02
Jan
2011
4

Zow, daar is hij dan: de eerste post in 2011. En niet zoals vorig jaar pas ergens eind maart, nee nee, direct de tweede dag van 2011 :). Plus, zoals je kunt zien, is niet alleen deze post nieuw, ook het uiterlijk van m’n blog heb ik maar eens een mooie opfrisbeurt gegeven. Helemaal in het teken van, en in de sfeer van het avontuur wat me in het begin van 2011 staat te wachten: mijn reis richting Zuid Amerika. Ik had het al zoetjes aan gemeld in de samenvattende post over 2010, maar in deze post toch maar even uit de doeken doen wat ik precies van plan ben…

Mijn vlucht met Continental brengt mij zaterdag 15 januari allereerst naar Houston, Texas, om wat uren later door te vliegen naar Quito, de hoofdstad van Ecuador. Hier zal mijn reis door Zuid Amerika beginnen. Ik ga daar eerst drie weken Spaans volgen op een taal instituut. Wat inhoudt dat ik 4 uur per dag één-op-één Spaans krijg. Naast dit hard werken in de schoolbanken is er overdag ook nog tijd om cultureel één en ander bij te spijkeren: salsa dansen, Ecuadoriaanse kokkerellen en veel trips in en rond Quito maken staan op het programma. Onderdak heb ik gevonden bij een Ecuadoriaanse familie bestaande uit meneer en mevrouw Sánchez plus drie kinderen. Hoe of wat precies is nog even niet duidelijk, dat volgt dus nog.

Brengt me meteen bij de tweede reden voor deze post. De aankondiging dat dit de plek wordt waar jullie mijn avonturen kunnen volgen. Kortom, wil je enkele keren per week op de hoogte worden gehouden: snel bookmarken deze pagina. Ik zal proberen de dagen voor mijn reis nog wat meer info te geven, maar dit leek me genoeg voor een fatsoenlijk virtueel startschot ;).

Written by Harm in: Zuid Amerika 2011
Tags: |
24
Dec
2010
0

Daar zitten we weer. Kerstavond, mams richting de kerk, broer en pap op de bank om te kijken hoeveel centen Giel, Gerard en Coen bij elkaar gesprokkeld hebben… Voor mij is dit de laatste drie jaar dé dag om terug te blikken op het afgelopen jaar. En ja, ook dit jaar valt er weer genoeg te vertellen in de verschillende categoriën die ik de jaren bedacht heb. Een hele lap tekst, die misschien voor jullie op plekken minder interessant is, maar stiekem wel voor mij. Ik vind het steeds leuker de vorige verhalen terug te lezen. Anyways, laten we maar snel beginnen ;).

Lees meer…

19
Dec
2010
0

Van: Harm van Tilborg
Aan: Harm de Kleine
Onderwerp: Mijn ASP top 10 van 2010

Dag naamgenoot,

Zoals gezegd, waardeloze klote opgave, haha. Heel lastig. Ik merk zelf dat er veel albums tussen staan van voor oktober dit jaar. Misschien moet ik mezelf wat meer dwingen om nieuwe alba wat voorrang te geven. Ik denk namelijk dat Blaudzun, The Tallest Man on Earth, Jamiroquai, Warpaint en Tame Impala hier wel kans hadden iets hoger te eindigen… Anyways. M’n ‘sterren-teller-in-Winamp-average-Excel-berekenaar’ macro kwam hiermee aanzetten ;):

1. The National — High Violet

Ik kan met trots zeggen dat ik al overtuigd bezoeker van je The National kerk was, voorganger Harm, sinds Alligator. De heren uit Brooklyn, okay vooruit: Ohio, hebben me in zeer positieve zin verrast met dit prachtige album. En als je ze live gezien hebt, dan moet deze gewoon op één staan.

