zeroxcool.net – Harm van Tilborg

3 februari 2011, Quito, Pichincha, Ecuador

Zo, daar gaan we. Terwijl ik dit typ is het inmiddels alweer maandag de 7e, maar gelukkig helpt m’n notitieboekje (dankjewel Ton & Antoinette) me met enkele steekwoorden omtrent iedere dag. Dus, daar gaan we.

Omdat dit eigenlijk de laatste dag van m’n Spaans is — de vrijdag heb ik een examen en is het voornamelijk spreken, spreken en een kleine feestje — doen we vooral veel herhaling. Het geeft me ook de tijd om m’n aantekeningen (inmiddels opgelopen tot 88 pagina’s ;)) te laten kopiëren. In tweevoud. Eentje gaat er richting Nederland, het origineel laat ik bij m’n familie in Quito liggen en een deel gaat mee de rugzak in. Voor de vele studie tijdens lange reizen enzo, denk ik, hoop ik ;). Kostte me een schamele $3…

2 februari 2011, Quito, Pichincha, Ecuador

Spierpijn in de ochtend, onderaan m’n schenen. Een mooie fysieke samenvatting van Pichincha en het partijtje voetbal van gisteravond. De les van vandaag aangegrepen om m’n politiaans-Spaans maar eens op te gaan krikken. Juist, ik moet nog aangifte doen van de diefstal. Dus ik ga samen met m’n lerares Rosario richting het toeristen politie bureau, niet ver van mijn school. Toeristen politie bureau houdt in dat je niet hoeft te wachten en je soms geluk hebt dat ze Engels spreken. Dat deed mijn agent gelukkig niet, dus kon ik in het Spaans m’n verhaal doen. Niets opmerkelijks, meneer agent heeft gewoon op papier gezet wat er gebeurde, wanneer en waar. Krabbel eronder en weer weg. Maar niet voordat ik door meneer agent samen met mijn aangifte een enorme berg folders over Ecuador meekrijg. Er moet inderdaad wel wat aan klantenbinding gedaan worden, hilarisch!

1 februari 2011, Quito, Pichincha, Ecuador

Vandaag een berichtje met twee zijden :). Na de les dinsdag richting het naaiatelier gegaan om m’n dagelijkse internet honger te stillen. Blijft leuk reacties te lezen, dus vooral blijven doen mensen! Om 15u huiswaarts gekeerd om nog wat Spaans door te nemen en om mezelf mentaal voor te bereiden op een partijtje voetbal met de school van July, Jenny en Ashley. Om 17u het mooiste shirt van Nederland aangetrokken, m’n oude standaard schoenen en m’n afritsbroek — je bent Nederland of niet natuurlijk.

Bij de school blijkt dat er een hele garde Amerikaanse med students meedoen, waarvan er de nodige ‘soccer’ spelen. Erg benieuwd, want ik heb al geen partij meer gespeeld sinds een aantal jaar. Niet dat ik er veel van kon, anyways… Op richting één van de vele (grote) parken van Quito om aldaar in een afgeschermd gedeelte een balletje te trappen. Veel bekenden van de nodige stap avonden, alleen nu in sport outfit, leuk! We maken vier teams van vijf en al snel begint de eerste partij. Ik in het team met Jorge (leraar Spaans), de Australische Amy, haar vriend James (Ecuadoriaans/Australisch) en de Amerikaanse Carl. Vanwege de hoogte is een wedstrijdje ballen een ware uitputtingsslag. Zelfs voor twee Amerikaanse studenten die normaliter een marathon in de twee weken lopen, dus nee vrienden, het is niet mijn conditie.

31 januari 2011, Quito, Pichincha, Ecuador

Pichincha heeft er uiteindelijk niet zo hard ingehakt als ik gedacht had. Ja, ben wel een keer wakker geworden met kramp in m’n schenen — of all places. Maar als ik wakker wordt heb ik enkel wat spierpijn in de plek waar spier overgaat in pees, ideaal dus! Na het ontbijt op weg naar school. En ditmaal niet in het oude pand, nee, Franklin (de directeur van de school) heeft een nieuwe verdieping aangekocht. Een prachtig pand met mooie houten vloer, hoge plafonds en ramen aan iedere zijde van het gebouw. Een hele vooruitgang. Wel jammer dat er nog geen internet is. Ik ben dus gedoemd om iedere dag in het naaiatelier op de hoek te gaan zitten voor m’n portie internet.

30 januari 2011, vulkaan Pichincha, Ecuador

De planning deze zondag was om richting het Mariscal gedeelte te gaan, daar mensen met wie we afgesproken hadden te ontmoeten en dan fietsen te huren om een dagje door Quito te fietsen. Old Town is op zondagen namelijk afgesloten voor autoverkeer. Ook zijn er de hele dag culturele bezigheden op verschillende afgesloten straten.

Maar zoals altijd zijn de plannen er om gewijzigd te worden. Toen we zondagochtend wakker werden was het zo’n mooi weer dat Jayne en ik direct iets hadden: vulkaan Pichincha is vandaag aan de beurt! Nu nog proberen de anderen (July m’n Canadese huisgenoot, Gudrun de Oostenrijkse klasgenoot van Jayne en July) te overtuigen. Dat was gelukkig snel gedaan, op naar Plaza del Foch, waar we de Nederlandse dames zouden ontmoeten. Nog wel even zonnebrand gescoord, veel water, wat chips, wat chocolade en cola (suiker mensen!).