was nog niet helemaal ingepakt. Mede omdat ik daar gisteren de puf niet meer voor had en omdat de was die ik gistermiddag gedraaid had nog niet helemaal droog was. Dus ging de wekker om 6u. Spullen ingepakt in twee delen. M’n grote backpack laat ik nog enkele dagen bij de familie staan, dus m’n dag rugzak klaargemaakt voor een weekendje weg richting Mindo. Een klein (toeristisch) dorpje waar enorm veel te doen is.

4 februari 2011, Quito, Pichincha, Ecuador

Daar issie dan: de laatste les Spaans, na drie weken lang vier uur per dag me gebezigd te hebben aan deze taal, eens kijken hoe het er exact voor staat: examen. Veel dingen die we drie weken terug voor het laatst behandeld hebben, dus goed nadenken en ook veel dingen opzoeken in m’n Engels-Spaans woordenboek — welke ik er dus bij mag houden. Na een kleine twee uur m’n papier ingeleverd en samen met m’n lerares doorlopen. Veel dingen goed en bij de fouten die ik maakte gelukkig geen onoverkoombare-niet-te-snappen dingen: yes! Uiteindelijk geslaagd met 85%, hell yeah!

3 februari 2011, Quito, Pichincha, Ecuador

Zo, daar gaan we. Terwijl ik dit typ is het inmiddels alweer maandag de 7e, maar gelukkig helpt m’n notitieboekje (dankjewel Ton & Antoinette) me met enkele steekwoorden omtrent iedere dag. Dus, daar gaan we.

Omdat dit eigenlijk de laatste dag van m’n Spaans is — de vrijdag heb ik een examen en is het voornamelijk spreken, spreken en een kleine feestje — doen we vooral veel herhaling. Het geeft me ook de tijd om m’n aantekeningen (inmiddels opgelopen tot 88 pagina’s ;)) te laten kopiëren. In tweevoud. Eentje gaat er richting Nederland, het origineel laat ik bij m’n familie in Quito liggen en een deel gaat mee de rugzak in. Voor de vele studie tijdens lange reizen enzo, denk ik, hoop ik ;). Kostte me een schamele $3…

2 februari 2011, Quito, Pichincha, Ecuador

Spierpijn in de ochtend, onderaan m’n schenen. Een mooie fysieke samenvatting van Pichincha en het partijtje voetbal van gisteravond. De les van vandaag aangegrepen om m’n politiaans-Spaans maar eens op te gaan krikken. Juist, ik moet nog aangifte doen van de diefstal. Dus ik ga samen met m’n lerares Rosario richting het toeristen politie bureau, niet ver van mijn school. Toeristen politie bureau houdt in dat je niet hoeft te wachten en je soms geluk hebt dat ze Engels spreken. Dat deed mijn agent gelukkig niet, dus kon ik in het Spaans m’n verhaal doen. Niets opmerkelijks, meneer agent heeft gewoon op papier gezet wat er gebeurde, wanneer en waar. Krabbel eronder en weer weg. Maar niet voordat ik door meneer agent samen met mijn aangifte een enorme berg folders over Ecuador meekrijg. Er moet inderdaad wel wat aan klantenbinding gedaan worden, hilarisch!

1 februari 2011, Quito, Pichincha, Ecuador

Vandaag een berichtje met twee zijden :). Na de les dinsdag richting het naaiatelier gegaan om m’n dagelijkse internet honger te stillen. Blijft leuk reacties te lezen, dus vooral blijven doen mensen! Om 15u huiswaarts gekeerd om nog wat Spaans door te nemen en om mezelf mentaal voor te bereiden op een partijtje voetbal met de school van July, Jenny en Ashley. Om 17u het mooiste shirt van Nederland aangetrokken, m’n oude standaard schoenen en m’n afritsbroek — je bent Nederland of niet natuurlijk.

Bij de school blijkt dat er een hele garde Amerikaanse med students meedoen, waarvan er de nodige ‘soccer’ spelen. Erg benieuwd, want ik heb al geen partij meer gespeeld sinds een aantal jaar. Niet dat ik er veel van kon, anyways… Op richting één van de vele (grote) parken van Quito om aldaar in een afgeschermd gedeelte een balletje te trappen. Veel bekenden van de nodige stap avonden, alleen nu in sport outfit, leuk! We maken vier teams van vijf en al snel begint de eerste partij. Ik in het team met Jorge (leraar Spaans), de Australische Amy, haar vriend James (Ecuadoriaans/Australisch) en de Amerikaanse Carl. Vanwege de hoogte is een wedstrijdje ballen een ware uitputtingsslag. Zelfs voor twee Amerikaanse studenten die normaliter een marathon in de twee weken lopen, dus nee vrienden, het is niet mijn conditie.