Parels: Terrible Love, Afraid of Everyone, Anyone’s Ghost

2. Arcade Fire — The Suburbs

Wat een kwaliteit leveren Win en z’n mannen (+ letterlijke vrouw) af. (En dat drie albums op rij.) De mystiek, power, ritmiek en boosheid? die te horen zijn op The Suburbs doet recht aan deze tweede plaats. Jammer dat ze Nederland tijdens de tour links hebben laten liggen…

Parels: We Used to Wait, Rococo, Deep Blue, Sprawl II

3. I Am Kloot — Sky At Night

Dit kwartje viel heel laat, maar worden dat dan vaak niet de beste albums? Vorige albums van de band uit Manchester staan hier inmiddels hoog op m’n backlog. Wat een fijne plaat zeg!

Owja: ik ga in januari voor een half jaar op reis, en heb het voorgevoel dat To The Brink (het dorpje waar ik woon heeft een prachtige Brink) een heul grote favoriet gaat worden die het verlangen naar thuis moet stillen — of juist versterken, haha, we gaan het zien ;).

Parels: Proof, To the Brink, Same Shoes, Radiation

Lees meer…

27
Oct
2010
0

Dan blijf ik me verbazen over de prachtige levenslessen die erin zitten… Dank u meneer Ekdom, ben weer met beide benen op de grond en de plannen zijn eindeloos ;)!

Ladies and Gentlemen of the class of ’99

If I could offer you only one tip for the future, sunscreen would be it. The long term benefits of sunscreen have been proved by scientists whereas the rest of my advice has no basis more reliable than my own meandering experience. I will dispense this advice now.

Enjoy the power and beauty of your youth; oh nevermind; you will not understand the power and beauty of your youth until they have faded. But trust me, in 20 years you’ll look back at photos of yourself and recall in a way you can’t grasp now how much possibility lay before you and how fabulous you really looked. You’re not as fat as you imagine.

Don’t worry about the future; or worry, but know that worrying is as effective as trying to solve an algebra equation by chewing bubblegum. The real troubles in your life are apt to be things that never crossed your worried mind; the kind that blindside you at 4pm on some idle Tuesday.

Do one thing everyday that scares you. Sing. Don’t be reckless with other people’s hearts, don’t put up with people who are reckless with yours. Floss. Don’t waste your time on jealousy; sometimes you’re ahead, sometimes you’re behind, the race is long, and in the end, it’s only with yourself.

Remember the compliments you receive, forget the insults; if you succeed in doing this, tell me how. Keep your old love letters, throw away your old bank statements. Stretch.

Don’t feel guilty if you don’t know what you want to do with your life, the most interesting people I know didn’t know at 22 what they wanted to do with their lives, some of the most interesting 40 year olds I know still don’t. Get plenty of calcium. Be kind to your knees, you’ll miss them when they’re gone.

Maybe you’ll marry, maybe you won’t, maybe you’ll have children, maybe you won’t, maybe you’ll divorce at 40, maybe you’ll dance the funky chicken on your 75th wedding anniversary… Whatever you do, don’t congratulate yourself too much or berate yourself either — your choices are half chance, so are everybody else’s.

Enjoy your body, use it every way you can. Don’t be afraid of it, or what other people think of it, it’s the greatest instrument you’ll ever own. Dance, even if you have nowhere to do it but in your own living room. Read the directions, even if you don’t follow them. Do not read beauty magazines, they will only make you feel ugly.

Get to know your parents, you never know when they’ll be gone for good. Be nice to your siblings; they are the best link to your past and the people most likely to stick with you in the future. Understand that friends come and go, but for the precious few you should hold on. Work hard to bridge the gaps in geography and
lifestyle because the older you get, the more you need the people you knew when you were young.

Live in New York City once, but leave before it makes you hard; live in Northern California once, but leave before it makes you soft. Travel. Accept certain inalienable truths, prices will rise, politicians will philander, you too will get old, and when you do you’ll fantasize that when you were young prices were reasonable, politicians were noble and children respected their elders. Respect your elders.

Don’t expect anyone else to support you. Maybe you have a trust fund, maybe you have a wealthy spouse; but you never know when either one might run out. Don’t mess too much with your hair, or by the time you’re 40, it will look 85.

