zeroxcool.net – Harm van Tilborg

1 februari 2011, Quito, Pichincha, Ecuador

Vandaag een berichtje met twee zijden :). Na de les dinsdag richting het naaiatelier gegaan om m’n dagelijkse internet honger te stillen. Blijft leuk reacties te lezen, dus vooral blijven doen mensen! Om 15u huiswaarts gekeerd om nog wat Spaans door te nemen en om mezelf mentaal voor te bereiden op een partijtje voetbal met de school van July, Jenny en Ashley. Om 17u het mooiste shirt van Nederland aangetrokken, m’n oude standaard schoenen en m’n afritsbroek — je bent Nederland of niet natuurlijk.

Bij de school blijkt dat er een hele garde Amerikaanse med students meedoen, waarvan er de nodige ‘soccer’ spelen. Erg benieuwd, want ik heb al geen partij meer gespeeld sinds een aantal jaar. Niet dat ik er veel van kon, anyways… Op richting één van de vele (grote) parken van Quito om aldaar in een afgeschermd gedeelte een balletje te trappen. Veel bekenden van de nodige stap avonden, alleen nu in sport outfit, leuk! We maken vier teams van vijf en al snel begint de eerste partij. Ik in het team met Jorge (leraar Spaans), de Australische Amy, haar vriend James (Ecuadoriaans/Australisch) en de Amerikaanse Carl. Vanwege de hoogte is een wedstrijdje ballen een ware uitputtingsslag. Zelfs voor twee Amerikaanse studenten die normaliter een marathon in de twee weken lopen, dus nee vrienden, het is niet mijn conditie.

31 januari 2011, Quito, Pichincha, Ecuador

Pichincha heeft er uiteindelijk niet zo hard ingehakt als ik gedacht had. Ja, ben wel een keer wakker geworden met kramp in m’n schenen — of all places. Maar als ik wakker wordt heb ik enkel wat spierpijn in de plek waar spier overgaat in pees, ideaal dus! Na het ontbijt op weg naar school. En ditmaal niet in het oude pand, nee, Franklin (de directeur van de school) heeft een nieuwe verdieping aangekocht. Een prachtig pand met mooie houten vloer, hoge plafonds en ramen aan iedere zijde van het gebouw. Een hele vooruitgang. Wel jammer dat er nog geen internet is. Ik ben dus gedoemd om iedere dag in het naaiatelier op de hoek te gaan zitten voor m’n portie internet.

30 januari 2011, vulkaan Pichincha, Ecuador

De planning deze zondag was om richting het Mariscal gedeelte te gaan, daar mensen met wie we afgesproken hadden te ontmoeten en dan fietsen te huren om een dagje door Quito te fietsen. Old Town is op zondagen namelijk afgesloten voor autoverkeer. Ook zijn er de hele dag culturele bezigheden op verschillende afgesloten straten.

Maar zoals altijd zijn de plannen er om gewijzigd te worden. Toen we zondagochtend wakker werden was het zo’n mooi weer dat Jayne en ik direct iets hadden: vulkaan Pichincha is vandaag aan de beurt! Nu nog proberen de anderen (July m’n Canadese huisgenoot, Gudrun de Oostenrijkse klasgenoot van Jayne en July) te overtuigen. Dat was gelukkig snel gedaan, op naar Plaza del Foch, waar we de Nederlandse dames zouden ontmoeten. Nog wel even zonnebrand gescoord, veel water, wat chips, wat chocolade en cola (suiker mensen!).

29 januari 2011, Otavalo, Imbabura, Ecuador

Ja, zoals ik over gisteren al melde waren we een beetje laat — of eigenlijk vroeg — thuis. Dus na een mooie 2,5 uur slaap was het weer gedaan met de rust: vandaag staat Otavalo op het programma. Otavalo is een klein Indiaans stadje waar iedere dag, maar vooral op zaterdag, door de hele stad heen een markt is, waar je eigenlijk zo’n beetje alles kunt kopen.

Na een snel ontbijtje — het was zelfs voor de familie te vroeg om zelf aanwezig te zijn op een weekend ochtend 😉 — hebben we (Jayne, de Ierse Kath en ondergetekende) de taxi richting de bus terminal Rio Coca gepakt. Waar meneer chauf begon met een bedrag van $7 — dat is werkelijk waar belachelijk veul te veul — konden we na lichtelijk verontwaardige blikken en wat Harm-Spaans uiteindelijk instappen voor $3. Ja mensen, het gaat blijkbaar redelijk met m’n Spaans.

28 januari 2011, Quito, Pichincha, Ecuador

Na de tranquilo donderdag tijd voor een dag met vele belevingen. Deze week was ik de enige 1-op-1 student op school. Het was ook de laatste week les voor de groep (Amerikanen, Duitsers en een Zweed) wereldverbeteraars. (Ja, ik geef toe, ik voel me altijd wat bezwaard als zo’n beetje iedere gringo zegt dat ze vrijwilligerswerk gaan doen. Laat ik mezelf maar voorhouden dat ik de lokale economie een minuscule boost probeer te geven ;).) Dat betekent dat ze deze vrijdagochtend hun afsluitende toets hadden. Jawel, allemaal geslaagd. Klein minpuntje, de sympathieke Duitser — dat blijkt inmiddels ook in Nederland een pleonasme te zijn — Simon kwam te laat tijdens z’n toets omdat z’n portemonnee gerold was tijdens de bustrip richting school en hij dus aangifte moest doen :(. Fijn hoor, de horrorverhalen zo’n beetje om de dag bevestigd zien worden.