zeroxcool.net – Harm van Tilborg

17 januari 2011, Quito, Pichincha, Ecuador

Ik geef toe, ik houd het goed vol hier. Het bloggen bedoel ik ;). Nee hoor, de rest bevalt ook meer dan prima. Ik beleef nu al zoveel dat ik iedere dag wel een A4-tje kan vullen. Maar heb het gevoel dat een beknopte samenvatting net zo goed werkt — okay, en tijd scheelt :). Ben overigens maar gerust, ik heb zo’n naar voorgevoel dat dit de komende tijd alleen maar minder wordt, sowieso het interval tussen twee blogs in ;). Hier dan een probeersel van een redelijke beknopte samenvatting van gisteren.

Ik sloot m’n verhaal af dat Jayne (m’n Engelse roomie, yes, dat klinkt cool!) richting het vliegveld was om haar tas eindelijk op te halen. Het zegt genoeg dat ze inmiddels rondloopt op een paar sokken van Hermpje, haha. Of zoals ze zelf zei: ‘I’m ok, am wearing my housemates socks and deoderant, and using his showergel, so I smell like a bloke’, gih gih. Valt heel veel over deze nare situatie te zeggen maar dan houd ik me niet aan de belofte in de eerste alinea: kortom, ik meld wel als er goed nieuws is omtrent haar bagage ;).

16 januari 2011, Quito, Pichincha, Ecuador

Na een hele lange reisdag gisteren, in totaal van bed tot bed ben ik een mooie 28 uur op geweest, vandaag m’n eerste dag in Quito beleefd. Daarover later meer, even nog een snelle terugblik.

De vlucht vanuit Houston richting Quito verliep prima. Wel redelijk wat turbulentie, maar ‘that keeps the ride entertaining’, zoals de 69-jarige Engelse dame langs me melde. Inderdaad! Eenmaal in Quito aangekomen stonden heel toevallig ineens drie jonge Nederlanders achter elkaar in de rij van de douane. En jawel, ik was er één van. Allemaal in Quito om Spaans te nemen en sommigen om vrijwilligerswerk te doen. Juist, die andere twee dus ;). Snel even wat gepraat maar toch stiekem m’n eigen weg gegaan en m’n backpack opgehaald die gelukkig heel was aangekomen.

Op richting de aankomsthal waar Franklin van m’n taalschool me netjes op staat te wachten. Hij brengt me richting mijn gastgezin in het nieuwe gedeelte (New Town) van Quito. Er wordt open gedaan door César en César — senior en junior respectievelijk. Ik werd van harte welkom geheten in behoorlijk Engels. Omdat ze goed door hadden dat ik total loss was, snel naar m’n kamer gewezen. Maar niet voordat ik m’n voorraad stroopwafels had afgegeven.

15 januari 2011, Houston, Texas, USA

Daar zit ik dan, tussen Amerikanen, Britten, Ecuadorianen en weet ik waar de rest van de mensen om me heen vandaan komen. Jawel, al wachtend op m’n vlucht richting Quito is er wat tijd om m’n eerste blog bericht vanuit het buitenland te typen.

De vlucht vanuit Amsterdam richting Houston ging voorspoedig. Wel 11 uur erover gedaan, maar dat was gepland. Heb in de tussentijd veel CSI gezien, veel NCIS gezien en voor de tweede maal The Social Network gezien — aanradertje. Houston is blijkbaar de vierde stad van de VS en net zoals San Diego en LA, behoorlijk Spaans georienteerd. Wie weet wat ik op de terugreis allemaal kan begrijpen ;).

Zow, daar is hij dan: de eerste post in 2011. En niet zoals vorig jaar pas ergens eind maart, nee nee, direct de tweede dag van 2011 :). Plus, zoals je kunt zien, is niet alleen deze post nieuw, ook het uiterlijk van m’n blog heb ik maar eens een mooie opfrisbeurt gegeven. Helemaal in het teken van, en in de sfeer van het avontuur wat me in het begin van 2011 staat te wachten: mijn reis richting Zuid Amerika. Ik had het al zoetjes aan gemeld in de samenvattende post over 2010, maar in deze post toch maar even uit de doeken doen wat ik precies van plan ben…

Mijn vlucht met Continental brengt mij zaterdag 15 januari allereerst naar Houston, Texas, om wat uren later door te vliegen naar Quito, de hoofdstad van Ecuador. Hier zal mijn reis door Zuid Amerika beginnen. Ik ga daar eerst drie weken Spaans volgen op een taal instituut. Wat inhoudt dat ik 4 uur per dag één-op-één Spaans krijg. Naast dit hard werken in de schoolbanken is er overdag ook nog tijd om cultureel één en ander bij te spijkeren: salsa dansen, Ecuadoriaanse kokkerellen en veel trips in en rond Quito maken staan op het programma. Onderdak heb ik gevonden bij een Ecuadoriaanse familie bestaande uit meneer en mevrouw Sánchez plus drie kinderen. Hoe of wat precies is nog even niet duidelijk, dat volgt dus nog.

Brengt me meteen bij de tweede reden voor deze post. De aankondiging dat dit de plek wordt waar jullie mijn avonturen kunnen volgen. Kortom, wil je enkele keren per week op de hoogte worden gehouden: snel bookmarken deze pagina. Ik zal proberen de dagen voor mijn reis nog wat meer info te geven, maar dit leek me genoeg voor een fatsoenlijk virtueel startschot ;).

Daar zitten we weer. Kerstavond, mams richting de kerk, broer en pap op de bank om te kijken hoeveel centen Giel, Gerard en Coen bij elkaar gesprokkeld hebben… Voor mij is dit de laatste drie jaar dé dag om terug te blikken op het afgelopen jaar. En ja, ook dit jaar valt er weer genoeg te vertellen in de verschillende categoriën die ik de jaren bedacht heb. Een hele lap tekst, die misschien voor jullie op plekken minder interessant is, maar stiekem wel voor mij. Ik vind het steeds leuker de vorige verhalen terug te lezen. Anyways, laten we maar snel beginnen ;).