Be careful whose advice you buy, but, be patient with those who supply it. Advice is a form of nostalgia, dispensing it is a way of fishing the past from the disposal, wiping it off, painting over the ugly parts and recycling it for more than it’s worth.

But trust me on the sunscreen…

`Advice, like youth, probably just wasted on the young’, door Mary Schmich in 1997.
`Everybody’s Free (To Wear Sunscreen)’, door Baz Luhrmann in 1999.

Written by Harm in: Music, Personal
Tags: |
04
Sep
2010
0

Er zijn werkelijk waar dagen, dat ik inlog op de backend van m’n weblog met de gedachte om een kleine blog post te gaan typen. Geloof me, dat is zo. Als ik dan echter ingelogd ben, dan staat er een rood gloeiend lampje te knipperen dat er één en ander geupdate moet worden. (Ja, WordPress heeft ook z’n voor- en nadelen.) Maar om terug te komen op de gedachte, het uiteindelijke doel (het schrijven van een blog post) is dan na verloop van tijd – dat is, na alle updates geïnstalleerd te hebben – verdwenen. Maar niet ditmaal, ik heb zowaar wat tijd gevonden mijn belevenissen van de laatste dikke maand op schrift te zetten. En gezien de titel, zal het een positief verhaal worden, jawel.

Beginnend bij de afronding van mijn afstuderen. Op maandag 26 juli heb ik de laatste versie van mijn thesis (genaamd ‘Shaping DNS Security with Curves — A Comparative Security Analysis of DNSSEC and DNSCurve’) ingeleverd bij mijn afstudeercommissie. Twee weken later (maandag 9 augustus) heb ik deze thesis gepresenteerd tegenover een volle zaal, gevuld met diezelfde commissie, maar ook met veel familie, vrienden, klasgenoten en (oud-)collega’s. Na dit publieke deel heb ik mijn thesis verdedigd ten opzichte van de commissie, waarna er witte rook verscheen: ik ben geslaagd!

In het publiek zat ook mijn opa, die vorige week de prachtige leeftijd van 90 jaar heeft bereikt. De commissie had voor het cijfer van m’n afstuderen een mooie formule in huis. ‘Ik moest vaker een oud iemand in het publiek meenemen’, de leeftijd van de oudste persoon in het publiek gedeeld door 10 was namelijk m’n cijfer. Afgestudeerd met een vette 9 dus, helemaal te gek! De komende tijd zal ik wat meer informatie (thesis, resultaten, code, documentatie, et cetera) omtrent m’n afstuderen vrijgeven…

De dag na m’n afstuderen hebben we om 4u ‘s ochtends met ons 9-persoonsbusje koers gezet naar de eerste stop voor onze Oost Europa trip: Praag. Met zes vrienden hebben we vervolgens goed huis gehouden in Krakau, Auschwitz, Boedapest, Siofok, Bratislava en uiteindelijk München. Ik heb nog wat regels liggen met de agenda van deze top vakantie, die ik als ik weer eens wat meer tijd over heb uit wil gaan schrijven. Maar voor nu voldoet het onderstaande filmpje ook meer dan prima ;):

Uiteraard leuk om ook nog even de toekomst in te kijken. De komende tijd heb ik op m’n 23e al een kleine sabbatical opgenomen. Na 7 jaar fulltime gestudeerd te hebben met daarbij ook 7 jaar part-time gewerkt te hebben, vond ik het tijd om beide stil te leggen (eentje met reden: lees hierboven ;)), de andere omdat ik nu de kans heb er eens langer dan 4 weken tussenuit te gaan. Dat is dan ook de bedoeling. Na verschillende kleine tripjes naar Dublin, waarschijnlijk Parijs en misschien ook nog Kiev, staat er op de planning om voor een onbepaald aantal maanden Latijns-Amerika te gaan bezoeken. Maar goed, allemaal nog erg onzeker en vooral: onbekend. Wie weet over een korte tijd meer hierover. Ook nog een leuk vooruitzicht: laatste weekend van september staat er een duikcursus op de rol. Kortom, op dit punt is het leven precies zoals de titel van deze blog aangeeft…

Lees meer…