zeroxcool.net – Harm van Tilborg

19 januari 2011, Quito, Pichincha, Ecuador

Het begint voortaan een standaard ritueel te worden. Of dat goed is durf ik niet te zeggen, maar ook ik heb voortaan m’n oordoppen in als ik de bus in stap, m’n tas voor me om te voorkomen dat m’n tas niet leeggeroofd of kapotgeprikt wordt… Als ik ‘s ochtends de krant probeer te lezen, lees ik dat er iedere dag ongeveer tien gestolen laptops, camera’s of mobiele telefoons in Quito worden aangegeven. Veelal gestolen in ‘el bus’…

Anyways, de les begint gewoon weer met het voorlezen van al m’n gemaakte notities. Dat zijn er inmiddels nogal wat. Ik heb ongeveer 16 A4-tjes vol gekregen, nice! Na de les — die naar mijn gevoel nog steeds moeizaam verloopt: het is zovéél allemaal — Facebook weer open gegooid. Werkelijk waar heel hardop gelachen om Ricky Gervais die de Golden Globes opnieuw mocht presenteren. Thanks voor de tip Mark G ;).

18 januari 2011, Quito, Pichincha, Ecuador

Ik lig een beetje achter, eens kijken of ik dat dit weekend een goed kan maken. Startend met het beschrijven van m’n eerste dinsdag in Zuid Amerika.

De wakker gaat hier ook gewoon om 6:45u. Juist mensen, hier wordt ook gewoon hard gewerkt. Een snelle douche om daarna richting de ontbijttafel in het ‘gewone’ huis, van Cesár en Mirella te gaan. Iedere dag word ik mooi in de watten gelegd. Zo staat er een heerlijk stuk (exotisch) fruit op het menu. Van ananas, aardbeien en papaya, tot aan banaan, mango en appels. Een lekker stuk brood of croissant wordt belegd met ananas-, aardbei- of bessenjam. Waarna er een lekker eitje bijkomt. Jawel, een goede bodem om mijn zware dag te starten.

17 januari 2011, Quito, Pichincha, Ecuador

Ik geef toe, ik houd het goed vol hier. Het bloggen bedoel ik ;). Nee hoor, de rest bevalt ook meer dan prima. Ik beleef nu al zoveel dat ik iedere dag wel een A4-tje kan vullen. Maar heb het gevoel dat een beknopte samenvatting net zo goed werkt — okay, en tijd scheelt :). Ben overigens maar gerust, ik heb zo’n naar voorgevoel dat dit de komende tijd alleen maar minder wordt, sowieso het interval tussen twee blogs in ;). Hier dan een probeersel van een redelijke beknopte samenvatting van gisteren.

Ik sloot m’n verhaal af dat Jayne (m’n Engelse roomie, yes, dat klinkt cool!) richting het vliegveld was om haar tas eindelijk op te halen. Het zegt genoeg dat ze inmiddels rondloopt op een paar sokken van Hermpje, haha. Of zoals ze zelf zei: ‘I’m ok, am wearing my housemates socks and deoderant, and using his showergel, so I smell like a bloke’, gih gih. Valt heel veel over deze nare situatie te zeggen maar dan houd ik me niet aan de belofte in de eerste alinea: kortom, ik meld wel als er goed nieuws is omtrent haar bagage ;).

16 januari 2011, Quito, Pichincha, Ecuador

Na een hele lange reisdag gisteren, in totaal van bed tot bed ben ik een mooie 28 uur op geweest, vandaag m’n eerste dag in Quito beleefd. Daarover later meer, even nog een snelle terugblik.

De vlucht vanuit Houston richting Quito verliep prima. Wel redelijk wat turbulentie, maar ‘that keeps the ride entertaining’, zoals de 69-jarige Engelse dame langs me melde. Inderdaad! Eenmaal in Quito aangekomen stonden heel toevallig ineens drie jonge Nederlanders achter elkaar in de rij van de douane. En jawel, ik was er één van. Allemaal in Quito om Spaans te nemen en sommigen om vrijwilligerswerk te doen. Juist, die andere twee dus ;). Snel even wat gepraat maar toch stiekem m’n eigen weg gegaan en m’n backpack opgehaald die gelukkig heel was aangekomen.

Op richting de aankomsthal waar Franklin van m’n taalschool me netjes op staat te wachten. Hij brengt me richting mijn gastgezin in het nieuwe gedeelte (New Town) van Quito. Er wordt open gedaan door César en César — senior en junior respectievelijk. Ik werd van harte welkom geheten in behoorlijk Engels. Omdat ze goed door hadden dat ik total loss was, snel naar m’n kamer gewezen. Maar niet voordat ik m’n voorraad stroopwafels had afgegeven.

15 januari 2011, Houston, Texas, USA

Daar zit ik dan, tussen Amerikanen, Britten, Ecuadorianen en weet ik waar de rest van de mensen om me heen vandaan komen. Jawel, al wachtend op m’n vlucht richting Quito is er wat tijd om m’n eerste blog bericht vanuit het buitenland te typen.

De vlucht vanuit Amsterdam richting Houston ging voorspoedig. Wel 11 uur erover gedaan, maar dat was gepland. Heb in de tussentijd veel CSI gezien, veel NCIS gezien en voor de tweede maal The Social Network gezien — aanradertje. Houston is blijkbaar de vierde stad van de VS en net zoals San Diego en LA, behoorlijk Spaans georienteerd. Wie weet wat ik op de terugreis allemaal kan begrijpen ;).